~ΣΤΙΓΜΕΣ ΨΥΧΗΣ~

"Με τα μάτια του Αγγέλου" 

Περίεργη μέρα αυτή, έσταξε αίμα και δάκρυ σαν το αυλάκι που ξεχωρίζει μέσα στο πυκνό χορτάρι που πολλές φορές εμποδίζει να περάσει το νεράκι και εκείνο προσπαθεί να ανοίξει δρόμο, τι άλλο να κάνει άλλωστε; Περίεργη μέρα, βαθιά πονεμένη, άλλοτε σιωπηλή και άλλοτε φωνάζει με όλη της τη δύναμη, άλλοτε ξεσηκώνει τα πάντα και άλλοτε ηρεμεί με αυτή τη βαθιά σιωπή που βασιλεύει στις καρδιές όταν γίνεται ανάγκη να αισθανθούν γαλήνη οι άνθρωποι...Η τόσο σημαντική γαλήνη, για να κατευνάσει η ψυχή αυτό τον πόλεμο που της άνοιξε ο αντίπαλος αυτής της γαλήνης, αυτός, ο όποιος πόλεμος υπάρχει την πνίγει, την απειλεί, την σπρώχνει στο σκοτάδι.

Αυτά τα σκοτάδια των ανθρώπων είναι τα πιο απειλητικά, τα πιο επικίνδυνα, αυτά τα σκοτάδια που απλώνουν παντού τις σκιές τους, τις μνήμες που μεταφέρουν μέσα τους τις δηλητηριάζουν τόσο επικίνδυνα, αυτές που ύπουλα διοχετεύουν στις ψυχές το κατακάθι από το δηλητήριό τους, για να χαθούν, να σβήσουν εντελώς από το Φως και να μείνουν στο σκοτάδι όπως κι αυτές, οι οδύνες της ζωής τους έχουν τυλίξει και δεν φεύγουν με τίποτα από αυτή τη θέση που τρέφει όλα τα στοιχεία του "κακού".

Εμείς! Ανοίγουμε τους δρόμους της Ζωής, εμείς δροσίζουμε τις ψυχές από τα καυτά ανήλιαγα σοκάκια που στο διάβα τους πέρασαν μέσα σε πολεμικές ιαχές, σε πόνους της ψυχής και στέρηση της χαράς και της ελευθερίας να αγαπήσουν, βαθιά και αληθινά.

Εμείς! Ανάβουμε τις δάδες αυτού του αγώνα της ψυχής, να βλέπει, περάσει μέσα από της μικρής και ασήμαντης ζωής τα οδυνηρά σημεία με το Φως που δεν σβήνει ποτέ, αλλά Αιώνια Ανάβει...Τούτος ο πόλεμος της Γης δεν έχει τελειωμό, μόνο οι άνθρωποι ας επιλέξουν το Φως και ας αφήσουν το σκοτάδι, εκείνο θα κλειστεί στα έγκατα βαθιά στις φυλακές που καταδίκασε το ίδιο τον εαυτό του.

Εμείς! Ανοίγουμε τις Πύλες του Ουρανού και τότε ορίζει όλο αυτό το "κακό" τον τελειωμό του.

17 Νοέμβρη