~ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ~

Μια δέσμη ηλιαχτίδες

η αγάπη σου μου στέλνει

Στα όνειρά μου παντοτινά η καρδιά εσένα αναμένει

Μια λατρεία που ξεκινά από τα παλιά τα χρόνια

που κρύφτηκαν στις φυλλωσιές του αιώνα

Έμειναν σιωπηλά, ακίνητα, περίμεναν την ώρα…

Ήλιε μου που δάκρυσες για τους αγώνες της ζωής,

αγκάλιασες τον άνθρωπο που λύγισε 

και δάκρυσε με πόνο της ψυχής

με σεβασμό όμως κρατήθηκε από τη ζωή του μακριά

Αγρίμι έγινε, που έτρεχε να κρύψει την ζωή του

Οι ηλιαχτίδες σου έλουσαν την πληγωμένη του μορφή

Έγιναν φάρμακο οι ύμνοι στην ψυχή του

Απόμεινε μόνη η σκιά που καταδίωξε τον Ήλιο,

αλλά πως να κρυφτεί;

που να εύρει τόπο το σκοτάδι;

Στον Ήλιο της ζωής χωρά μόνο το Φως 

και μόνο ο Γαλάζιος Ουρανός ταιριάζει

Ήλιε μου, ο θρόνος σου αγγίζει άλλα Σύμπαντα!

Ας λένε οι πολλοί, αυτά που ένοιωσαν και άκουσαν

τα χρόνια της «φυγής της Γης» από τη λάμψη σου την Ιερή

τότε που έτρεξε το ζοφερό σκοτάδι να προλάβει…

Δεν βρήκε τόπο όμως στις ψυχές που έβαλες Ήλιε μου εσύ

το Θεϊκό σημάδι

Για τα κρυφά σου δώρα που οι άνθρωποι εκτίμησαν βαθιά

έρχεσαι ξανά μες τις στροφές του χρόνου

Στις επαναλήψεις του χαρίζεις ομορφιές

και γράφεις απόψε με νότες Θεϊκές

από τις χρυσοστάλακτες Κρυστάλλινες πηγές,

Ρυάκια αθάνατα ξεχύνονται δροσιάς

Σαν νύμφες που σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά

όταν παρακαλούν, 

να αγγίξει το μεγαλείο κάθε ανθρώπινη ψυχή

να πάρει τέλος η μικρή ασήμαντη ζωή

Τότε ολόλαμπρος θα φανερωθείς

θα ρίξεις το χρυσάφι της αθάνατης Ροής

και θα αποκαταστήσεις κάθε πηγή της γης

Τη γνώση θα μοιράσεις δίκαια και θα αναγεννήσεις τη Ζωή

με την Αιώνια Πατρίδα που θα φανερωθεί.

Ήλιε μου λαμπερέ, οι αχτίνες σου απόψε ρίχνουν στη γραφή

Κρυστάλλινα ομοιώματα της Αθάνατης δικής σου επαφής

Γράφουν οι λέξεις, σαν άλλες Ιέρειες τις Θεϊκές σου εντολές

και μέσα στην ψυχή μου φανερώνονται οι Ουράνιες Βουλές

Eικόνα διαδίκτυο : Mirela A