Να την τιμάς την ψυχή σου, να την σέβεσαι, δεν είναι για σπατάλη,

Σε αναζήτησα παντού, σε άλλους τόπους ήθελα να τρέξω,

Ακριβά είναι και τα όνειρα που εμπνέεις.

Ζωή, ζωή, ήρθες και σήμερα να μου μιλήσεις,

Ψυχή κατατρεγμένη μέσα σε ανήλιαγους δρόμους,

Να πάρω είπα την πένα μου κι απόψε

απλώνεις το χρυσάφι σου και αποχαιρετάς

Ίσως δεν κατάλαβες ποτέ την λέξη προδοσία,

Μια δέσμη ηλιαχτίδες η αγάπη σου μου στέλνει

Να πάρω είπα την πένα μου κι απόψε, να γράψω στίχους με θέμα την αγάπη,

Νύχτα γλυκιά, αγαπημένη νύχτα

Που πας κυρά Άνοιξη, καμαρωτή καμαρωτή;

Η ποίηση που ταξιδεύει την ψυχή σε χώρους Ιερούς

Απόψε θα σου μιλήσω απ της καρδιάς μου τα βάθη,

Γλυκά με συνεπαίρνεις με τα αρώματά σου,

Ανοίγεις διαδρομές μεσ στις "σκιές"

Ώ Ψυχή, κλείνεις τα μάτια απαλά,

Μέσα στα σύνορα αυτού του κόσμου δεν υπάρχει,

Ας κλείσουμε τα βλέφαρα τώρα που στράγγισε το δάκρυ

Πότε θα φύγεις θάνατε; Πότε τελειώνει το μαύρο έργο σου;