~ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ~

Μέσα σε λίγες μόνο στιγμές, όλα μπορούν να ανατραπούν. Σαν να υπάρχει πάνω από μας, ένας τεράστιος μαγνήτης που κινεί τις καταστάσεις όπως θέλει. Τι περίεργο! Έχουμε την αίσθηση πως όλα είναι αιώνια δικά μας! Σαν να μας ανήκουν όλοι, σαν να είναι δικά μας όλα, πως θα μείνουν όλα στην ίδια θέση. Κοντά μας. Οι άνθρωποι θα είναι πάντα κοντά μας και θα μας αγαπούν! Ότι απόκτημα έχουμε θα το χαιρόμαστε για πάντα. Θα είμαστε νέοι και όμορφοι για πάντα. Θα περπατάμε και θα αναπνέουμε σε αυτή τη Γη, για πάντα. Συμπεριφερόμαστε, σαν κυρίαρχοι της ίδιας της Ζωής, του κόσμου που επισκεφθήκαμε, αισθανόμαστε ιδιοκτήτες! Των ανθρώπων που γνωρίσαμε, που έχουμε τώρα κοντά μας, των παιδιών ίσως που γεννήσαμε, πως θα είμαστε για πάντα μαζί τους, των φίλων και των συντρόφων στη ζωή, που σμίξαμε στις συντροφιές μαζί τους πως θα είμαστε για πάντα στην ίδια θέση, παρέα στη ζωή, διαρκώς! 

Σαν να ζούμε εκτός "πραγματικότητας" συμπεριφερόμαστε, σαν να χτίζουμε τα μικρά μας θέλω, τις προσωρινές μας ιδιοκτησίες, στα μεγάλα σχέδια του Σύμπαντος και εκεί Επάνω, μας βλέπει ένας Θεός που γελάει μαζί μας! Με τις μικρές μας στιγμές που έρχονται σαν μικροσκοπικές φυσαλίδες μιας δεξαμενής νερού τεράστιας , που αντί να τις χαρούμε όπως έρχονται, προσπαθούμε να τις κάνουμε δικές μας για πάντα, αγνοώντας το μήνυμα που περιέχουν μέσα τους, ξεχνώντας πως απλά μας επισκέπτονται, όπως άλλωστε κι εμείς είμαστε επισκέπτες αυτού του κόσμου, όχι μόνιμοι κάτοικοι και πόσο μάλλον, Όχι ιδιοκτήτες όπως έχουμε καταλάβει! 

Τι περίεργο αλήθεια, τώρα που το διαβάζεις, λες το γνωρίζω αυτό, έτσι είναι! Όμως δεν το ζεις όπως πρέπει, με την αίσθηση που πρέπει, γιατί θα ήσουν, ίσως θα είμασταν αποδεσμευμένοι από τις ίδιες τις απόψεις μας, τις ίδιες τις αισθήσεις μας τα σχέδια που κάνουμε θα ήταν διαφορετικά! Θα αισθανόμασταν διαφορετικά και ίσως θα είμασταν όλοι Αληθινά Χαρούμενοι και Ευτυχισμένοι, με συναισθήματα που θα μοιραζόμασταν με όλους και όλα γνήσια, αυθεντικά και όχι με το φίλτρο της ιδιοκτησίας, της ίδιας μας της ζωής! Πόσο διαφορετικοί θα είμασταν, Αλήθεια.. 

