~ΣΤΗΝ ΥΔΑΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ~

Αν μπορούσες να ακούσεις την ψυχή μου, 

στα βαθύτερα σημεία του Ωκεανού σε αναζητώ. 

Που είσαι αγάπη της ζωής μου; 

Μήπως ο χρόνος με ταξιδεύει να σε βρω; 

Στην αγκαλιά της θάλασσας η φωνή μου πνίγεται στον βυθό. 

Όταν έρχομαι στην επιφάνειά της ελπίζω πως κάτι δικό σου θα συναντήσω εδώ. 

Μεγάλο ταξίδι ξεκίνησα, λιμάνι ποια δεν αποζητώ. 

Έκλεισε θαρρώ ο δρόμος της ζωής μου 

Σαν στροβιλίζομαι στους υδάτινους κύκλους διαρκώς, 

η ιστορία μας ξετυλίγεται με πόνο, 

την καρδιά μου ήθελα να σου προσφέρω, 

όμως εσύ αφέθηκες στο κενό, σωπαίνει ο χρόνος γιατί υποφέρω, 

έγινε φίλος μου το νερό. 

Έγινε συντροφιά μου η θάλασσα, έγινε ταίρι μου ο βυθός .

Μοιάζει μια ιστορία να ανοίγεται σε κάθε θαλασσοταραχή, 

είναι η καρδιά μου που σε φωνάζει να ζήσουμε από την αρχή. 

Είναι η Αγάπη που με πλησιάζει, παρηγοριά γίνεται στην ψυχή, 

Τότε στους κύκλους που η θάλασσα μοιράζει, 

αέναα γίνονται οι Ηλιαχτίδες Χρυσή- βροχή.

Ένας θεός που μας αγαπάει, μας δένει με δεσμά χρυσά, 

Αιώνες και Χρόνους η Αγάπη μοιάζει πηγή φωτός, 

 ο Ήλιος Ουρανός και η θάλασσα Αιώνια Ζωή.