ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΕΣ

Μερικές στιγμές,
Ανοίγουν οι πύλες της ψυχής κι εγώ αισθάνομαι
σαν να ζω σε ένα παραμύθι, κοιτάζω γύρω μου με θαυμασμό.
Που είσαι ζωή; Που είσαι ομορφιά; 

Τρέχουν οι στιγμές μέσα στη καθημερινότητα και ο άνθρωπος "δεν σε ανακαλύπτει"
Μόνο για λίγο, τόσο δα, ανοίγει η ψυχή του, σαν να στέκεται μπροστά σε έναν Ουρανό βλέπει την μορφή του.

Αναζητά, αναζητά, αλήθεια τι θα καταλάβει;
Πως ξεγελά τον άνθρωπο η Ζωή κι εκείνος τρέχει
διαρκώς να την προλάβει;
Μερικές στιγμές, σαν κι αυτή, θέλω να φωνάξω.
"Κοίταξε άνθρωπε πόση υπάρχει γύρω σου ομορφιά.

 Πες θέλω τον εαυτό μου να απαλλάξω
Άφησε τα βάρη αυτά που κουβαλάς και τρέξε να γλυτώσεις,
αυτό τον ίδιο τον εαυτό που αναζητάς, εκείνον πρέπει να λυτρώσεις. 

*