Όσο κι αν θέλεις να αλλάξεις τον τρόπο που οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν, όσο κι αν αναζητάς τις αιτίες αυτών των συμπεριφορών που για σένα είναι πρόβλημα, τρόποι που δεν σου αξίζουν κάποιες στιγμές. Μοιάζει μια αδικία να θέλει να σε περικυκλώσει, ένα κουβάρι που ξετυλίγεται στα πόδια σου, μόνο που απειλεί την ισορροπία σου με τις κινήσεις, τους...

Σε κάθε ξημέρωμα, σε κάθε στιγμιότυπο που ξεπροβάλει το Φως, νομίζω πως ο ορίζοντας μας χαρίζει μια οπτική της Απεραντοσύνης της Ομορφιάς, μιας δημιουργίας που "ξεχνάμε" τις περισσότερες στιγμές.

Όσο κι αν λέμε πως "όλα είναι καλά", όσο κι αν κάνουμε πως δεν υπάρχει κάτι να μας ταράζει τη ψυχή, μια θλίψη αιωρείται, έτσι σιωπηλά και καταθλιπτικά, σκιάζει τον ήλιο μας τις ώρες που θα έπρεπε να λάμπει, σκοτεινιάζει τον ουρανό καθώς ένα σύννεφο σκεπάζει το όμορφο γαλάζιο του. Μια θλίψη, σαν μια βουβή ταινία που παίζεται τόσες μέρες,...

Δεν σε εγκατέλειψαν, να ξέρεις, δεν ισχύει αυτό σε κάθε περίπτωση.

Ήρθε, μας πάγωσε, μας έκανε να αγανακτήσουμε, να μας κλείσει στο σπίτι-θα κάναμε τόσες βόλτες εξ΄ άλλου βλέπετε-μας έκανε να κρυολογήσουμε, να γκρινιάζουμε για την ακρίβεια που έρχεται, να θυμηθούμε πως είμαστε "μόνοι" και μας φταίνε οι άλλοι φυσικά, αυτοί που δεν μας θυμούνται, μας ξεχάσανε...ποιους; Εμάς!! που τόσο τους προσέχαμε, τους δείχναμε...

Ήρθες Άνοιξη και δεν σε τιμήσαμε, δεν σε καλωσορίσαμε.

Κάθε ξημέρωμα αισθάνομαι πως μια μικρή καμπανούλα υπάρχει κάπου στο εσωτερικό μου, ίσως στο σημείο της καρδιάς μου! Ποιος ξέρει; Πάντως χτυπά την ώρα που θέλω να γράψω, να μοιραστώ μαζί σας αυτά που αισθάνομαι. Αυτή η καμπανούλα είναι ακούραστη ξέρετε! Το έχω προσέξει! Έχει διάθεση, σαν να θέλει να με παρασύρει σε νοήματα που πρέπει να γίνουν...

Κουράστηκε η Ψυχή της Γης και μας φωνάζει:

Ότι έχει έρθει στη ζωή σου, να το δέχεσαι.

Όταν έμαθα την άφιξή σου σε αυτό τον κόσμο, αισθάνθηκα ένα κόμπο στο λαιμό μου, ένα φτερούγισμα στο στήθος μου, κάτι καινούργιο άρχιζε να διαμορφώνει τη ζωή μου, άλλαζα, άλλαζα σου λέω! Ένας καινούργιος ρόλος άρχιζε, άγνωστος για μένα, είχα ακούσει διάφορα, αλλά, άλλο να σε κρατώ στην αγκαλιά μου όπως τώρα που γνωριστήκαμε!

Αληθινά γενναίος άνθρωπος είναι εκείνος που αγαπάει, αγαπάει την ζωή ανεξάρτητα από το εάν έχει περάσει μέσα από δύσκολα και σκληρά μονοπάτια. Είναι η αγάπη η μόνη δύναμη που μπορεί να ελευθερώσει , είναι η μόνη του αλήθεια που πηγάζει μέσα από την αυτεπίγνωση, είναι η ουσία και η κινητήριος ενέργεια των πάντων. Ο άνθρωπος με το βαθύ ζεστό...

Μικρό πλασματάκι:
Στέκεσαι με απορία μπροστά σε ένα κόσμο που έγινε συντρίμμια για σένα, αναζητάς το δικό σου σπιτάκι αλλά δεν υπάρχει, βλέπεις κάποιοι αποφάσισαν να "αλλάξουν" αυτό που μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν η "ψυχή σου" χωρίς να σε σκεφτούν. Κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει να καταλάβεις το "γιατί;"
Κάποιος πρέπει να σε αγκαλιάσει, να γιατρέψει...

Μερικές στιγμές της ζωής μας είναι σκληρές

Μερικές στιγμές περιμένουμε κάτι περισσότερο από τους άλλους. Αισθανόμαστε λίγο αδικημένοι γιατί δεν μας προσέχουν. Δεν προσέχουν αυτά που ίσως τους προσφέρουμε, την καλή μας πρόθεση να αγκαλιάσουμε ότι προσπάθειες κάνουν να ομορφύνουν τη ζωή τους, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τις καλές πράξεις που κάνουμε, μοιράζοντας το Φως με τον τρόπο μας στους...

