~ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ~
Και έρχεται το τέλος άλλης μιας ημέρας :
Φίλοι αναγνώστες, σε αυτό τον χώρο, τα περισσότερα κείμενα, όπως τα μικρά διηγήματα κάποια σε μορφή παραμυθιών, προέρχονται από τις δημοσιεύσεις μου στο Facebook στη σελίδα μου Μαριάνθη και στην σελίδα με το όνομα του βιβλίου μου Κρυστάλλινη Γη. Παραθέτω και τον σύνδεσμο αν θέλετε να την επισκεφτείτε και να διαβάζετε και τις δημοσιεύσεις περισσότερο από αποσπάσματα του βιβλίου-ποιητικής συλλογής, αλλά και πνευματικών επικοινωνιών μου με ανώτερα πεδία ύπαρξης όπου αποτελούν την πηγή στις εμπνεύσεις μου: https://www.facebook.com/profile.php?id=100091655835185
Δημιούργησα αυτό το μπλοκ κατόπιν παρότρυνσης φίλων και αναγνωστών, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και εκείνοι που δεν έχουν κάποιο προφίλ στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά να μπορούν να διαβάζουν διαδικτυακά. Κάποια άρθρα και ποιήματά μου επίσης, υπάρχουν στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Γλαύκα. Σας παραθέτω τον σύνδεσμο σε περίπτωση που θα θέλατε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα. https://www.ekdoseisglauka.gr/author/marianthi-maria_charitou/ όπως και τον σύνδεσμο της ιστοσελίδας "Μεταξύ μας" όπου συνεργάζομαι με τα άρθρα μου https://metaximas.org/author/mariacharis/ Θα χαρώ να μου αφήσετε κάποιο σχόλιο με τις απόψεις σας. Σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη και τα όμορφα σχόλια που αφήνετε κυρίως στη σελίδα μου Μαριάνθη καθημερινά.
Και έρχεται το τέλος άλλης μιας ημέρας :
Αναμνήσεις από γλυκιές και ρομαντικές στιγμές!
Όταν νυχτώνει πολλές φορές νομίζω πως η ψυχή μου, μου ζητά να αφήσω πίσω, στον ξεχασμένο χρόνο, στα στιγμιότυπα που έζησα, όλες τις μνήμες, όλες τις εμπειρίες που δεν μπορώ να ξαναζήσω, δεν έχει καμία σημασία πια το οτιδήποτε, ότι έγινε, έγινε. Ίσως πικρό ποτήρι να το χαρακτήρισα κάποτε, ίσως να ήταν ένα ψυχικό κομμάτι που έπρεπε να εξιλεωθεί,...
Μερικές φορές αισθάνομαι, βλέποντας κάποια πρόσωπα πως έχουν ένα εσωτερικό Φως!
Μπορείς να αφεθείς ελεύθερη-ος, από τον κόσμο που οι σκιές ρίχνουν τα πέπλα τους
Ένα καταφύγιο μικρό, μια ζεστή φωλιά γεμάτη φιλοξενία, ένα σπιτάκι μικρό, όμως από το πρώτο λεπτό που πλησίαζα, αισθανόμουν την γλυκιά θαλπωρή του σπιτιού, των ανθρώπων που έζησα και μεγάλωσα κοντά τους, αυτούς που αισθανόμουν πως με αγαπούσαν, αυτούς που με μάθαιναν τη ζωή, που προσπαθούσαν να μου δείξουν τη ζωή με τα δικά τους μάτια! Κάθε φορά...
Μερικές στιγμές, αισθάνομαι πως υπάρχει ένας Παράδεισος, ίσως πολύ κοντά μας, μέσα στη ψυχή μας σαν να υπάρχει μια όαση που μας οδηγεί σε μέρη "άγνωστα", ίσως και αζήτητα από τον περισσότερο χρόνο της ζωής μας. Αυτός ο Παράδεισος "πνίγεται' μέσα σε τόσα θέματα, τόσες "σκιές" που πετάγονται μπροστά μας, στη καθημερινότητά μας.
Μια διαδρομή στον κόσμο των ψευδαισθήσεων, ένας αγώνας να φτάσουμε στον προορισμό μας. Από τη ιερή στιγμή που ερχόμαστε στην "επιφάνεια" μιας προγραμματισμένης ζωής θέλουμε να καταλάβουμε, ή να κατακτήσουμε αυτό που ως μυστικό αγώνα η ψυχή μας έχει συμφωνήσει ότι θα κάνει για να "αφυπνιστεί" να καταλάβει και να επανατοποθετηθεί, σε έναν κόσμο που...
Μοιάζει να μας φωνάζει στην αγκαλιά της, να μας καλεί μέσα στις δύσκολες στιγμές της
Κάποιες στιγμές μόνοι μας τις "καταστρέφουμε " Κάποιες στιγμές τις απορρίπτουμε εμείς οι ίδιοι, στέλνοντάς τις στο σκοτάδι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ίσως επιπόλαια, με μια σκέψη που αυτόματα έρχεται μπροστά μας, στην οθόνη του μυαλού μας και εμείς απλά αναπαράγουμε τον ίδιο τρόπο που μάθαμε, που συνηθίσαμε να χρησιμοποιούμε! Κάποιες στιγμές...
Θα ήταν υπέροχα αν χαμογελούσαμε περισσότερο, ακόμα κι αν δεν υπάρχει λόγος σημαντικός για μας! Θα ήταν υπέροχο αν κοιταζόμασταν στον καθρέπτη και λέγαμε στον εαυτό μας: Θέλω να γίνεις καλύτερος, θέλω να είσαι ευτυχισμένος! Σου αξίζει η χαρά, είναι απόφαση δική σου! Θα ήταν υπέροχο αν αισθανόμασταν τους πόνους και τα βάσανα των άλλων ανθρώπων, αν...
