Χαρά της ψυχής και απογείωση από τον κόσμο των θνητών.

Μερικές στιγμές,
Ανοίγουν οι πύλες της ψυχής κι εγώ αισθάνομαι
σαν να ζω σε ένα παραμύθι, κοιτάζω γύρω μου με θαυμασμό.
Που είσαι ζωή; Που είσαι ομορφιά;

Η Νύχτα στάθηκε ψηλά, πάνω από το Φεγγάρι.

Μια παρηγοριά στο αιώνιο ταξίδι μου.

Ανθίζεις Αγάπη, ανεβαίνεις ψηλά.
Αγναντεύεις με θέρμη του κόσμου τα μέρη,
πετάς και παίρνεις την καρδιά μου μαζί σου,
δεν θέλει άλλο χωρίς εσένα, να υποφέρει.
Ανθίζεις Αγάπη, ανεβαίνεις στα ουράνια,
η ψυχή μου μαζί σου πετά σαν πουλί.

Νύχτα μου μυρωδάτη, ντύθηκες στα όμορφα βελούδινα φορέματα σου.

Μέσα στη ψυχή μου,
ένα αερικό
ζει και τις στιγμές μου αναπτερώνει.
Πότε γίνεται διάφανη αχλή στο πρώτο χάδι της αυγής,
πότε πέπλο ροδαλό στο μενεξεδένιο δείλι.

Πότε στα σύννεφα πετώ,

Ώ, μικρούλα Άνοιξη στάθηκες μπροστά μου!

Γίνομαι λουλούδι και με όμορφα χρώματα,

να γίνουν μεταξένιες οι στιγμές,

Πόση θλίψη στις ψυχές, πικρές ώρες να περνούν.

Είναι η ζωή ένας ποταμός που παρασύρει τη ψυχή,
την διώχνει από την όχθη.
Την ταξιδεύει εκεί που δεν μπορεί να φανταστεί,
πως μια μέρα θα υπάρχει.
Σαν φυλλαράκι που γλιστρά απαλά,

Μια στάλα Ουρανό απόψε φύλαξες καρδιά μου

Μια προετοιμασία Ανοιξιάτικη ρέει μαγικά,

Η απώλεια έχει οδύνη και τυραννά τους ανθρώπους κυρίως με ένα τεράστιο «γιατί». Η ζωή τους αλλάζει και δεν μπορούν να δεχτούν την όλη αυτή ψυχική ταλαιπωρία που υφίστανται, κυρίως για τον χαμό του αγαπημένου τους παιδιού. Ας στείλουμε Φως σε όσους έφυγαν με τόσο τραγικό τρόπο. Ας προσευχηθούμε περισσότερο για την ανάπαυση της ψυχής τους, για την...

Γέρνεις Ήλιε μου απαλά, γαλήνια,

Εσύ που απλώνεις τις ευαίσθητες πτυχές σου απαλά, γιατί προσπαθείς στις φωνές των ανθρώπων να σιγήσεις;

Να με οδηγήσεις σε μυστικές και Ουράνιες διαβάσεις.

Έρωτα θεϊκέ,
Ανάγκη της ψυχής
τον μάταιο κόσμο να περιφρονήσει.
Έρωτα ιερέ,
Σε μαλακές ψυχές όμορφα σχήματα ζωγραφίζεις.
Έρωτα που δεν έχεις κανόνες και μορφή,

Ας είναι Ευλογημένη η Κυριακή,