~ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΓΓΕΛΟ~

Μικρό διήγημα: 

Ο Άγγελος άνοιξε την πύλη του "περάσματος" στην παρουσία της προσευχής

της ψυχής που ικέτευε για λίγο θάρρος μπροστά στις δοκιμασίες της.

"Αν ήξερες πλάσμα του Δημιουργού πόσο δυνατό είσαι, δεν θα σε τρόμαζε τίποτα

θα σου πω τα λόγια που θα λες αφού με παρακαλείς για να σε προστατεύω. 

Όμως, όταν θα τα λες θα τα πιστεύεις δυνατά.

Αυτά είναι τα λόγια:

-Δεν σε φοβάμαι

Δεν με φοβίζεις, ότι κι αν κάνεις, ότι κι αν λες

Δεν με τρομοκρατείς, όσο φριχτή κι αν είναι η όψη που μου δείχνεις..

Όσο κι αν με μανία μαστιγώνεις τη ψυχή μου...

Χίλιες στιγμές είναι λίγες για να με κάνεις να λυγίσω, 

να φύγω από την εστία της ψυχής μου, το καταφύγιο της καρδιάς 

και της ελπίδας μου.. 

Είσαι η σκιά και εγώ είμαι το Φως.

Γίνομαι ήλιος που απλώνεται παντού και πέρα από το χρόνο.

Ανεβαίνω στα σύννεφα ψηλά και χαμογελώ

όσο κι αν θέλεις να με βυθίζεις στα βαθιά νερά της αγωνίας, να βλέπω το σκοτάδι...

Εσύ να με φοβάσαι, είμαι η δύναμη, είσαι η σκιά και εγώ είμαι το Φως 

σε ένα απέραντο πανέμορφο τοπίο, είναι η λάμψη Του που με διατηρεί

λαμπερή ομοίωμα τρανό. Πνεύμα από το Πνεύμα του γεμίζει το εσωτερικό μου.

Δεν σε φοβάμαι.

Είσαι μια σκιά που ολοένα και αποκαλύπτεται, μέσα στη ροή του Χρόνου

μάρτυρας της συμφοράς που έσπειρες με κακία, η ζήλια σου είναι φριχτή.

Μοιάζει με τη μορφή σου, τύραννε που μαστιγώνεις με μανία.

Δεν σε φοβάμαι

Είμαι Φως από το Φως το Θεϊκό

Ένα δημιούργημα από τον Δημιουργό του.

Αποκαλύπτεσαι, εσύ πρόσεχε, όχι εγώ.

Δεν σε φοβάμαι

Tότε: Ό Άγγελος χαμογέλασε και έφυγε απαλά όπως ήρθε 

 αμέσως μια υπερκόσμια ευωδιά γέμισε τον χώρο της προσευχής.