ΖΩΗ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ

Γύρω μας τόσες παγωμένες καρδιές, τρομαγμένες από την παγωνιά

όχι της εποχής, αλλά την παγωνιά των ψυχών...

Κυκλοφορούν σιωπηλές με ένα άδειο βλέμμα, ανίκανο λες να αισθανθεί πως "υπάρχει"

Που είναι οι άνθρωποι αλήθεια;

Που είναι τα ζεστά χαμόγελα, οι θερμές αγκαλιές, τα χαρούμενα βλέμματα; 

Οι συντροφιές παγώσανε σαν να πέρασε από πάνω τους ο χιονιάς

βαρύς και καταθλιπτικός όπως συνήθως είναι,

πως έγινε η ζωή μας έτσι;

Πως έγινε τόσο άπονη, τόσο απόμακρη, σαν να ξέφυγε από την ζεστασιά του ήλιου

σαν να τρέχει τρομαγμένη να κρυφτεί, από τι, αλήθεια; 

Που πηγαίνεις Ζωή;

Δεν σου φερθήκαμε καλά και εσύ μας γύρισες τη πλάτη.. 

 Που πηγαίνεις ζωή; 

Μη φεύγεις, θα αλλάξουμε, θα μάθουμε, θα προσπαθήσουμε!

Ίσως καταφέρουμε να γεμίσουν τα μάτια μας πάλι ζεστασιά, να χαμογελάσουμε ζεστά

όπως παλιά, όπως τότε..

Τότε που μπορούσαμε αυθόρμητα να μιλήσουμε, ξένοιαστα, χαρούμενα

να ονειρευτούμε τις καλύτερες στιγμές, που θα ζήσουμε...

Να αγκαλιάσουμε αυτούς που αγαπάμε 

και με ενθουσιασμό να μοιραστούμε τα σχέδια

τα όνειρα που κάνουμε για να πραγματοποιήσουμε αυτά που θέλουμε.

Κάνουμε όνειρα ζωή, να το ξέρεις και σε χρειαζόμαστε, 

μη φεύγεις, γλύκανε την ψυχή μας

μην απομακρύνεσαι και πας να κρυφτείς από τις πολεμικές ιαχές των δυνατών

Σε θέλουμε, σε έχουμε ανάγκη, χαμογέλασέ μας, 

Ζωή! Θα αλλάξουμε...