Με τον καιρό, με τον καιρό μαθαίνεις τόσα πολλά! Μαθαίνεις να εκτιμάς καλύτερα ότι σου προσφέρει η ζωή. Μαθαίνεις να σέβεσαι τα όρια των άλλων ανθρώπων! Με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα δικά σου όρια, αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι "υπάρχουν" οι ίδιες ανάγκες και στους άλλους γύρω σου. Τι κρίμα σκέφτεσαι που δεν το καταλάβαινες πριν, χαμένος  κόπος!  Δεν ήταν όμως χαμένος, σε άφηνε να το καταλάβεις, σιγά-σιγά σου μετέδιδε αυτή τη γνώση, ίσως σιωπηλά αλλά καταστάλαξε μέσα σου αυτό το γλυκό απόσταγμα της ανακάλυψης του ίδιου του εαυτού σου που το είχες ανάγκη, πραγματική ανάγκη. Σε ένα διαρκές στροβίλισμα της σκέψης σου, τα θέματα προσπαθούν να ανοίξουν χώρο μέσα στο μυαλό σου. Μοιάζουν να θέλουν να σου δείξουν περισσότερο τις αξίες τους με κάθε λεπτομέρεια. Μπορεί να επιμένουν και επαναλαμβάνονται πολλές φορές, όμως ο τρόπος τους για να σε κάνουν να αφυπνιστείς σε κάποιες Αλήθειες είναι ιδιαίτερος! Βλέπεις είναι πρόθυμα να συνεργαστούν μαζί σου. Έτσι και εσύ: Αλλάζεις σιγά - σιγά, να αντιλαμβάνεσαι καλύτερα και να εκτιμάς αυτά που δεν έβλεπες πριν! Με τον καιρό κρατάς την ουσία, όλα τα άλλα δεν σου χρειάζονται! Κάνεις ένα ξεκαθάρισμα γερό μέσα σου,  εκεί καταλαβαίνεις τι αξίζει και τί όχι! Πόσο άλλαξες! Η ουσία πια για σένα είναι το καθαρό χρυσάφι στις σχέσεις σου, στις καταστάσεις, στη ζωή γενικά. Αυτοί που θα μείνουν δίπλα σου,  είναι αυτοί που πρέπει...Ευγνωμονείς τη ζωή που σε δίδαξε και φυσικά μαθαίνεις περισσότερο να αγαπάς. Όλα τελειώνουν αλλά και αρχίζουν από το Α έως το Ω... Η λέξη ΑΓΑΠΩ έχει το νόημα όλο της ζωής!

Είναι και αυτό, το άρωμα της ψυχής:

Αναδύεται τόσο μαγικά!

Περνούν από δίπλα σου οι άνθρωποι και νομίζεις πως ανοίγεται ένας κήπος 

όμορφων λουλουδιών και αρωμάτων.

Μοιάζει σαν να υπογράφουν ευωδιαστά όλα τα λουλούδια που περιέχει...

Υπάρχουν άνθρωποι που περνούν από αυτή τη καθημερινότητά σου για πολλούς λόγους

όπως η ζωή το φέρνει, αυτοί οι άνθρωποι νομίζεις πως σου "σφραγίζουν" μια σελίδα

σαν να αφήνουν ένα αποτύπωμα που διατηρείται όσα χρόνια και αν περάσουν.

Ίσως δεν τους προσέχεις αμέσως, ίσως να πέρασαν απαρατήρητοι κάποιες φορές από το μονοπάτι σου

Όμως, έτσι φευγαλέα κάποια στιγμή που σε άγγιξαν

αισθάνθηκες πως άνοιγε ένα τριαντάφυλλο ευωδιαστό μπροστά στα μάτια σου! 

Είπες τότε; πως δεν το είδα νωρίτερα; 

Παράξενο, να υπάρχει τόση "σιωπηλή ομορφιά",  να συνεπαίρνει την ψυχή και δεν την είχα προσέξει.

Ναι, υπάρχει αυτό το τόσο ιδιαίτερο άρωμα της ψυχής.

Υπάρχει, σαν μια ποικιλία από χαρίσματα ψυχικά, αυτά που ευωδιάζουν.

Η ζωή κάποιες στιγμές μοιάζει να μας ειρωνεύεται. 

Υπήρξαν εποχές που οι άνθρωποι τους άλλους ανθρώπους που έδιναν μάχες για να υπερασπιστούν τη ψυχική τους πορεία, να ανοίξει ο πνευματικός χώρος της ψυχής τους, να έρθουν σε επαφή με την Πηγή, τους εγκατέλειψαν. Θεωρούσαν ότι είχαν πρόβλημα, τους κατηγόρησαν και τους απέφευγαν. 

Κι όμως, με τον καιρό αυτοί οι άνθρωποι οι λίγο "παλαβοί" στα μάτια τους, αυτοί σαν Φάροι των ψυχών σήμερα, στηρίζουν με κάθε τρόπο αυτές τις ψυχές. Περίεργη που είναι η ζωή! 

Περίεργοι που είμαστε οι άνθρωποι.

Είναι μια μεγάλη Αλήθεια. Μπορεί να αναζητάς με κάθε τρόπο να συναντήσεις αυτό που σου αξίζει. Μπορεί να ονειρεύεσαι πως θα κατακτήσεις ότι επιθυμείς, προσπαθείς μάλιστα να προγραμματίσεις θετικά όπως λες, τη ζωή σου, τη σκέψη σου! Καταναλώνεις χρόνο, μελέτη και περιμένεις το αποτέλεσμα που θα σε οδηγήσει εκεί που επιθυμείς.

