ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΓΑΙΑ

Μετά την πυρκαγιά

Ο ήλιος δύει και εσύ μετράς τις πληγές σου, ανοίγεις το βήμα και προχωρείς μπροστά, 

Δεν γυρίζεις ούτε να κοιτάξεις πίσω.

Εγκαταλείπεις το ψέμα, την μνησίκακη οργή,

προχωρείς στο φως, γιατί αυτό μόνο υπάρχει.

Δεν χρειάζονται πια λόγια, τα δάκρυα στέγνωσαν στα μάτια σου.

Αποφάσισες να προχωρήσεις, αποφάσισες να συνεχίσεις αυτό που πολλά χρόνια πριν είχες αρχίσει.

Αλλάζεις, αλλάζεις, δεν είσαι αυτή που ήσουν κάποτε. Η καρδιά σου χτυπά τόσο διαφορετικά πια.

Αλλάζεις και η ζωή θα ανθίσει, γιατί εσύ το επιθυμείς, γιατί Εσύ θα την αλλάξεις.

Γιατί Είσαι η ίδια η Ζωή και δεν φοβάσαι, δεν σε σκιάζει τίποτα ανθρώπινο, ποταπό, σκιερό και σάπιο.

Φεύγεις από τη θλίψη που θέλουν να σου προκαλέσουν, φεύγεις από τον πόνο γιατί εσύ έχεις μόνο χαρά.

Δεν λογαριάζεις τίποτα, γιατί γνωρίζεις την αλήθεια.

Γνωρίζεις τη συνέχεια, γνωρίζεις την αλλαγή...

Τους αφήνεις λοιπόν, στην ίδια τη φωτιά που θέλουν να σε κάψουν, να σε αφανίσουν να μην υπάρχεις....

Οι ίδιοι θα καούν από τις στάχτες σου τις ιερές...

Εσύ Ζεις και μάλιστα Αλλάζεις Ζωή, Πνοή Βασίλισσά μου, Θεά μου μας χαρίζεις, 

Πνοή Ιερή, Μητέρα Γη.