ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ

Οι άνθρωποι κάποιες φορές θα έλεγε κανείς πως πηγαίνουμε ενάντια στον ίδιο τον εαυτό μας. 

Δεν είναι υπερβολή, αν κοιτάξεις με λίγη διεισδυτική ματιά γύρω σου. Ακόμα και με τον ίδιο τρόπο που λένε οι άνθρωποι πως αγαπούν, το αρνούνται με τις πράξεις τους μερικές στιγμές. Οι άνθρωποι, που χωρίς να σκεφτούμε τον εαυτό μας, χωρίς να τον υπολογίσουμε πληγώνοντας κάποιον πληγώνουμε την δική μας ψυχή.

Τα "τριαντάφυλλα έχουν αγκάθια", σκέφτηκα πολλές φορές στην θέα τους, τόσο όμορφο λουλούδι! Μοιάζει σαν να ξεχωρίζει μέσα στον κήπο με άλλα επίσης όμορφα, αλλά τα τριαντάφυλλα πάντα έχουν κάτι ξεχωριστό. Έτσι και η αγάπη που λέμε πως αισθανόμαστε, ενώ αυτό το υπέροχο συναίσθημα μας κυριαρχεί, κάτι πηγαίνει στραβά και δεν αγαπάμε πια, φυσικά μπορεί να πληγώσουμε και αυτούς που αγαπήσαμε, αν σκεφτεί κανείς πως μέχρι το έγκλημα φτάνει ο άνθρωπος από "αγάπη"! 

Ίσως να θέλει να σκοτώσει τον ίδιο τον εαυτό του, κάποιες φορές έχω σκεφτεί, τελικά;

Σαν να υπάρχει μια δύναμη που μας σπρώχνει να πληγωθούμε και να πληγώσουμε τους άλλους. Σαν να προσπαθούμε να δείξουμε στον εαυτό μας δυστυχώς, αυτό που μέσα μας ετοιμάσαμε, αυτό που δεν πιστέψαμε, το δημιουργήσαμε.

Ίσως ο φόβος; Κάποιες φορές καταλαβαίνω πως φοβόμαστε να γίνουμε ευτυχισμένοι. Οπότε ο άλλος άνθρωπος που βρέθηκε στο μονοπάτι μας, γίνεται ο καθρέπτης αυτού του εσωτερικού μας κόσμου. Και καταλήγουμε κάπως έτσι: 

Τα τριαντάφυλλα έχουν αγκάθια;  

Ή μήπως έχουμε εμείς αγκάθια τελικά; * 

Εικόνα; My Anh