Μερικές στιγμές, αισθάνομαι πως υπάρχει ένας Παράδεισος, ίσως πολύ κοντά μας, μέσα στη ψυχή μας σαν να υπάρχει μια όαση που μας οδηγεί σε μέρη "άγνωστα", ίσως και αζήτητα από τον περισσότερο χρόνο της ζωής μας. Αυτός ο Παράδεισος "πνίγεται' μέσα σε τόσα θέματα, τόσες "σκιές" που πετάγονται μπροστά μας, στη καθημερινότητά μας.

Μοιάζει να μας φωνάζει στην αγκαλιά της, να μας καλεί μέσα στις δύσκολες στιγμές της

Θα ήταν υπέροχα αν χαμογελούσαμε περισσότερο, ακόμα κι αν δεν υπάρχει λόγος σημαντικός για μας. Θα ήταν υπέροχο αν κοιταζόμασταν στον καθρέπτη και λέγαμε στον εαυτό μας: Θέλω να γίνεις καλύτερος, θέλω να είσαι ευτυχισμένος. Σου αξίζει η χαρά, είναι απόφαση δική σου! Θα ήταν υπέροχο αν αισθανόμασταν τους πόνους και τα βάσανα των άλλων ανθρώπων, αν...

Στιγμές που τις αφήνουμε να ξεγλιστρήσουνε μέσα από τα "χέρια" μας και χάνουμε τις στιγμές μας. Τις δικές μας στιγμές, που αν τις ζούσαμε σε όλη την ευλογία του "Τώρα" θα μας γέμιζαν γαλήνη και ευτυχία. Όμως τις αφήνουμε να φύγουν πολλές φορές, ίσως γιατί καταπιανόμαστε και αναλύουμε τις λεπτομέρειες και τότε δεν βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας,...

Έρχονται στη ζωή μας και μας γεμίζουν χαρά, κάποιες φορές απρόοπτα, κάποιες άλλες με μεγάλη προσπάθεια, ίσως ακολουθώντας τα μέσα που προσφέρει η επιστήμη, οι έρευνες αυτού του σκοπού, που την ιερότητά του, ίσως δεν την έχουμε ακόμα καταλάβει! Δεν έρχονται για να μας κάνουν συντροφιά! Δεν έρχονται για να μας γεμίσουν τη ζωή! Δεν έρχονται για να...

Το όμορφο καλοκαιράκι που όλοι αγαπάμε έχει ξεκινήσει. Ένα καρδιοχτύπι παιδικό, μια ανάμνηση από τα καλοκαίρια της ζωής μας, ένα παγωτό, μια βόλτα στη παραλία της ψυχής μας!

Θέλεις να μάθεις κάτι σημαντικό;

Είμαι μικρούλα αλλά πολύ καταφερτζού.

Ρώτησα σήμερα έναν Άγγελο να μου μιλήσει για τη ζωή

Καινούργια μέρα, ας αρχίσουμε από την αρχή, μοιάζει να λέει ο ήλιος, που σκάει ένα χαμόγελο πλατύ στον ορίζοντά μας.

Από αυτούς τους ανθρώπους να φεύγεις:

Είναι απίστευτα μαγική η δύναμη της ψυχής μας, όταν προσπαθεί να μας αποκαλύψει ότι μας χρειάζεται για να μας βοηθήσει, η να μας δείξει τις κατευθύνσεις που πρέπει να πάρουμε για να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, για να εξελιχθούμε, για να την "γνωρίσουμε" καλύτερα.

Ευγνώμων για όλους τους ανθρώπους που συμβαδίζουν στο μονοπάτι μου

Το βιβλίο γράφεται από την Αρχή

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που νιώθουν μοναξιά μερικές φορές γιατί αισθάνονται με ένα περίεργο τρόπο, πως δεν χωράνε μέσα στον κόσμο. Παντού γύρω τους οι άνθρωποι μοιάζουν παράξενα "απόμακροι" Σαν να μην γίνεται αισθητή η παρουσία τους, σαν μιλάνε και να μην ακούγεται η φωνή τους. Όπου κι αν βρεθούν, η ώρα της επιστροφής τους στον "δικό τους κόσμο",...

Είναι κάτι στιγμές που αντιλαμβάνεσαι την μοναξιά ως πικρό αποτέλεσμα μιας τραγωδίας της ζωής. Σαν ένα αστείο που πρέπει να τελειώσει, ένας κύκλος που μυστικά και άπονα θαρρείς σε οδηγεί, εκεί που η ψυχή σου ζητά απαντήσεις. Είναι κάτι στιγμές που καταλαβαίνεις πως όλοι έφυγαν από κοντά σου για να γίνεις δυνατή. Είναι η στιγμή να γνωρίσεις τη δική...

