~ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ~

Ουράνιο αστέρι μου

φωτεινέ και Άπειρε στην Ευλογία της Αγάπης οδηγέ της ψυχής μου

Με ευλογείς φανερώνοντας την επίσκεψή σου

όταν έρχεσαι και φτερουγίζεις απαλά, στέλνοντάς μου γλυκιές ανατριχίλες 

αυτές που σκορπούν τα τρυφερά αγγίγματα της παρουσίας σου. 

Παρουσιάζεσαι πάντα μόλις σε επικαλεστώ, με θέρμη και τρεμάμενα χείλη από συγκίνηση σε υμνώ.

Σε ευγνωμονώ γιατί πάντα με υποδέχεσαι στον φιλόξενο χώρο της αγγελικής καρδιάς σου 

εκεί που δάκρυ συγκίνησης και αγάπης κρυστάλλινης, λάμπει στις άκρες των ματιών σου.

Όταν σκύβεις απαλά και με χαιρετάς την ώρα τούτη που ανταμώνουμε σε αυτή τη συνομιλία, 

φτερουγίζει η καρδιά μου θεϊκά 

Μηνύματα έρχονται μέσα μου βαθιά, σαν μια ξεχασμένη ηχώ που φύλαξε ο Χρόνος για τούτες τις στιγμές

Γνώριζε εκείνη πως θα σε χρειασθώ, γνώριζε πως θα σε καλέσω, 

να σμίξουμε σε ένα αντάμωμα που η δική μου η ψυχή άπειρα χρόνια ικέτευε να αντέξω.

Για αυτή την εποχή που αναζητά κάπου να ακουμπήσει στοργικά. 

κάπου να σταματήσει να αισθάνεται τον ίλιγγο από αυτή την αναταραχή που απλώνεται παντού, 

σκορπά ταυτόχρονα τις λάμψεις ενός ήλιου αστραφτερού, που όμοιό του δεν γνώρισε κι ο χρόνος.

Κάποιες στιγμές τρομάζει η δική μου η καρδιά! Βλέπεις με πλησιάζουν ρεύματα άλλα διαφορετικά. 

Έρχονται άνεμοι και θύελλες που φαίνονται ¨μπροστά

Ας είναι μόνο μια στιγμή, η μοναξιά. Ας είναι μόνο μια στιγμή μέσα στο χρόνο. 

Αντέχει η καρδιά μου τόσα πολλά

Άντεξε μέχρι εδώ, άντεξε τη λησμονιά, μια σιωπή που πάγωνε τη ψυχή και την καρδιά.

Πικρό ποτήρι που έφερε η ζωή στα μάτια μου μπροστά.

Αντέχει η καρδιά μου. Άκουσε πως χτυπά

Μια θύελλα που πλησιάζει για τα καλά, θα παρασύρει τα ερείπια που άφησε η λησμονιά. 

Του χρόνου τα παλιά αρχεία που ήταν τόσο οδυνηρά.

Ξεγελάστηκε ο Χρόνος όμως. Τώρα μου δείχνει τα σχέδιά του καθαρά: 

Χαμογελά ο Ήλιος πάλι, έρχονται ξανά τα χρώματα του Ουρανού στα μάτια μου μπροστά

Θεέ μου. Ανοίγει το βλέμμα μου ο Χρόνος και βλέπω πολύ μακριά

Μια άλλη πτυχή ανοίγει η ζωή, ανοίγει η καρδιά τα παραθύρια της ξανά

γελά ο ήλιος, γελά του κόσμου όλη η καρδιά, καθώς πλησιάζει ο Μεγάλος Ήλιος ξανά 

και πάλλεται το φως της Γης με χρώματα διαφορετικά.

Αντέχει η καρδιά μου τόσα πολλά

Βαρύς ο Χειμώνας και η ψυχή μου σε ζητά, αντέχει όμως με ένα χαμόγελό σου ξανά

γυρίζει τώρα η ματιά, αλλάζει του κόσμου η καρδιά

Έρχονται τόσα πολλά . Αλλάζω Γη.. Αλλάζω Ουρανό

Πόσο θέλω από το χέρι σου να κρατηθώ..

Οδηγέ μου μοναδικέ, απεσταλμένε μιας όψης αέρινης και λαμπερής

μιας όψης της ψυχής, κόσμημα λαμπερό που φέγγει στο φως της αυγής.

Σκορπά τις λάμψεις από το Φωτεινό ένδυμα της ψυχής

τέτοια ομορφιά δεν είχα ξαναδεί

Βαθύς ο στοχασμός, σαν το ρολόι που δεν ξεχνά

γυρίζει αδιάκοπα, γυρίζει ο χρόνος κοιτώντας μπροστά.

Αιώνιε Αγαπημένε, με κρατάς τρυφερά στη θαλπωρή της  αγκαλιάς σου

Με άφησες να αισθανθώ την Θεϊκή καρδιά σου

Με άφησες να ζεσταθώ μέσα από το κάλεσμά σου

Αιώνια ευγνώμων, στη Πηγή που σε ΄έφερε απόψε εδώ. 

Στις χρυσές σου αποχρώσεις έντυσες τα σκιρτήματα του ανθρώπινου πόνου της καρδιάς μου. 

Χρωμάτισες με Άγιο Φως τα Όνειρά μου

Οδηγέ και Άγγελέ μου, Άντεξε τόσα πολλά η καρδιά μου

Όμως, με τα τρυφερά σου σκιρτήματα  άγγιξες απόψε τα οράματά μου

εκεί θα φωλιάσουν παντοτινά και Αιώνια τα Ιερά σου λόγια  στα γραπτά μου.