Φίλοι αναγνώστες, σε αυτό τον χώρο, τα περισσότερα κείμενα, όπως τα μικρά διηγήματα κάποια σε μορφή παραμυθιών, προέρχονται από τις δημοσιεύσεις μου στο Facebook στη σελίδα μου Μαριάνθη και στην σελίδα με το όνομα του βιβλίου μου Κρυστάλλινη Γη. Παραθέτω και τον σύνδεσμο αν θέλετε να την επισκεφτείτε και να διαβάζετε και τις δημοσιεύσεις περισσότερο από αποσπάσματα του βιβλίου-ποιητικής συλλογής, αλλά και πνευματικών επικοινωνιών μου με ανώτερα πεδία ύπαρξης όπου αποτελούν την πηγή στις εμπνεύσεις μου:    https://www.facebook.com/profile.php?id=100091655835185 

Δημιούργησα αυτό το μπλοκ κατόπιν παρότρυνσης φίλων και αναγνωστών, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και εκείνοι που δεν έχουν κάποιο προφίλ στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά να μπορούν να διαβάζουν διαδικτυακά. Κάποια άρθρα και ποιήματά μου επίσης, υπάρχουν στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Γλαύκα. Σας παραθέτω τον σύνδεσμο σε περίπτωση που θα θέλατε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα.  https://www.ekdoseisglauka.gr/author/marianthi-maria_charitou/   όπως και τον σύνδεσμο της ιστοσελίδας "Μεταξύ μας" όπου συνεργάζομαι με τα άρθρα μου  https://metaximas.org/author/mariacharis/ Θα χαρώ να μου αφήσετε κάποιο σχόλιο με τις απόψεις σας. Σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη και τα όμορφα σχόλια που αφήνετε κυρίως στη σελίδα μου Μαριάνθη καθημερινά.

Μην απογοητεύεσαι ποτέ
Όσο κι αν έχεις πικραθεί, ή να έχεις πονέσει από μια αγάπη που χάθηκε στου χρόνου τα περάσματα και στις ανθρώπινες αιτίες.
Οι καρδιές μπορεί να πονούν, αλλά πάντα αγαπούν, ακόμα κι κάποτε αυτό σημάνει ένα τέλος, υπάρχει μετά μια καινούργια Αρχή, που περιμένει στο μονοπάτι σου να σε συναντήσει.
Πολλές φορές οι Άγγελοι...

Να την προσέχεις.
Μην την αφήνεις μόνη, περνά η ζωή πολύ γρήγορα και εκείνη δεν "προλαβαίνει". Ό,τι δεν έμαθε στη ζωή της, δεν θα το μάθει τώρα για αυτό, μη νευριάζεις αν δεν καταλαβαίνει ό,τι της λες.
Δεν χρειάζεται να της υπενθυμίζεις πως "ξεχνά" πως δεν θυμάται πότε έφαγε, πότε έκανε μπάνιο...Ίσως ξεχνά και κάποιες φορές το όνομά...

Το πρώτο βραδάκι του Σεπτέμβρη η μικρή μας Νεράιδα η γνωστή από τις αφηγήσεις του Νεραϊδόκοσμου - Σμιρύλη, είχε ένα σοβαρό προβληματισμό. Σκεφτόταν πως η Φύση χρειάζεται λίγες βροχές για να δροσιστεί το χώμα και να ανακουφιστούν οι πληγές της Μητέρας Γης, που άνοιξαν οι φωτιές του Καλοκαιριού, αλλά και οι αλλαγές του περιβάλλοντος . Έτσι λοιπόν...

Στις μεταβάσεις της πικρής αυτής εποχής, Εσύ στα όνειρα των ανθρώπων δώσε χαρά, μην πονέσουν να τους πεις.

Αλλάζεις Μητέρα...'Ω, Γαία μου, αντέχεις και συνεχίζεις στη βουή του ανέμου να σκορπάς, τη λάμψη μιας φωτιάς που έρχεται, σαν εξολοθρευτής των καταστάσεων. Σαν θεραπευτής των πληγών, που σου άνοιξαν οι αδυναμίες των ψυχών, τα σκοτεινά κομμάτια του ρύπου της ζωής, πετάς και τα σκορπίζεις πέρα - μακριά, να χαθούν, να μην υπάρχουν...Άγγελος της Ψυχής...

Αφήστε τους να λένε,
Αν θα καταστραφεί ο πλανήτης,
Αν θα γίνουν σεισμοί μεγάλοι και ξεσπάσει τσουνάμι.
Αν ακόμα και τα μεγαλύτερα και στυγερά εγκλήματα μας ταράζουν τη ψυχή, αρρώστιες ξεπροβάλλουν μπροστά μας και μας απειλούν δείχνοντάς μας τα δόντια τους, αν ξεφυτρώνουν από παντού προβλήματα, αλλά και οι πόλεμοι δεν λένε να τελειώσουν, εξουσίες που...

Ο ήλιος δύει και εσύ μετράς τις πληγές σου, ανοίγεις το βήμα και προχωρείς μπροστά,

Τι όμορφα που θαυμάζεις! Σου αρέσει μικρή μου Νεράιδα που θυμάσαι τη γνώση σου σιγά-σιγά.

Τόσο λίγα που δεν το καταλαβαίνουμε. Χανόμαστε βλέπεις στα "πολλά" που μάθαμε να ζητάμε, μάθαμε πως είναι αναγκαία, αλλά τα περισσότερα είναι άχρηστα. Λίγα χρειαζόμαστε, από τα λίγα αυτά μπορούμε να αντλήσουμε χαρά και ευτυχία. Μέσα στα "λίγα" υπάρχει η αξία. Τα ακριβά μας "κοσμήματα" είναι αυτά τα λίγα, αυτά που ξεχωρίζουν από άλλα. Στα πολλά...

