Φίλοι αναγνώστες, σε αυτό τον χώρο, τα περισσότερα κείμενα, όπως τα μικρά διηγήματα κάποια σε μορφή παραμυθιών, προέρχονται από τις δημοσιεύσεις μου στο Facebook στη σελίδα μου Μαριάνθη και στην σελίδα με το όνομα του βιβλίου μου Κρυστάλλινη Γη. Παραθέτω και τον σύνδεσμο αν θέλετε να την επισκεφτείτε και να διαβάζετε και τις δημοσιεύσεις περισσότερο από αποσπάσματα του βιβλίου-ποιητικής συλλογής, αλλά και πνευματικών επικοινωνιών μου με ανώτερα πεδία ύπαρξης όπου αποτελούν την πηγή στις εμπνεύσεις μου:    https://www.facebook.com/profile.php?id=100091655835185 

Δημιούργησα αυτό το μπλοκ κατόπιν παρότρυνσης φίλων και αναγνωστών, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και εκείνοι που δεν έχουν κάποιο προφίλ στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά να μπορούν να διαβάζουν διαδικτυακά. Κάποια άρθρα και ποιήματά μου επίσης, υπάρχουν στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Γλαύκα. Σας παραθέτω τον σύνδεσμο σε περίπτωση που θα θέλατε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα.  https://www.ekdoseisglauka.gr/author/marianthi-maria_charitou/   όπως και τον σύνδεσμο της ιστοσελίδας "Μεταξύ μας" όπου συνεργάζομαι με τα άρθρα μου  https://metaximas.org/author/mariacharis/ Θα χαρώ να μου αφήσετε κάποιο σχόλιο με τις απόψεις σας. Σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη και τα όμορφα σχόλια που αφήνετε κυρίως στη σελίδα μου Μαριάνθη καθημερινά.

Μου άρεσε πάντοτε, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, να κρατώ σαν ανάμνηση μέσα μου τις όμορφες εικόνες που μου χάριζαν τα βιβλία που διάβαζα , όπως και οι άνθρωποι που μιλούσαν όμορφα και με μετέφεραν σε αυτή την ατμόσφαιρα που και οι ίδιοι ζούσαν μέσα από αυτό το δημιούργημα που είχαν εργαστεί με το μυαλό και το συναίσθημά τους...

Έχεις δίκιο, ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια. Έχω ξεχάσει πραγματικά να σου δείξω την αγάπη μου και όχι μόνο, αλλά να σε ευχαριστήσω για όλες σου τις προσπάθειες, όλο τον καιρό που είσαι σε αυτή τη γη. Το ξέρω, η αχαριστία δεν είναι κάτι που το συνηθίζω, εσύ το γνωρίζεις αυτό! Ε, με ξέρεις τόσο καλά, όσο κανείς. Όμως κατάλαβα στο...

Πόσο προσπαθείς μέσα σε έναν κόσμο που δεν σε ακούει να αντέξεις...

Θα ανατείλει ο ήλιος πάλι, μια καινούργια μέρα θα ξεπροβάλλει. Η ώρα της επικοινωνίας μας, πριν από το ξημέρωμα, εδώ στο γραπτό μου που σου εκφράζω τις σκέψεις μου και μοιράζομαι μαζί σου τις απόψεις μου, πριν ακόμα αρχίσει να αλλάζει το μαύρο του ο ουρανός και να αρχίσει να του φωνάζει από μακριά η ανατολή. "Φύγε τώρα εσύ, έρχομαι...

Όταν απομακρύνθηκα άρχισα να καταλαβαίνω την αλήθεια

Έρχεται στιγμή που ανακαλύπτεις ξαφνικά πως όλοι έφυγαν από το πλάι σου. Οι άνθρωποι που σε μεγάλωσαν έχουν φύγει, οι φίλοι κάπου στη διαδρομή της ζωής, ξεχάστηκαν σε κάποιο στιγμιότυπο της διαδρομής τους τόσο, που δεν προλάβαιναν μέσα στα δικά τους θέματα να σε θυμηθούν! Τόσες ασχολίες όλοι έχουμε, βλέπεις, που καιρός! Έχουμε τόσα δικά μας, που να...

Όταν ανοίγεις την ψυχή σου και εμπιστεύεσαι αυτά που έχεις μέσα σου, μην μετανιώνεις. Όταν ανοίγεις τα "φύλλα" της καρδιάς σου και φανερώσεις τον Εαυτό σου, μην μετανιώνεις, ακόμα κι αν δεν ανταποκριθούν στην εμπιστοσύνη σου οι άλλοι, ακόμα κι αν προδώσουν τα μυστικά σου, ακόμα κι αν σε περιφρονήσουν και μιλήσουν για σένα με τρόπο που δεν σε...

Νόμιζα πως οι γιορτές θα αγγίξουν όλο τον κόσμο, όλη τη Ζωή, θα χαμογελούν οι άνθρωποι τόσο πολύ! Τόσο εύκολα! Νόμιζα πως θα ήταν χαρούμενοι για να ζήσουν αυτή την υπέροχη εποχή με την Αγάπη και τα Χαμόγελα να αγκαλιάζουν όλους τους ανθρώπους, παντού όπου κι αν είναι Όλοι θα είναι χαρούμενοι σκεφτόμουν! Τι όμορφα, θα φορούν τα λαμπερά...

