Όταν απομακρύνθηκα άρχισα να καταλαβαίνω την αλήθεια

Έρχεται στιγμή που ανακαλύπτεις ξαφνικά πως όλοι έφυγαν από το πλάι σου. Οι άνθρωποι που σε μεγάλωσαν έχουν φύγει, οι φίλοι κάπου στη διαδρομή της ζωής, ξεχάστηκαν σε κάποιο στιγμιότυπο της διαδρομής τους τόσο, που δεν προλάβαιναν μέσα στα δικά τους θέματα να σε θυμηθούν! Τόσες ασχολίες όλοι έχουμε, βλέπεις, που καιρός! Έχουμε τόσα δικά μας, που να...

Όταν ανοίγεις την ψυχή σου και εμπιστεύεσαι αυτά που έχεις μέσα σου, μην μετανιώνεις. Όταν ανοίγεις τα "φύλλα" της καρδιάς σου και φανερώσεις τον Εαυτό σου, μην μετανιώνεις, ακόμα κι αν δεν ανταποκριθούν στην εμπιστοσύνη σου οι άλλοι, ακόμα κι αν προδώσουν τα μυστικά σου, ακόμα κι αν σε περιφρονήσουν και μιλήσουν για σένα με τρόπο που δεν σε...

Μερικές στιγμές, μοιάζει να έγινε η ζωή μας, επικίνδυνη

Μπορείς να γνωρίζεις από την Αρχή;

Τις στιγμές της ζωής δεν τις φέρνεις πίσω. Ο χρόνος αμείλικτος στις αποφάσεις του, δεν έχει πισωγυρίσματα, δεν αλλάζει κατεύθυνση, προχωρά πάντα μπροστά, στο ίδιο ακριβώς μονοπάτι, εκεί που τον συνάντησες την πρώτη φορά. Την ώρα που άνοιξες τα μάτια σου σ΄ αυτό τον κόσμο. Όταν συνάντησες τη Ζωή και εκείνη σου συστήθηκε, χωρίς όμως να σου πει, πως...

Έχεις τόση 'Ομορφιά, τόση "Αρχοντιά" μέσα σου

Νόμιζα πως οι γιορτές θα αγγίξουν όλο τον κόσμο, όλη τη Ζωή, θα χαμογελούν οι άνθρωποι τόσο πολύ! Τόσο εύκολα! Νόμιζα πως θα ήταν χαρούμενοι για να ζήσουν αυτή την υπέροχη εποχή με την Αγάπη και τα Χαμόγελα να αγκαλιάζουν όλους τους ανθρώπους, παντού όπου κι αν είναι Όλοι θα είναι χαρούμενοι σκεφτόμουν! Τι όμορφα, θα φορούν τα λαμπερά...

Κάποιες στιγμές μοιάζει ο χρόνος να κάνει μια τεράστια, ατελείωτη διαδρομή γύρω μας, γύρω από τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις στιγμές που μας χάρισε. Μας δοκιμάζει ο χρόνος μέσα στη Σοφία του. Μοιάζει σαν να παίζει παιχνίδια, αυτά τα παιδικά που λίγο-πολύ, όλοι παίξαμε, τρέξαμε χαρούμενοι, με αναψοκοκκινισμένα μαγουλάκια από τη χαρά, από το...

Πάντα υπάρχει χώρος μέσα μας. Θέλω να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, αυτές που πιστεύω πως χρειάζεται, πως χρειάζομαι, αυτές που μια εσωτερική φωνή μου λέει: Αυτό να το γράψεις. Αλήθεια, τότε όταν το μοιραστώ και το προσφέρω να διαβαστεί καταλαβαίνω πως χρειαζόταν, δεν το καταλαβαίνω βέβαια από τους σχολιασμούς ή οτιδήποτε κάνει φανερούς τους...

Περιμένουμε πολλά από εσένα Δεκέμβριε. Οι ελπίδες μας για όμορφες γλυκιές στιγμές, Οι ευχές μας για αυτούς που αγαπάμε, οι ανάγκες μας για να ανθίσει το χαμόγελο στα χείλη μας! Ξέρεις....Αυτό το ξεχασμένο χαμόγελο που πάγωσε μέσα σε αλλαγές του καιρού, αυτές τις εκφάνσεις των εποχών που προσπαθούν ανοίγοντας ένα παιχνίδι με τον καιρό, να...