Μπορεί να ερευνάς ακόμα και τα πιο δύσκολα και αδιαπέραστα κομμάτια της ψυχής σου, ακόμα και των άλλων ανθρώπων που θέλεις να μάθεις για ότι αφορά τους προβληματισμούς τους, τον ψυχικό τους κόσμο και θέλεις πραγματικά να βοηθήσεις, λες κάποιες στιγμές.

Μπορεί να αποφεύγεις οτιδήποτε σε πονά και σε μειώνει σε αυτή τη ζωή, μπορεί να αποφεύγεις ακόμα και να επικοινωνείς με ότι σου θυμίζει μια σκοτεινή πλευρά, μια σκιά, που στο αέναο γύρισμα του χρόνου επανέρχεται στη μνήμη σου, για να σου θυμίσει πως "κάτι" έχεις ξεχάσει... 

Μπορεί να προσεύχεσαι ατελείωτες ώρες και να διαλογίζεσαι στο Φως του Θεού που περιβάλλει τα πάντα γύρω μας, ακόμα και αυτά που δεν είναι ορατά ! Ακόμα και αυτά που εμποδίζουμε εμείς να δούμε όταν κοιτάζουμε στις σκιές. Θα σου πω μόνο, το σημαντικότερο όλων αυτών που πρέπει και εσύ να θυμάσαι: Όταν θα αγαπήσεις τον εαυτό σου πραγματικά και τον αγκαλιάσεις με όλες τις ανάγκες και τις αδυναμίες του, τότε θα μπορέσεις  να αγαπήσεις Αληθινά  και γνήσια τους ανθρώπους, θα τους καταλάβεις, όπως και όλη τη Ζωή γύρω σου,  θα χαίρεσαι τότε και θα εύχεσαι όλοι και όλα να αφυπνιστούν σε αυτή την Αγάπη, την Τέλεια Αγάπη που υπάρχει και σε περιβάλλει όλες τις στιγμές  και αυτές που και εσύ ακόμα δεν τις διακρίνεις καθαρά. Μην το ξεχνάς ποτέ!

Μην ξοδεύεις! Δεν σου γράφω βέβαια για χρήματα, η οτιδήποτε "υλικό". Μην ξοδεύεις χρόνο, είναι πολύτιμος. Το εκτιμάς αυτό όσο περνούν τα χρόνια και βλέπεις να έχουν φύγει από δίπλα σου και από τη ζωή σου πολλά κομμάτια της, όταν έχεις ζήσει πολλά και έχεις "αφήσει" να φύγουν επίσης πολλά.

Μην ξοδεύεις συναισθήματα εκεί που δεν χρειάζονται. Όταν τα "χρειαστείς" εσύ για τον εαυτό σου θα είναι στη φυλακή, εκεί που τα έκλεισες δίνοντάς τα, σε λάθος άνθρωπο...

Μην ξοδεύεις το πολύτιμο οξυγόνο σου για να "πείσεις" ή να αλλάξεις την άποψη των άλλων, ή ακόμα και να τους κάνεις να σε προσέξουν. Δεν είσαι αόρατη στα μάτια τους, όπως νομίζεις, απλά δεν "θέλουν" να σε δουν. Ίσως ακόμα και να μην τους συμφέρει. Μην ασχολείσαι με αυτούς που έφυγαν με κάποιο τρόπο από δίπλα σου, άφησε χώρο για καινούργιους ανθρώπους, από αυτούς θα πάρεις και θα δώσεις ότι χρειάζεσαι, ενώ από τους άλλους δεν ωφελείσαι πια, αντίθετα ζημιώνεσαι και μόνο που τους σκέφτεσαι, επαναλαμβάνοντας τα ίδια μοτίβα διαρκώς στη σκέψη και στη ζωή σου. Κλείσε τους στο χρονοντούλαπο και άφησε τη ζωή να σου δείξει τα καινούργια της σχέδια, μην την εμποδίζεις! Μην απελπίζεσαι όταν κάτι δεν πάει καλά, ίσως πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο που το βλέπεις!

Μην ξοδεύεις αγκαλιές "ψυχής" σε αυτούς που έχουν χτίσει γύρω από σένα μια  άλλη  πραγματικότητα, δύσκολο να την ανατρέψουν ίσως και δεν χρειάζεται, γνώριζε το ..