Στιγμές που τις αφήνουμε να ξεγλιστρήσουνε μέσα από τα "χέρια" μας, χάνουμε τις στιγμές μας! Τις δικές μας στιγμές, που αν τις ζούσαμε σε όλη την ευλογία του "Τώρα" θα μας γέμιζαν γαλήνη και ευτυχία! Όμως τις αφήνουμε να φύγουν πολλές φορές, ίσως γιατί καταπιανόμαστε και αναλύουμε τις λεπτομέρειες και τότε δεν βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας,...
Έρχονται στη ζωή μας και μας γεμίζουν χαρά, κάποιες φορές απρόοπτα, κάποιες άλλες με μεγάλη προσπάθεια, ίσως ακολουθώντας τα μέσα που προσφέρει η επιστήμη, οι έρευνες αυτού του σκοπού, που την ιερότητά του, ίσως δεν την έχουμε ακόμα καταλάβει! Δεν έρχονται για να μας κάνουν συντροφιά! Δεν έρχονται για να μας γεμίσουν τη ζωή! Δεν έρχονται για να...
Το όμορφο καλοκαιράκι που όλοι αγαπάμε έχει ξεκινήσει. Ένα καρδιοχτύπι παιδικό, μια ανάμνηση από τα καλοκαίρια της ζωής μας, ένα παγωτό, μια βόλτα στη παραλία της ψυχής μας!
Θέλεις να μάθεις κάτι σημαντικό;
Είμαι μικρούλα αλλά πολύ καταφερτζού!
Ρώτησα σήμερα έναν Άγγελο να μου μιλήσει για τη ζωή
Φεύγεις άνοιξη, δίνεις στη θέση σου στο καλοκαιράκι.
Καινούργια μέρα, ας αρχίσουμε από την αρχή, μοιάζει να λέει ο ήλιος, που σκάει ένα χαμόγελο πλατύ στον ορίζοντά μας! Το χαμόγελό του μοιάζει να ανοίγει τα "ξεχασμένα βιβλία" της ζωής μας, εκεί, σε κάποιο ράφι που τα αφήσαμε σίγουροι πως δεν θα τα πειράξει ο χρόνος.
Να μη χάνεις ποτέ την αγάπη, να συνεχίσεις να χαίρεσαι για σένα, για όλους όσους έρχονται κοντά σου. Να μπορείς να δεις με τα μάτια της "ψυχής" τις ιδιότητες της ψυχής σου και να τις "ανασύρεις" από έναν ύπνο που ο χρόνος τους επέβαλλε, τότε θα δεις και τις καρδιές των άλλων βαθιά και αληθινά . Να αισθάνεσαι πως μπορείς...
Από αυτούς τους ανθρώπους να φεύγεις:
Ας ξεκινήσουμε από ότι έχουμε ξεχάσει. Ότι αφήσαμε πίσω να υπάρχει, καταχωνιασμένο σε μια γωνίτσα να παραπονιέται, αλλά να μας περιμένει ταυτόχρονα να επιστρέψουμε από εκεί που "ξεκινήσαμε". Από εκεί που μας παρέσυρε η ζωή στα ατελείωτα στροβιλίσματά της, στα γνωστά και άγνωστα τερτίπια της, αυτά που μας αποτραβούν τη προσοχή από την κρυμμένη αυτή...
Είναι απίστευτα μαγική η δύναμη της ψυχής μας, όταν προσπαθεί να μας αποκαλύψει ότι μας χρειάζεται για να μας βοηθήσει, η να μας δείξει τις κατευθύνσεις που πρέπει να πάρουμε για να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, για να εξελιχθούμε, για να την "γνωρίσουμε" καλύτερα.
Μην το φοβάσαι, μην το σκέφτεσαι
Ευγνώμων για όλους τους ανθρώπους που συμβαδίζουν στο μονοπάτι μου
Το βιβλίο γράφεται από την Αρχή
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που νιώθουν μοναξιά μερικές φορές γιατί αισθάνονται με ένα περίεργο τρόπο, πως δεν χωράνε μέσα στον κόσμο. Παντού γύρω τους οι άνθρωποι μοιάζουν παράξενα "απόμακροι" Σαν να μην γίνεται αισθητή η παρουσία τους, σαν μιλάνε και να μην ακούγεται η φωνή τους. Όπου κι αν βρεθούν, η ώρα της επιστροφής τους στον "δικό τους κόσμο",...
Μερικές φορές σκέφτομαι πως μας αρέσει να επικοινωνούμε εδώ, σε αυτό τον χώρο που μας ανοίγεται και όλοι συναντιόμαστε με καλύτερη διάθεση ίσως από την καθημερινότητά μας! Αυτό που σας γράφω είναι προϊόν και δικής μου έρευνας, παρατηρώντας τις καταστάσεις που μας απασχολούν τον περισσότερο χρόνο, ίσως και αυτές τις προσωπικές μας καταστάσεις και...
Είναι κάτι στιγμές που αντιλαμβάνεσαι την μοναξιά ως πικρό αποτέλεσμα μιας τραγωδίας της ζωής. Σαν ένα αστείο που πρέπει να τελειώσει, ένας κύκλος που μυστικά και άπονα θαρρείς σε οδηγεί, εκεί που η ψυχή σου ζητά απαντήσεις. Είναι κάτι στιγμές που καταλαβαίνεις πως όλοι έφυγαν από κοντά σου για να γίνεις δυνατή! Είναι η στιγμή να γνωρίσεις τη δική...
Με αφορμή το τραγικό γεγονός του θανάτου των τριών παιδιών από την Πάτρα