ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

Στα βήματά μας έρχονται κοντά μας, αυτά που χρειαζόμαστε. Αυτά που έχουμε πραγματική ανάγκη. Με έναν περίεργο τρόπο, ότι δεν μας κάνει καλό, ότι δεν συμβάλει στο ανώτερο κομμάτι του εαυτού μας, μας αποχωρίζεται. Μας αφήνει ίσως και πριν ακόμα το καταλάβουμε. Οι ανάγκες μας περιορίζονται σε αυτά που θεωρούμε ουσιώδη. Ότι διαδραματίζεται στην καθημερινότητα γύρω μας, μας απωθεί από το ενδιαφέρον να ασχοληθούμε μαζί του. Καταλαβαίνουμε. Ανοίγει η ψυχή μας στο Φως και η καρδιά μας χτυπά για ότι μαλακώνει τις αισθήσεις μας. Αισθανόμαστε χαρά να επικοινωνούμε με όσους μπορούμε να συνδεθούμε στη καρδιά. Ενώ δεν αντέχουμε αντικρύζοντας και ζώντας τις περισσότερες καταστάσεις που προβάλλονται στην οθόνη της ζωής μας, εμείς αγαπάμε περισσότερο από πριν. Οι άνθρωποι στα μάτια μας είναι πλάσματα που έχουν ανάγκη να καταλάβουν, πως πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή, πως έχουν ανάγκη αγάπης και όχι κριτικής και σκληρότητας. Όλα συνδέονται σιγά-σιγά μέσα μας και μοιάζουμε σαν παιδιά που ανακαλύπτουν την ομορφιά του παιχνιδιού που είχαμε ξεχάσει, είχαμε ξεχάσει πόσο όμορφη είναι η ζωή, όταν δεν έχουμε σκοτεινές σκέψεις, όταν δεν φοβόμαστε, όταν πιστεύουμε στο καλό, στο γνήσιο, στο καθαρό.
Όταν χαμογελάμε με πίστη στους ανθρώπους, στη ζωή και αφεθούμε στη ροή της. Εκείνη τότε μας δείχνει ό,τι είναι κρυμμένο μέσα της για να προστατευθεί, από ότι δεν μπορεί να την καταλάβει. Συνειδητοποιούμε πόσο χρόνο έχουμε μπροστά μας κι ας πέρασαν χρόνια μέχρι να τα καταλάβουμε όλα αυτά.