Μικρά φαναράκια της ζωής. Κάποιες καρδιές μικρές ακόμα, χτυπούν με τον παιδικό τους τρόπο της ανεμελιάς, της ανάγκης να παίξουν, να χαρούν την ηλικία τους. Κάποιες καρδιές σε έναν κόσμο που ίσως δεν του άξιζε να τον επισκεφθούν, ίσως δεν του άξιζαν αυτές οι μικρές ψυχούλες να περπατήσουν πάνω του.

Μοναδικό μονοπάτι, μοναδική για τον καθένα μας διαδρομή, Ένας μακρύς διάδρομος ενός αεροδρομίου, μια αίθουσα αναμονής ενός ταξιδιού που κάνει τους χτύπος της καρδιάς μας πιο έντονους, καθώς η πρώτη μας σκέψη σε αυτό το "άγνωστο ταξίδι" που έχουμε μπροστά μας, είναι να ανακαλύψουμε, να ερευνήσουμε, να χαρούμε, να μάθουμε μέσα από τις εμπειρίες μας,...

Μπορείς να αρχίσεις τώρα, τη στιγμή αυτή που διαβάζεις

Κάποιοι την αντέχουν και κάποιοι άλλοι όχι,

Ας έχει ο ορίζοντας και σήμερα μια όψη λίγο θλιμμένη.

Η παράδοση λέει ότι, κάποια μέρα μετά την Ανάσταση του Ιησού, η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε με πολύ θάρρος ότι αναστήθηκε ο Ιησούς και όλα τα γεγονότα περί της Ανάστασής του. «Όλα να τα πιστέψω για Αυτόν τον Ιησού. Αλλά για Ανάσταση πως να πιστέψω»;

Όποιος θέλει ας αφήσει πίσω του το μικρό και ασήμαντο "εγώ" του

Είναι κάποιες στιγμές που αισθανόμαστε πως κάπου θέλουμε να ακουμπήσουμε...

Μοιάζει σαν να κλείνει ένας κύκλος, το περίμενες η όχι, τι αλλάζει;

Έχει κάτι αυτή η μέρα στην ατμόσφαιρά της, στην ενέργειά της, σαν ένα μικρό λευκό συννεφάκι που δεν προμηνύει κάτι αρνητικό για τον καιρό, αλλά συνοδεύει τρυφερά τον Ουρανό, έτσι, για να ταιριάξει με το Γαλάζιο του, να μην είναι μόνο του αλλά να έχει κι ένα άλλο χρωματάκι!

Είναι άραγε τόσο δύσκολο να καταλάβουμε, πως δεν κερδίζουμε κάτι όταν βλέπουμε στο σημείο που οι "σκιές" αυτού κόσμου προσπαθούν να κρύψουν και να εμποδίσουν τον Ήλιο μας; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε πως αυτό που θέλουμε, αυτό που στο βάθος του εαυτού μας όλοι μας ζητάμε, είναι να βλέπουμε το φως, την φωτεινή πλευρά της Ζωής. Εκεί διακρίνουμε...

Νυχτώνει και αλλάζει η διάθεση, αλλάζει η σκέψη.

Ξημέρωσε. Όλη η Ομορφιά της καινούργιας μέρας, της καινούργιας στιγμής απλώνει τα γλυκά της δίχτυα μπροστά στα μάτια μας. Αρχίζει μια καινούργια αναμέτρηση με τη ζωή, με τις καταστάσεις, με τις θέσεις και τις απόψεις μας. Πόσο σύντομα περνά ο καιρός. Πόσο γρήγορα αλλάζει το σκηνικό σε κάθε στιγμιότυπο της ζωής μας, είναι κάτι μαγικό! Κάτι λίγο...

Ας πούμε καλημέρα, ας πούμε " στην καινούργια μέρα

Δύσκολο λες, μερικές φορές με προβληματισμό σε πονά η κατάσταση της αδιαφορίας των ανθρώπων. Κυρίως αυτοί που τους χάρισες την καρδιά σου, όπως αισθάνθηκες εσύ! Το τονίζω εδώ γιατί ενώ για σένα ήταν πολύ σημαντικό, τεράστιο θέμα ίσως, για εκείνους ήταν ασήμαντο , αδιάφορο. Τι τους ενδιέφερε; λες τώρα εσύ: Πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι να είναι τόσο...

Σε αγαπώ, από την πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα,

Εμείς δεν είμαστε συνηθισμένοι:

Πόσα μπορεί να σου χαρίσει μια Αγκαλιά.

Ο εαυτός μου, ο πληγωμένος εαυτός μου...