Με το χέρι στην καρδιά

Πότε χαμογελούν και πότε κλαίνε

Μην φεύγεις από ότι σε βοήθησε να σταθείς στα πόδια σου, να καταλάβεις τον εαυτό σου, ότι σου έδειξε τα λάθη σου, ότι σε δικαίωσε, ακόμα ίσως και με τρόπο που δεν σου άρεσε γιατί διαφορετικά περίμενες αυτή την δικαίωση. Δεν ήταν λάθος η στιγμή, όπως νόμιζες, αλλά οι τοποθετήσεις σου, η εσφαλμένη σου σιγουριά πως όλα είναι "εντάξει"

Κάποια γεγονότα της ζωής μας είναι δύσκολα, ίσως και να καθορίζουν την συνέχειά μας. Κάποιες καταστάσεις που μοιάζουν να γκρεμίζουν τον κόσμο μας, ίσως τον κόσμο που "φτιάξαμε εμείς" για να βάλλουμε μέσα τον εαυτό μας.

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι λένε οι πολλοί

Τα χρώματα της ζωής είναι απέραντα και οι αποχρώσεις της επίσης,

Συνηθίζεται να λέμε: Πικρό ποτήρι ο αποχωρισμός

Σάββατο βράδυ, ένα γλυκό βραδάκι, οι δρόμοι γεμάτοι από κόσμο, από παρέες που μοιάζουν σαν να ξεχύθηκαν απόψε για να γιορτάσουν την όμορφη γλυκιά βραδιά. Παρατηρείς τον κόσμο που "τρέχει" να χαρεί, να διασκεδάσει, όπως τουλάχιστον νομίζεις εσύ ότι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, στέκεσαι στο παράθυρό σου κοιτάζοντάς τους και με ένα αγκαθάκι...

Να αγαπάς τον εαυτό σου, το λες και εσύ, όπως πολλοί το λένε, αλλά τι εννοούν;

Πόσο χρόνο καταναλώνεις κρίνοντάς με;

Αν σκεφτεί κανείς πως είναι το τελευταίο του Αυγούστου, καταλαβαίνει πως ο πάντα θερμός Αύγουστος, εκτός ολίγων εξαιρέσεων φυσικά, που μας έδειξε πως δεν πρέπει να είμαστε "απόλυτοι," με τις ψυχρές του στιγμές και τις βροχούλες του, πρέπει να αποχωρίσει πια .Έρχεται ο γλυκός Σεπτέμβρης που θα μας ανοίξει καινούργια θέματα, καινούργιες σελίδες ζωής...