Κάποιες στιγμές μοιάζει ο χρόνος να κάνει μια τεράστια, ατελείωτη διαδρομή γύρω μας, γύρω από τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις στιγμές που μας χάρισε. Μας δοκιμάζει ο χρόνος μέσα στη Σοφία του. Μοιάζει σαν να παίζει παιχνίδια, αυτά τα παιδικά που λίγο-πολύ, όλοι παίξαμε, τρέξαμε χαρούμενοι, με αναψοκοκκινισμένα μαγουλάκια από τη χαρά, από το...

Μικρά φαναράκια της ζωής. Κάποιες καρδιές μικρές ακόμα, χτυπούν με τον παιδικό τους τρόπο της ανεμελιάς, της ανάγκης να παίξουν, να χαρούν την ηλικία τους. Κάποιες καρδιές σε έναν κόσμο που ίσως δεν του άξιζε να τον επισκεφθούν, ίσως δεν του άξιζαν αυτές οι μικρές ψυχούλες να περπατήσουν πάνω του.

ΜΠΟΡΕΙΣ

2021-11-16

Μπορείς να αρχίσεις τώρα, τη στιγμή αυτή που διαβάζεις

Όποιος θέλει ας αφήσει πίσω του το μικρό και ασήμαντο "εγώ" του αυτό που πάντα μπροστά θέλει να είναι σε όλα.

Ξημέρωσε. Όλη η Ομορφιά της καινούργιας μέρας, της καινούργιας στιγμής απλώνει τα γλυκά της δίχτυα μπροστά στα μάτια μας. Αρχίζει μια καινούργια αναμέτρηση με τη ζωή, με τις καταστάσεις, με τις θέσεις και τις απόψεις μας. Πόσο σύντομα περνά ο καιρός. Πόσο γρήγορα αλλάζει το σκηνικό σε κάθε στιγμιότυπο της ζωής μας, είναι κάτι μαγικό! Κάτι λίγο...

Όσο ανοίγεις την καρδιά σου γίνεσαι πιο δυνατή. Όσο απλώνεις με χαρά τα δίχτυα της Αγάπης σου παντού οι Ουράνιες χώρες θα σου στέλνουν μηνύματα ιερά θα σε οδηγούν ψηλά, εκεί που τα σύννεφα θα σε σκεπάζουν από όλα της ζωής τα δεινά. Δεν θα σε ενοχλούν οι κεραυνοί. Δεν θα σε ενοχλούν οι θύελλες δεν θα υπάρχει για σένα...

Μερικές στιγμές μοιάζει ο ορίζοντας να ξεθαρρεύει μετά την δυνατή βροχή, που έτρεξε σε ποτάμια στους δρόμους, στα πάρκα, στις παραλίες, πότισε με δύναμη τα δέντρα τα λουλούδια, θα έλεγε κανείς πως βιαζόταν, όπως έτρεχε βιαστική να προλάβει τη φύση. Ίσως να αισθανόταν την ανάγκη της για δροσιά, για ξεκούραση, έβαλε λοιπόν σε προτεραιότητα το θέμα....

Με τον καιρό, αλλάζεις. Πρόσεξέ το, άκουσε τους χτύπους της καρδιάς σου...

Είναι κάποιες σχέσεις που γράφουν τα ονόματά τους μέσα στις ψυχές μας. Ανοίγονται σαν τα όμορφα μυρωδάτα μπουμπούκια από τριαντάφυλλα, σε έναν αξέχαστο κήπο της ψυχής Τα φύλλα τους απλώνονται σαν να θέλουν να αγκαλιάσουν όλο τον κόσμο, όλη τη ζωή.

Γλυκό φθινόπωρο, Πως μου αρέσει. Αυτή η αίσθηση της απαλής, της μεταξένιας ενέργειας παντού.

Είναι τόσο όμορφο να λέμε Χρόνια πολλά.

ΑΓΑΠΗ

2021-09-16

Αναζητάς τα σύνορά της, αλλά είναι άγνωστα στον ορατό μας κόσμο. Αναζητάς τα σημεία που φωλιάζει, η που τρέχει να κρυφτεί όταν οι άνθρωποι την κυνηγούν για να την πιάσουν. Τη φωνάζεις αλλά κάποιες στιγμές μοιάζει να αδιαφορεί! Μπορεί να σου γυρίζει και τη πλάτη. Αγάπη, φωνάζεις νοιώθοντας στη καρδιά σου ερημιά, ένα κρυφτό που όσο ο χρόνος που...

Όταν νυχτώνει, αισθάνομαι μια συγκίνηση, ένα σεβασμό στον αποχαιρετισμό της μέρας, έδωσε-πήρε, όπως πάντα, η ίδια επανάληψη. Η ίδια γλυκιά αίσθηση της συμφωνίας που κάνει με τη νύχτα. Μια συγκίνηση που με διαπερνά, μου θυμίζει πως κάτι ακόμα τελειώνει κάτι ακόμα παίρνει τέλος κι αυτό το κάτι περιέχει το Αιώνιο, το άφθαρτο. Αν δεν υπήρχε αυτό το...

Όσο υπάρχει ανάγκη να εκφραστεί ο εσωτερικός σου κόσμος

ΙΣΧΥΟΥΝ

2021-08-29

Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε