ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ζωή, πόσο περίεργα με εκπλήσσεις κάποιες στιγμές.

Πότε γεμίζεις χαρά και ελπίδες τους ανθρώπους με την ασταμάτητη ροή σου. Πότε με υπερηφάνεια αναδεικνύεις τα χαρίσματα των ανθρώπων, αλλά και πόσες άλλες στιγμές φανερώνεις αυτά που είναι κρυφά, κρυμμένα μέσα στις ψυχές τους βαθιά και περιμένουν. Στέκονται σε μια ακρούλα και καμαρώνουν μέσα στα "σκοτάδια" τους.

Βλέπεις οι άνθρωποι κρύβουν "επιμελώς" το είναι τους, τον αληθινό τους εαυτό, σε ένα ψεύτικο προσωπείο προβάλλουν την αξία τους, όμως έρχεται στιγμή που ξεσκεπάζονται, πέφτει η μάσκα τους και μαζί με αυτήν, πέφτει και η αλήθεια που έχτισαν ζώντας στο ψέμα.

Πόσοι άνθρωποι πραγματικά, άλλον "εαυτό" δείχνουν πως έχουν και άλλον κρύβουν μέσα τους. Όμως, τι θαυμάσια που είσαι Ζωή και την κατάλληλη στιγμή που Εσύ "κρίνεις" πως πρέπει, ρίχνεις κάτω τα είδωλα αυτά που τόλμησαν να θέλουν να παρασύρουν και να ξεγελάσουν τα πλάσματα που αθώα και άδολα τους πίστεψαν.

Πόσους ανθρώπους θαύμασα και πόσοι άνθρωποι έπεσαν χαμηλά στα μάτια μου.

Σε ευγνωμονώ Ζωή, πόσο δίκαια είσαι, ακόμα κι αν φανερώνεις αυτό που θέλεις, όποτε θέλεις.