~ΑΥΤΟ ΜΕΝΕΙ~
Αυτός ο κόσμος δεν μας ανήκει, περαστικοί είμαστε
Κάποια ποιήματα από αυτά που θα διαβάσετε στη στήλη αυτή υπάρχουν μέσα στις τρεις ποιητικές μου συλλογές. θα χαρώ να μοιραστώ μαζί σας τις μικρές μου εμπνεύσεις. Η ποίηση είναι ένα τεράστιο ταξίδι ψυχής. Η συγγραφή ποιημάτων για μένα είναι μια διαδρομή μέσα στην ψυχή μου, ο τρόπος για να αισθανθώ και να μοιραστώ με όσους θέλουν, τις μικρές γωνίτσες του εαυτού μου, αυτές που τον περισσότερο χρόνο μοιάζουν ξεχασμένες, αλλά περιμένουν κάπου σιωπηλά να έρθει η στιγμή, να φύγει η σκόνη του χρόνου να λάμψει ο ήλιος τους και συναντώντας τους ήλιους των άλλων ψυχών, να απλώσουν τις αχτίνες τους νοερά, στην ομορφιά και την γνώση της Ζωής .
Αυτός ο κόσμος δεν μας ανήκει, περαστικοί είμαστε
Στο πρωϊνό αντάμωμα οι πρώτες ηλιαχτίδες, ξεχύθηκαν στο χώρο
Στην όμορφη κρυμμένη λάμψη της ψυχής,
Μην απομακρύνεσαι από την αγάπη:
ένας μικρός ήλιος φανερώνεται απαλά, ξεγλιστρά
Να φύγετε, να τρέξετε στον ήλιο, στη θάλασσα
που ρίχνει η νύχτα στη γη σκέπασμα απαλό,
που οι σκέψεις βαραίνουν την όμορφη ψυχή σου
Στις τελευταίες λάμψεις σου αναζητώ την ιερότητα της στιγμής.
να θεραπεύσει τις πληγές μιας άδικης οδύνης της ζωής.
Για σένα που άγγιξες τα βάθη της ψυχής μου
Ευχαριστώ θερμά την αναγνώστρια-φίλη της σελίδας
Νάνι- νάνι, να κάνει το μικρό μου.
Σαν άλλος ανθός που αγκάλιασε το όμορφο ξημέρωμα, ήρθες στη ζωή μου. Ήρθες σαν ηλιαχτίδα και φώτισες τα τρίσβαθα της ψυχής μου. Στο όμορφο προσωπάκι σου, την ώρα που το κράτησα πρώτη φορά στην αγκαλιά μου, είδα να έρχονται όλα τα δώρα της ζωής μπροστά μου. Όταν σε κράτησα στην αγκαλιά μου, ένοιωσα το ακριβότερο στολίδι που μου εμπιστεύτηκε η...
Είναι στιγμές που χαίρομαι να ζω στην αναμονή της επαφής
και ας έρχομαι ξανά και ξανά,
με τα δυο της χέρια το ζύγωσε απαλά!
Θεέ μου, έχεις τόση ομορφιά κρυμμένη
Έχει πάντα τον τρόπο της να επιβιώνει.
Πως να κρατήσω την εικόνα σου για πάντα;