Με αφορμή το τραγικό γεγονός του θανάτου των τριών παιδιών από την Πάτρα

Όσο κι αν θέλεις να αλλάξεις τον τρόπο που οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν, όσο κι αν αναζητάς τις αιτίες αυτών των συμπεριφορών που για σένα είναι πρόβλημα, τρόποι που δεν σου αξίζουν κάποιες στιγμές. Μοιάζει μια αδικία να θέλει να σε περικυκλώσει, ένα κουβάρι που ξετυλίγεται στα πόδια σου, μόνο που απειλεί την ισορροπία σου με τις κινήσεις, τους...

Σε κάθε ξημέρωμα, σε κάθε στιγμιότυπο που ξεπροβάλει το Φως, νομίζω πως ο ορίζοντας μας χαρίζει μια οπτική της Απεραντοσύνης της Ομορφιάς, μιας δημιουργίας που "ξεχνάμε" τις περισσότερες στιγμές.

Όσο κι αν λέμε πως "όλα είναι καλά", όσο κι αν κάνουμε πως δεν υπάρχει κάτι να μας ταράζει τη ψυχή, μια θλίψη αιωρείται, έτσι σιωπηλά και καταθλιπτικά, σκιάζει τον ήλιο μας τις ώρες που θα έπρεπε να λάμπει, σκοτεινιάζει τον ουρανό καθώς ένα σύννεφο σκεπάζει το όμορφο γαλάζιο του. Μια θλίψη, σαν μια βουβή ταινία που παίζεται τόσες μέρες,...

Δεν σε εγκατέλειψαν, να ξέρεις, δεν ισχύει αυτό σε κάθε περίπτωση.

Ότι έχει έρθει στη ζωή σου, να το δέχεσαι.

Όταν έμαθα την άφιξή σου σε αυτό τον κόσμο, αισθάνθηκα ένα κόμπο στο λαιμό μου, ένα φτερούγισμα στο στήθος μου, κάτι καινούργιο άρχιζε να διαμορφώνει τη ζωή μου, άλλαζα, άλλαζα σου λέω! Ένας καινούργιος ρόλος άρχιζε, άγνωστος για μένα, είχα ακούσει διάφορα, αλλά, άλλο να σε κρατώ στην αγκαλιά μου όπως τώρα που γνωριστήκαμε!

Μερικές στιγμές περιμένουμε κάτι περισσότερο από τους άλλους. Αισθανόμαστε λίγο αδικημένοι γιατί δεν μας προσέχουν. Δεν προσέχουν αυτά που ίσως τους προσφέρουμε, την καλή μας πρόθεση να αγκαλιάσουμε ότι προσπάθειες κάνουν να ομορφύνουν τη ζωή τους, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τις καλές πράξεις που κάνουμε, μοιράζοντας το Φως με τον τρόπο μας στους...

Κάθε ξημέρωμα, σκέφτομαι πως μοιάζει να είναι η ίδια η ελπίδα που ξημερώνει το φως της στον ορίζοντα εκείνες τις πρώτες πρωινές στιγμές. Ένα ξεκίνημα της ζωής που μου λέει: "Πάμε πάλι ακόμα μια φορά"

Μερικές στιγμές, νομίζω πως κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή μου, ανοίγει ένα τεράστιο βιβλίο μπροστά μου. Νομίζω πως έρχεται στη διαδρομή μου, ακολουθώντας το μονοπάτι του, που τον έβγαλε σε μένα, στο δρόμο μου, μπορεί να μην το επέλεξε-φαινομενικά-τουλάχιστον, αλλά ήρθε και αυτό έχει σημασία.

Μέσα στο γλυκό ξημέρωμα, ο ήχος της καμπάνας, ένας ήχος που έρχεται τόσο γνώριμα και γλυκά! Μια μικρή φωνούλα που προσπαθεί να ακουστεί μέσα στις φωνές της ζωής. Δεν μπορείς να μην αισθανθείς συγκίνηση.

Το έχω γράψει πολλές φορές στις γραπτές μας συνομιλίες πως η Κυριακή πάντα μου άρεσε, είχε ένα περίεργο άρωμα στην ατμόσφαιρα, μια ομορφιά που εμένα μου θύμιζε γιορτή. Η Κυριακή, η μικρή Ανάσταση, έτσι την αποκαλούσα πάντα, σε όλες τις παιδικές και στις νεανικές στιγμές μου, με μάγευε αυτή η ομορφιά της και η αναπόληση των στιγμών της εβδομάδας που...

Έφυγες και άρχισα να ανακαλύπτω αυτά που "πριν" για μένα δεν ήταν ορατά, αυτά που θεωρούσα τόσο ενωμένα με την καθημερινότητά μου, που δεν σκέφτηκα πως κάποια μέρα δεν θα υπήρχαν, πως τίποτα από αυτά που ζούσα, που είχα συνηθίσει να βλέπω, σαν το πρωϊνό ξημέρωμα, τον ήλιο που έρχεται σαν δώρο ζωής να απλώσει τις αχτίνες του παντού, να...

Όχι για τα πρόσκαιρα και τα ψεύτικα που έμαθες να ζεις με αυτά, δυστυχώς