~ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΝΕΡΑΙΔΑΣ~

Ένα παραμυθάκι.

Όπως κάθε νύχτα με πανσέληνο η αγαπημένη του Φεγγαριού και γνωστή μας Σελίνα είναι σε συνάντηση μαζί του, όπως και με τα αστέρια. Η αγαπημένη του όπως έχουμε πει, που είναι Νεράιδα και βασίλισσα της νύχτας, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει καλό στους ανθρώπους και κάθε νύχτα είναι πολύ απασχολημένη με αυτό τον σκοπό, κυρίως αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από παρηγοριά, εκείνη βρίσκει χρόνο ξεκλέβοντας από τις συναντήσεις της με το Φεγγάρι, που από την λαμπερή παρουσία του φωτίζονται όλα τα πλάσματα στη Γη.

Οι άνθρωποι όμως έχουν θλίψη εσωτερικά και η Σελίνα θέλει να απαλύνει τον πόνο τους, για αυτό όλα τα δάκρυα των ανθρώπων τα μαζεύει κρυφά και τα στέλνει σε ένα τεράστιο αστέρι, εκεί τα συγκεντρώνει όλα μαζί και λέγοντας κάποια λόγια που γνωρίζουν μόνο οι Νεράιδες, τα μεταμορφώνει σε όμορφες κρυστάλλινες πέτρες, γνωρίζει τι χρειάζονται οι άνθρωποι και τις νύχτες που εκείνοι δακρύζουν λυπημένοι, τους τοποθετεί κρυφά από ένα τέτοιο δώρο στο μαξιλάρι τους. Εύχεται πάντα να τους ανακουφίσει και πραγματικά αυτό πετυχαίνει, η επίδραση του δώρου τους χαρίζει χαμόγελα και γλυκιά παρηγοριά στην ψυχή! Το Φεγγάρι καμαρώνει για την αγαπημένη του Σελίνα και ρίχνει το Ασημένιο του Φως περισσότερο στη Γη, τις νύχτες που έχει πανσέληνο γίνεται γιορτή μεγάλη, όλες οι νεράιδες δραστηριοποιούνται με τις ετοιμασίες αυτές, κάποιοι άνθρωποι που έχουν λάβει τα δώρα της Σελίνας συμμετέχουν στη γιορτή μέσα από τα όνειρά τους, εκεί επισκέπτονται αυτά τα σημεία χωρίς να το θυμούνται το πρωί! Δεν πρέπει οι άνθρωποι να γνωρίζουν αυτές τις εκδηλώσεις! Οι σκέψεις τους ξέρετε είναι πολύ διαφορετικές, φυσικά κάθε μυστικό είναι καλά κρυμμένο στα αστέρια! Κανείς δεν θα μάθει περισσότερα για αυτό, το θέμα είναι σίγουρο! Σε κάθε πανσέληνο οι άνθρωποι αισθάνονται περίεργα!

Που να ήξεραν τι γίνεται και φυσικά δεν μπορούν να θυμηθούν τα όνειρά τους! Το ξημέρωμα έχουν μια όμορφη αίσθηση, γλυκιά και ανακουφιστική από κάθε θλίψη! Νομίζουν πως επειδή κοιμήθηκαν βαθιά αισθάνονται καλύτερα!

Που να ήξεραν για όλα αυτά!