Στον δικό μου κόσμο, υπάρχει μόνο Φως. Η ζωή είναι παιχνίδι, χαρά, αγάπη, δώρα και αγκαλιές.

Επιτέλους, ένα χρόνο περίμενα αυτή τη στιγμή! Κάποτε πρέπει να θυμηθούν πως "υπάρχω", να με φρεσκάρουν από την αποθήκη που με έκλεισαν, για τη Μεγάλη μέρα που επιτέλους ήρθε! Πόσο χαρούμενος είμαι! Θα πετάξω ψηλά, ακόμα κι αν έχει σύννεφα, ακόμα κι αν ο αέρας μοιάζει να απειλεί να με τσαλακώσει...Δεν με νοιάζει.

Σε περιμένω, ίσως σήμερα, ίσως αύριο. Για εκείνο το καφεδάκι που είπαμε να πιούμε. Ευκαιρία ήταν να συναντηθούμε, να θυμηθούμε τα παλιά, η μήπως δεν χρειάζεται; Ίσως να μην το ήθελες και το απέφυγες, όμως εγώ όταν στο πρότεινα το αισθανόμουν, να το ξέρεις, είχα επιθυμία να σε δω, να μιλήσουμε για πολλά, να μιλήσουμε για όλα, αλλά και για...

Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός...Όχι, δεν είναι...

Το παιδί, αυτό που έρχεται στη ζωή μας, το κάθε παιδί, όχι απαραίτητα αυτό που γεννήσαμε, αλλά αυτό που με έναν περίεργο τρόπο μας "διδάσκει" μεταφέροντας ένα μήνυμα πίσω από κάθε επιφανειακή σχέση μαζί του, αλλά σημαντική...Το παιδί, που πρέπει να μάθουμε, να γνωρίσουμε, να καταλάβουμε, να αφουγκραστούμε. Να το αγκαλιάσουμε και να το οδηγήσουμε...

Μην περιμένετε να έρθουν απαραίτητα, δώρα, εκπλήξεις, προτάσεις ή προσκλήσεις για να περάσετε καλά, για να είσαστε χαρούμενοι. Τις περισσότερες φορές δεν έρχεται αυτό που ζητάς, αυτό που περίμενες, αλλά κάτι άλλο ίσως που δεν φανταζόσουν. Άσε που τελικά η παρέα μπορεί να μην ήταν και τόσο κατάλληλη.

Στις στιγμές που ζήτησα να την ξεκουράσω από τα φορτία της ζωής, άλλα δικά μου, άλλα των όσων ήρθαν κοντά μου.

Το πρώτο βραδάκι του Δεκέμβρη έφτασε κι αυτό, φύσηξε το αεράκι μετά τη βροχή που έπεσε στον ερχομό αυτού του μήνα. Αυτός ο παππούλης με τα λευκά γένια που πλησιάζει, με τα μάτια του τα καλοσυνάτα και γελαστά, ρίχνοντας ένα βλέμμα στη γύρω περιοχή, κοντοστάθηκε με νόημα. Τα φώτα του δρόμου τρεμόπαιξαν για μια στιγμή, νόμιζα πως μου φάνηκε,...

Τα μικρά πλάσματα που δύσκολα διακρίνονται από τα βλέμματα των ανθρώπων, κατοικούν ανάμεσα στις τρυφερές καρδιές των λουλουδιών. Η μικρή Ασημούλα, απόψε πάλι, όπως και άλλες βραδιές, αποφάσισε την ώρα που η Φύση ησυχάζει από τις συνηθισμένες αναστατώσεις της ημέρας, να επισκεφτεί τα λουλούδια. Αγγίζει απαλά, με περίσσια χάρη κάθε λουλουδάκι και...

Αυτή η Νύχτα θα είναι λίγο απαιτητική. Τα πλάσματα του δάσους έχουν πυρετώδεις προετοιμασίες. Η τελευταία μέρα του Αυγούστου βλέπετε ξημερώνει, έ, όπως και να πεις έχουνε να κάνουνε πολλά τα πλάσματα που κατοικούν στο Δάσος. Όπως καταλαβαίνεται όλοι, είπε με δυνατή φωνή η Νεράιδα Διώνη-η πρώτη σε όλες τις εκδηλώσεις αυτού του είδους- έχουμε πολύ...

Κάπου ξεχαστήκαμε, μέσα σε επίπλαστες καταστάσεις, μέσα σε πρόσκαιρα κομμάτια της ζωής που νομίζουμε πως ζούμε. "Ανεβαίνουμε ψηλά" όπως νομίζουμε σε επίπεδο, στην εξέλιξή μας, στις απόψεις μας. Είμαστε μορφωμένοι, καλλιεργημένοι, έτσι ίσως νομίζουμε. Άλλη εποχή αυτή! Μα που ζεις; Μαθαίνουμε τόσα πολλά με την πληροφόρηση που έχουμε στο διαδίκτυο,...

Μέσα σε ένα πυκνό δάσος μια μυστική συνάντηση απόψε γίνεται για το κοινό Καλό. Οι Νεράιδες που ασκούν την θεραπευτική μέθοδο προς βοήθεια των ανθρώπων και όλων των ψυχών, απόψε ετοιμάζουν κάποιο φίλτρο για να βοηθήσουν στα προβλήματα που υπάρχουν. Όλες μαζί ξανά, συμβουλεύονται και πάλι όπως παλαιότερα το βιβλίο των Ευχών της προ-γιαγιάς Νεράιδας....