ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Μια στάλα Ουρανό απόψε φύλαξες καρδιά μου

Να αγγίξει τα σύννεφα σαν ζωγραφιά στον καμβά μου.

Φεύγεις απόψε μακριά μου θλίψη παλιά, σαν σάρωσες τον ορίζοντα, 

έναν αποχαιρετισμό παντοτινό ζωγράφισες σαν όραμα στα μάτια μου.

Σε μένα θα γυρίσεις όμως σου φώναξα με χαρά, 

η θλίψη έγινε αέρας και πέταξε μακριά.

Ένα ταξίδι προσμένω για πάντα, να αράξω στο δικό μου λιμάνι.

Σαν γέφυρα το γαλάζιο του Ουρανού να απλωθεί μπροστά μου

η ψυχή μου να πετάξει ανάλαφρη πέρα, μακριά από της ζωής το σεργιάνι.

Να απλώσω τα χέρια, να αγκαλιάσω τα σύννεφα. 

Στο πρόσωπό μου ένας Ήλιος τρυφερός 

να ξεκουράσει στο γιόμα τις χρυσές του ακτίνες, 

πόσο λαχταρώ.