~ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ~

Γλυκό και πανέμορφο λουλουδάκι μου,

Ανθίζεις και πάλι, ασταμάτητα ζεις, 

καθώς μας γεμίζεις κάθε Άνοιξη από την αγνή ομορφιά σου! 

Με το γλυκό σου χρώμα, το κατακόκκινο του αίματος το χρώμα, 

ετοιμάζεις κάθε χρόνο την Πασχαλιά της ψυχής μας

Γίνεσαι προάγγελος της Ανάστασης, Μάρτυρας της Αγάπης του Θεού, 

της Θυσίας, της Χαράς, Του Μεγαλείου της ζωής.

Για ποιον ετοιμάζεσαι και φέτος, για ποιον ανθίζεις;

Για ποια θυσία γίνεσαι μάρτυρας αυτή την Άνοιξη;

Μήπως για την Αγάπη που θυσιάζει το εγώ της;

Μήπως για το φιλότιμο που χάνει την αξία του 

μέσα στα συμφέροντα των ανθρώπων;

Μήπως για αυτούς που αποδεικνύουν καθημερινά

την φθαρτότητα των υποσχέσεων 

και την ματαιότητα των καταστάσεων που ζούμε;

Μήπως για το νεανικό αίμα που έτρεξε πρώιμα 

στην προετοιμασία μιας Άνοιξης που έρχεται λυπημένη; 

Μήπως για να μας δείξεις πως η μόνη διέξοδος αυτού του κόσμου, 

είναι μια Ανάσταση που πρέπει να περιμένουμε, μια σωτηρία, 

μια δικαίωση, μια λύτρωση και ξεκούραση ψυχής 

από έναν κόσμο που δεν "ακούει" το τρυφερό της καρδιάς σου καρδιοχτύπι 

και δεν ¨βλέπει" γιατί έχει τύφλωση, το χρώμα σου το κόκκινο, 

αυτό του αίματος της θυσίας, της Ζωής;

Μήπως για να μας οδηγήσεις έτσι απλά και τρυφερά σε μια αγνή παιδική Άνοιξη, 

αυτή που θα μας λυτρώσει από τον εαυτό μας κάνοντάς μας πάλι παιδιά; 

ίσως τότε εκτιμήσουμε την θυσία που "σφαγιάζεται μέσα στο απύθμενο εγώ 

και την ματαιοδοξία του ανθρώπου..." 

Ίσως.

Τέμπη: αφιέρωμα