ΟΙ ΚΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Πως να σταματήσεις ψυχή μου το δάκρυ;

Περπατάς και αισθάνεσαι πως "κάπου θα υπάρχει ένας καλύτερος δρόμος" ίσως μια άλλη ζωή.

Χωρίς πόνο θέλεις η καρδιά σου να ζήσει κι ενώ ο θάνατος τη χαρά σου έχει απομυζήσει, 

γαλήνη να έρθει ζητάς κι αυτή την στιγμή.

Ψυχή μου, ζητάς μια ανάσα να πάρεις,

έρημη χώρα μοιάζει η ζωή.

Σαν γέρνει ο ήλιος στην άκρη του δρόμου, μη σκέφτεσαι πως είσαι μοναχή.

Κοίταξε γύρω, πως ετοιμάζει η φύση την ομορφιά, παρηγοριά σου προσφέρει και πάλι, 

να απαλλάξει από το βάρος τη δική σου καρδιά.

Ψυχή μου, τι θέλεις;

Πες μου, τραγούδησε, γράψε, τι εννοείς;

όταν μου στέλνεις σκιρτήματα άλλου χώρου, μιας άλλης αιθέριας μεταξένιας πνοής;

 Πατρίδα μου η καρδιά του κόσμου λες, να το θυμάσαι και να μην πονάς

Οι άγγελοι πέταξαν για άλλη Κτίση,

σώπασε, δέξου τον πόνο και άφησε ελεύθερη τη ψυχή, 

αγκάλιασε τους και άφησέ τους στο χρόνο.

Γαλήνη και μόνο ζητά για να σωπάσει κι αυτή.

Άκουσέ την

Ουρλιάζει ακόμα, δεν την αφήνει το τραίνο που δεν σταματά, 

να κόψει το νήμα της ζωής αυτών των αγγέλων, έβαλλε στόχο η μαύρη σκιά.

Ψυχές μου, μην υποφέρετε άλλο, 

ζήλεψε ο θάνατος των Αστεριών την ομορφιά.

 Πάψε να κλαις!

Ένα χρόνο μετά μου φωνάζει ο Άγγελος ακόμα, καθώς τρέμει η δική μου καρδιά.

Είναι η επέτειος του θρήνου, σου απαντώ με πόνο ξανά, άφησέ με θάνατε μονάχη, 

να αγκαλιάσω αυτά τα παιδιά, να σκουπίσω το δάκρυ από των δικών τους τα μάτια, 

μην είσαι άπονος θάνατε σε εκλιπαρώ.

Έρχεται η Άνοιξη απαλά, λευκούς κρίνους κρατάει στα χέρια, μα οι Άγγελοι στέκονται μπροστά.

Σαν πλησιάσει, θα τρέξω κοντά της, "Σκούπισε τα δάκρυα Άνοιξη, φωνάζουν ακόμα αυτά τα παιδιά.

Τούτος ο χρόνος δεν το αλλάζει, νωπός ο πόνος, αίμα μυρίζει ακόμα η πληγή, 

Ας μαλακώσουν το χώμα οι Κρίνοι, 

Δικαίωση

Ουρλιάζει του Κόσμου η Ψυχή.

ΤΕΜΠΗ