ΖΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Μέσα στη ψυχή μου,
ένα αερικό
ζει και τις στιγμές μου αναπτερώνει.
Πότε γίνεται διάφανη αχλή στο πρώτο χάδι της αυγής,
πότε πέπλο ροδαλό στο μενεξεδένιο δείλι.

Πότε στα σύννεφα πετώ,

 τον ορίζοντα αγναντεύω.
Άλλοτε στη θάλασσα κολυμπώ,
στα κύματα αφήνω την καρδιά μου να ριγεί.

Ένας πόθος δυνατός 

όλη την ύπαρξή μου αναστατώνει
Να γίνω άνεμος δυνατός, 

τον κόσμο να απαλλάξω.
Από τις σκέψεις τις βασανιστικές, 

από τις χθόνιες πτυχές,
την Ουράνια ψυχή μου να ξεκουράσω .