ΣΤΕΙΛΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ

Μερικές στιγμές συνειδητοποιώ περισσότερο πως η ζωή επαναλαμβάνεται. Μια ατελείωτη κίνηση που επαναφέρει τα μοτίβα της στην επιφάνεια που είναι ορατή, αλλά πάλι, όχι και τόσο για όλους! Τελικά, όποιος θέλει καταλαβαίνει και φυσικά τις περισσότερες στιγμές καταλαβαίνει αυτά που θέλει, μπορεί να λες τα ίδια πράγματα, να γράφεις επίσης, εδώ και κάτι χρόνια περισσότερο, γιατί η ζωή μας "άλλαξε" και δεν έχουμε χρόνο για επικοινωνία όσο θα θέλαμε. Έτσι λέμε τουλάχιστον, η έτσι νομίζουμε...Πάντως στέλνουμε ένα μήνυμα και με αυτό θεωρούμε πως επικοινωνήσαμε. Στέλνουμε καρτούλες, καρδούλες, διάφορα τυποποιημένα αποφθέγματα, Καλημέρα, Καληνύχτα, φυσικά με πολλές ευχές και αγάπη. Δεν ρωτήσαμε τους ανθρώπους αυτούς αν τα χρειάζονται όλα αυτά, απλά εμείς τα στέλνουμε! Τώρα, αν δεν έχεις μια παρουσία φυσική, ανθρώπινη, να μιλήσεις, να μοιραστείς κάτι δικό σου, να ακούσεις τον φίλο, την φίλη σου, έναν άνθρωπο που σε γεμίζει η συντροφιά του, να πιείς ένα καφεδάκι βρε παιδί μου! Τι ζητάμε πια; Που χρόνος; Αστεία λες; Ξεφύγαμε τελικά από πολλά χρήσιμα πράγματα, κυρίως για την ψυχούλα μας που μπορεί να πονά μέσα σε μια μοναξιά της "εποχής" μας, αναγκάστηκε να περιοριστεί στα κουτιά δυστυχώς. Να εκφράζεται μέσα από μηχανήματα, να αγαπά με μηνύματα, να αναλύεται με μηνύματα και φυσικά να αγκαλιάζεται με μηνύματα! Η φυσική ανθρώπινη παρουσία λιγοστεύει την χρησιμότητά της όλο και περισσότερο, καταργείται σιγά-σιγά. Στα άψυχα τελικά δίνουμε τόση προσοχή που θα καταλήξουν κάποτε "έμψυχα" από την δική μας ενέργεια, την δική μας ουσία, παίρνοντας την θέση των ανθρώπων στη ζωή μας.

Αλήθεια, πως θα αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση, ψυχρή από αισθήσεις, ψυχρή από συντροφιά, αμίλητη να διεκπεραιώνει μόνο τις εργασίες και τις επικοινωνίες που θέλουμε ;Η σταγόνα της βροχής κυλούσε αργά, έμοιαζε να προετοιμάζει κάτι κι αυτή, άνοιγε ρυάκια στο τζάμι, στο δρόμο, στη σκέψη μου, στην ψυχή μου. Ρυάκια που αιχμαλωτίζουν την προσοχή, μην τύχει και δυναμώσει; Μήπως δημιουργήσει προβλήματα; Αχ, βροχούλα μου! Σε χρειαζόμαστε πολύ, αλλά να μας προσέχεις! Άρχισε να πέφτει πιο δυνατή η βροχή ξαφνικά, έχει άλλη άποψη φαίνεται, ίσως πρέπει να αισθανθούμε την παρουσία της, η Φύση πάντα έχει να πει, πολλά έχει να πει. Ποιος ακούει άραγε; Πάντως εμείς κλεισμένοι στα "κουτιά" της επικοινωνίας μας δεν την ακούμε...Σίγουρα δεν την ακούμε.

Στείλε μας ένα μήνυμα Μητέρα Φύση, όχι άλλο όμως με τον δικό σου τρόπο, εμείς δεν αλλάζουμε, στείλε μας ένα μήνυμα όπως αυτά που μοιραζόμαστε μεταξύ μας και νομίζουμε πως είναι "εντάξει". Ένα μήνυμα που θα πατήσουμε "αποδέχομαι" Γιατί έτσι δυστυχώς καταλαβαίνουμε.