ΤΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ

Νάνι-νάνι μικρό μου, 

να γίνουν μεταξένιες οι στιγμές, σαν απαλό νεραϊδένιο χάδι, στη ψυχή σου.

Κι εγώ, θα απλώνω τα χρυσά μου μέλη τρυφερά προστατεύοντας το πάναγνο μικρό κορμί σου.

Για σένα θα μαζέψω τις αχτίνες του φεγγαριού, τις νύχτες που η Άνοιξη θα πλησιάζει,

Θα υφάνω όμορφο χιτώνα γαλανό, στο πρώτο πρωϊνό ατλάζι...

Για σένα θα σιγοτραγουδώ, 

θα πλέκω στα μαλλιά σου άστρα, σαν δενδρολίβανο του δάσους θα ριγώ, 

στο φύσημα του αγέρα θα σε ντύνω στ άσπρα.

Τότε, σαλεύοντας η θάλασσα θα σε καλεί να σε ξεναγήσει στα νερά της.

Εσύ μικρό μου πλάσμα θα γελάς με τη καρδιά, όταν σε νανουρίζει στα κύματά της.

Όλες τις ομορφιές στα βάθη του ωκεανού, θα θελήσεις να ζωγραφήσεις, 

μα η αγάπη μου θα σε πάει ψηλά, εκεί, τα σύννεφα θα αγγίξεις.

Νάνι-Νάνι αγαπούλα μου μικρή, πλάσμα της θάλασσας, γεμάτο χάρη.

Όσο η μανούλα θα σου τραγουδά, Θάναι η ζωή για σε, αγκάλη..