Κάθε ξημέρωμα, σκέφτομαι πως μοιάζει να είναι η ίδια η ελπίδα που ξημερώνει το φως της στον ορίζοντα εκείνες τις πρώτες πρωινές στιγμές. Ένα ξεκίνημα της ζωής που μου λέει: "Πάμε πάλι ακόμα μια φορά"

Μερικές στιγμές, νομίζω πως κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή μου, ανοίγει ένα τεράστιο βιβλίο μπροστά μου. Νομίζω πως έρχεται στη διαδρομή μου, ακολουθώντας το μονοπάτι του, που τον έβγαλε σε μένα, στο δρόμο μου, μπορεί να μην το επέλεξε-φαινομενικά-τουλάχιστον, αλλά ήρθε και αυτό έχει σημασία!

Μέσα στο γλυκό ξημέρωμα, ο ήχος της καμπάνας, ένας ήχος που έρχεται τόσο γνώριμα και γλυκά! Μια μικρή φωνούλα που προσπαθεί να ακουστεί μέσα στις φωνές της ζωής. Δεν μπορείς να μην αισθανθείς συγκίνηση.

Το έχω γράψει πολλές φορές στις γραπτές μας συνομιλίες πως η Κυριακή πάντα μου άρεσε, είχε ένα περίεργο άρωμα στην ατμόσφαιρα, μια ομορφιά που εμένα μου θύμιζε γιορτή. Η Κυριακή, η μικρή Ανάσταση, έτσι την αποκαλούσα πάντα, σε όλες τις παιδικές και στις νεανικές στιγμές μου, με μάγευε αυτή η ομορφιά της και η αναπόληση των στιγμών της εβδομάδας που...

Έφυγες και άρχισα να ανακαλύπτω αυτά που "πριν" για μένα δεν ήταν ορατά, αυτά που θεωρούσα τόσο ενωμένα με την καθημερινότητά μου, που δεν σκέφτηκα πως κάποια μέρα δεν θα υπήρχαν, πως τίποτα από αυτά που ζούσα, που είχα συνηθίσει να βλέπω, σαν το πρωϊνό ξημέρωμα, τον ήλιο που έρχεται σαν δώρο ζωής να απλώσει τις αχτίνες του παντού, να...

Όχι για τα πρόσκαιρα και τα ψεύτικα που έμαθες να ζεις με αυτά, δυστυχώς

Μου άρεσε πάντοτε, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, να κρατώ σαν ανάμνηση μέσα μου τις όμορφες εικόνες που μου χάριζαν τα βιβλία που διάβαζα , όπως και οι άνθρωποι που μιλούσαν όμορφα και με μετέφεραν σε αυτή την ατμόσφαιρα που και οι ίδιοι ζούσαν μέσα από αυτό το δημιούργημα που είχαν εργαστεί με το μυαλό και το συναίσθημά τους...

Να αποφεύγεις τους λάθος ανθρώπους!

Έχεις δίκιο, ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια. Έχω ξεχάσει πραγματικά να σου δείξω την αγάπη μου και όχι μόνο, αλλά να σε ευχαριστήσω για όλες σου τις προσπάθειες, όλο τον καιρό που είσαι σε αυτή τη γη. Το ξέρω, η αχαριστία δεν είναι κάτι που το συνηθίζω, εσύ το γνωρίζεις αυτό! Ε, με ξέρεις τόσο καλά, όσο κανείς. Όμως κατάλαβα στο...

Είναι κάποιες μέρες που φαίνονται λίγο άχρωμες, προσπαθώ να ανακαλύψω το χρώμα τους, αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι. Ίσως γιατί κυλούν σιωπηλά από τη ζωή μου, τη ζωή μας και απλά περιμένουν κάτι από μάς, σαν φιγούρες που δεν διακρίνονται εύκολα στην ομίχλη και κάποιες στιγμές δεν βλέπεις τίποτα, έχουν όλα καλυφτεί στο δικό της πέπλο. Η ομίχλη...

Στις παγωμένες ώρες, στις παγωμένες στιγμές που έχουμε ζήσει, εκείνες που διαπερνούν όχι μόνο το σώμα μας, αλλά τρυπάνε την ψυχή μας. Είναι πολλές αυτές δυστυχώς, είναι δύσκολο να τις αγαπήσουμε όλες, είναι δύσκολο να αγαπήσουμε την ταλαιπωρία μας.

Μην απορείς. Έχω κάνει τις επιλογές μου!

Τώρα βλέπεις διαφορετικά τη ζωή, τον εαυτό σου, τους άλλους!

Πόσο προσπαθείς μέσα σε έναν κόσμο που δεν σε ακούει να αντέξεις...

Παρατηρώντας να μας απασχολεί πολύ η εξωτερική κατάσταση των πραγμάτων:

Θα ανατείλει ο ήλιος πάλι, μια καινούργια μέρα θα ξεπροβάλλει. Η ώρα της επικοινωνίας μας, πριν από το ξημέρωμα, εδώ στο γραπτό μου που σου εκφράζω τις σκέψεις μου και μοιράζομαι μαζί σου τις απόψεις μου, πριν ακόμα αρχίσει να αλλάζει το μαύρο του ο ουρανός και να αρχίσει να του φωνάζει από μακριά η ανατολή. "Φύγε τώρα εσύ, έρχομαι...