~ΘΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ~

Θα ανατείλει ο ήλιος πάλι, μια καινούργια μέρα θα ξεπροβάλλει. Η ώρα της επικοινωνίας μας, πριν από το ξημέρωμα, εδώ στο γραπτό μου που σου εκφράζω τις σκέψεις μου και μοιράζομαι μαζί σου τις απόψεις μου, πριν ακόμα αρχίσει να αλλάζει το μαύρο του ο ουρανός και να αρχίσει να του φωνάζει από μακριά η ανατολή. "Φύγε τώρα εσύ, έρχομαι να ανάψω το μεγάλο φως, να φωτίσω τους ανθρώπους, να ξεκινήσει η καινούργια μέρα μέσα στις δικές μου πρωινές αποχρώσεις."

Καινούργια μέρα! Καινούργιες στιγμές, θα κάνουν οι άνθρωποι καινούργια σχέδια, η καθημερινότητά τους θα έχει και σήμερα τα δικά μου χαρούμενα χρώματα που θα τους στείλω, να φύγει κάθε σκοτάδι, να λάμψει το φως σε κάθε πτυχή της ζωής μέσα σε καινούργια στιγμιότυπα που θα ζήσουν!  Κι όμως,  εγώ εργάζομαι σιωπηλά, μια εργαζόμενη που ευχαριστεί τον εργοδότη της, με όλη την ψυχή της, γιατί δεν έμεινε χωρίς δουλειά. Προσφέρει στους ανθρώπους, αυτό που μπορεί, αυτό που έχει μέσα στη ψυχή της και θέλει να μοιράσει! Ένα χαμόγελο, μια λέξη γλυκιά, λίγο από το ουράνιο απόσταγμα που θα τρέξει στο χαρτί της, γλυκό περισσότερο κι από το μέλι, αυτό το υπέροχο δώρο από το μελίσσι των ακούραστων εργατριών. Προσφορά από τον Θεό. 

Δώρο της ίδιας της Ζωής! Γιατί, δεν σταματά η Ζωή, δεν σταματά η χαρά, ναι να ξέρεις, η ζωή δεν τελειώνει! Γυρίζει πάλι, περιστρέφεται διαρκώς, σαν μια μπάλα που παίζει με τα χρώματα της πρωινής χροιάς που αρχίζει τώρα να ξεπροβάλλει στον ορίζοντα . Αρχίζει η μέρα, αρχίζει να μετρά ο χρόνος διαφορετικά, καινούργια χρώματα έχει ο ορίζοντας και εγώ τρέχω να τα περιγράψω στο γραπτό, να γράψω όμορφες δημιουργίες, ίσως κάποιο ποίημα που θα προσφέρω σε όσους έχουν διάθεση να διαβάζουν, σε όσους λένε πως τους αρέσει η γραφή μου, να αισθανθούν κι αυτοί την ομορφιά του μοιράσματος, να ευωδιάσουν τα γραπτά μου! Να καταλάβουν πως η Ομορφιά είναι Παρούσα στο Φως.

Όσο κι αν προσπαθούν οι σκιές να την σκεπάσουν, η ζωή είναι παρούσα διαρκώς και μας χαμογελά. 

Σε πείσμα αυτής της εποχής, που προσπαθεί να μας συμπεριφερθεί σκληρά, εγώ θα γράφω χαμογελαστά! Θέλω να τρέχει η πένα μέσα στην ομορφιά των στίχων, την ομορφιά του ήλιου, της Ζωής, της ελπίδας που ξαγρυπνά, για να μην μας ξεγελάσει το σκοτάδι, μην μας παρασύρει στα δικά του σκοτεινά νερά, αλλά να βλέπουμε το Φως, μόνο αυτό είναι Αληθινό και εγώ, ακούραστα γράφω για το Φως, γιατί αυτό με διατηρεί, αυτό με ξυπνά, κι αν ακόμα μέσα στη νύχτα μου μιλά, εφόδια μου δίνει ιερά, για να μην με αγγίξει το σκοτάδι...

Και η χαρά είναι μεγάλη, γίνεται μοίρασμα αγάπης και ομορφιάς, γιατί χαμογελούν οι άνθρωποι όταν με διαβάζουν, χαμογελούν μέσα από τις ψυχές τους, τότε φαίνεται και στη ζωή τους, η χαρά, φαίνεται το λαμπερό αιώνιο φως που το μοιράζουν και εκείνοι γύρω τους και  κάνουν κουράγιο στις ανηφόρες της διαδρομής της ζωής.

Χαμογελά η ψυχή τους πιο πολύ, όταν καταλαβαίνουν πως η καινούργια μέρα μας ξυπνά, πως ο Ήλιος βγαίνει ξανά! Όσο κι αν θέλουν οι συνεπιβάτες οι "σκοτεινοί" να μας δείχνουν τις σκιές, να μας παρασύρουν στο σκοτάδι, θαυμάσια μας οδηγεί η ζωή, όταν ξαγρυπνά η ψυχή, όταν ζητά αυτή την επαφή, ας είναι και ένα κείμενο γραπτό, ας είναι και ένα όμορφο βιβλίο, ας είναι ένα τραγούδι που θα τραγουδήσει η ίδια η στιγμή, αυτή που μας αγαπά πραγματικά και τόσα δώρα, πανάκριβα δώρα μας χαρίζει! Τρέχει το χέρι στο γραπτό, φωνάζει:

 -Mην φοβάσαι, είσαι στο Φως, σε λίγο "ξαναγεννιέται το Φως" σε έναν ατελείωτο κύκλο η ζωή στο επιβεβαιώνει 

Εγώ Είμαι, εδώ. Ξημερώνει, πάλι!

Όμορφα χρώματα ξανά, να χαμογελάσει λίγο η καρδιά. Κι αν έχει παγωνιά και τι με αυτό; Δεν σταματά ο Ήλιος να υπάρχει! Ξημέρωσε: Ένα χαμόγελο από την καρδιά. Το έχει τόση ανάγκη