~ΣΤΙΓΜΕΣ~

Στιγμές που αναζητάς να ανακαλύψεις, 

τις ομορφιές ενός κόσμου που κρατά κλειστά τα μυστικά του επίμονα και εξουσιαστικά. 

Είναι φορές που θυμώνεις μαζί του, αδικαιολόγητα και άπονα σου φέρεται και εσύ παραπονιέσαι.

Είναι στιγμές που αισθάνεσαι γύρω σου μια παγωμένη ομορφιά, σαν να ακινητοποίησε ο χρόνος τις καρδιές των ανθρώπων. Άνθρωποι  ακίνητοι, σταθεροί σε ένα ρυθμό, μακριά πολύ από τον δικό σου.

Σαν μια συμφωνία μουσικών οργάνων, σε ένα θλιβερό έργο που δεν το κατάλαβες γιατί δεν σου άφησε μια ευχάριστη στιγμή. Ακόμα και οι νότες ήχησαν πονεμένα στη ψυχή σου. Στιγμές που η ζωή ξεγλιστρά, μέσα σε δύσκολες πτυχές, σε σκοτεινούς διαδρόμους και εσύ μια λάμψη αναζητάς, σαν μια μικρή αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι..

Δεν φοβήθηκες, πίστεψες και ζήτησες, δεν σε σταμάτησαν οι άνεμοι, το χαλάζι. Η ζωή σου ξετύλιξε ένα κουβάρι από εντυπώσεις και γύρω σου επισκέπτες έμοιαζαν οι άλλοι. Στιγμές που δεν ράγισες αλλά κλονίστηκες, πέρασες από μια θύελλα σε σταυροδρόμι χωρίς πυξίδα. Όμως δεν χάθηκες, η Πνοή σε ανάστησε, σε έχρισε δυνατή.

Σηκώθηκες, τα δάκρυά σου σκούπισες και στάθηκες όρθια μες το σκοτάδι. Πνοή που έρχεται σαν μια βουή, σε αγκαλιάζει τόσο γλυκά και δυνατά μαζί. Θερμαίνει το εσωτερικό σου.

Μια φωτιά που κατεβαίνει από τον Ουρανό μοιάζει να ξεχύνεται να απλώνεται, να σου μιλά με γλώσσες που θύμισαν 

εκείνους τους απλούς ψαράδες, τους τόσο αγαπημένους φίλους κι "αδελφούς" σου.

Όμοια με σένα και εκείνοι πόνεσαν, αναζήτησαν, κυνηγήθηκαν, δεν σταμάτησαν θυσιάστηκαν και λάτρεψαν, πόσο λάτρεψαν...Στιγμές, τόσο μοναδικές, είναι δικές σου, όσο κι αν η ζωή σου φαίνεται ακίνητη και παγωμένη εσύ θυμάσαι αυτή τη φωτιά, αυτή την αναμμένη δάδα που μοίρασε το Φως, Αυτό το Φως, δεν έσβησε, δεν σβήνει. 

Αυτό το Φως, σαν τους αγαπημένους, τους φτωχούς εκείνους μαθητές. Μια φωτιά που κατεβαίνει από τον Ουρανό, αυτήν περιμένεις, κάποιες στιγμές...