Μην παραμένεις σε μια κατάσταση ξοδεύοντας τον πολύτιμο χρόνο σου προσπαθώντας να φτιάξεις κάτι, εκεί που οι άλλοι το γκρεμίζουν. Μην ξοδεύεις το πολύτιμο αγαθό της ψυχής σου όταν οι σκιές αυτού του κόσμου επιχειρούν να σε "σώσουν" από μια φυγή από τον δικό τους σκοτεινό κόσμο, γίνεσαι "επικίνδυνη" για αυτές  βλέπεις, όταν θέλεις να απλώσεις το αγαθό ψυχικό σου υλικό, στα δικά τους σκοτεινά προγράμματα...

Μην ξοδεύεις χρόνο μακριά από σένα, θα καταλάβεις αργότερα πως η μεγαλύτερη ανάγκη σου είναι να είσαι Εσύ. Ο εαυτός σου!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αγωνίζεσαι. Ίσως χωρίς να φαίνεται αυτό, δεν είναι απαραίτητο να το γνωστοποιείς. Είναι προσωπικό σου θέμα, όπως και ο αγώνας σου. Ο τρόπος που επέλεξες, ο τρόπος που ταιριάζει στην ψυχή σου. Όχι γιατί σε επηρέασαν κάποιοι, αλλά επειδή με τον τρόπο αυτό, είσαι Εσύ...

Αυτό, ίσως να μη γίνεται πάντα αντιληπτό. Δεν σε ενοχλεί όμως σε κάτι, μέσα βαθιά στη ψυχή σου γνωρίζεις το γιατί. Η επιβεβαίωση πως είσαι στο "σωστό σημείο" δεν έρχεται πάντα από τους ανθρώπους, δεν έρχεται πάντα από τα εξωτερικά φαινόμενα των συνθηκών, έρχεται κυρίως από μέσα σου .Είναι οι πόλεμοι που σου έστησαν στη διαδρομή σου οι άλλοι, ΄ίσως οι "δικοί σου", ίσως οι σκιές του εαυτού σου που έπρεπε να αντιμετωπίσεις.

Ίσως αυτοί που σε αγάπησαν τόσο πολύ και ήθελαν ¨τη ζωή και την ύπαρξή σου δική τους, με τον τρόπο που εκείνοι αγαπούσαν. Ίσως και αυτοί που σε πλησίασαν για να σε βοηθήσουν σε μια δύσκολη στιγμή, δεν σε βοήθησαν αλλά σε πήγαν πιο κάτω από εκεί που ήσουν πριν. Η ζωή που σου έδειξε τα πιο "άγονα" στοιχεία της, τα πιο ολισθηρά μονοπάτια της. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, πολλές αιτίες, πολλοί τρόποι να αγωνίζεσαι, όμως μέσα σου αν διατηρήσεις αυτό το Φως του εαυτού σου του Αληθινού, αυτής της Αλήθειας που μόνο ο Εαυτός σου κατέχει. Νίκησες!

Θα προσπαθήσεις πολύ, θα παλέψεις με αντίξοες συνθήκες..

Ίσως θα πας κόντρα στους ανέμους της ζωής..

Μπορεί να δώσεις μάχες, σε κάποιες θα κερδίσεις, σε κάποιες θα χάσεις...

Μπορεί να σε αφήσουν οι "φίλοι σου" αυτοί που σου είπαν πως σε αγαπούν!

Ένα μόνο να θυμάσαι: Η μοναξιά είναι το Τίμημα της Ελευθερίας!

Μην το ξεχάσεις, ποτέ.

Συνήθως στη ζωή, αναζητάς αυτό που νομίζεις πως σου χρειάζεται, αυτό που θα σε κάνει χαρούμενη και ευτυχισμένη, όμως στη διαδικασία των μαθημάτων που σου δίνει, ανακαλύπτεις κάποια στιγμή, πως οι αγαπημένοι σου αυτοί που εμπιστεύτηκες, έφυγαν από κοντά σου, λες μάλιστα, που πήγαν; Όλοι αυτοί που με αγαπούσαν; Γιατί έφυγαν από κοντά μου; Ξαφνικά ανακαλύπτεις πως απλά, "δεν υπάρχουν" άδειασε η θέση τους δίπλα σου και οι υποσχέσεις τους πως θα είναι κοντά σου και σε αγαπούν, έγιναν σαν τα φύλλα στον δυνατό άνεμο που τα ξεσηκώνει και τα κλονίζει έτσι μικρά και αδύναμα που είναι να του αντισταθούν. Σκόρπισαν κι αυτά όπως τα συναισθήματα των ανθρώπων...

Μικροί αποδείχτηκαν στα μάτια σου, ανίκανοι, ανήμποροι να σε στηρίξουν την ώρα που το χρειάστηκες όσο τίποτα άλλο.. Βλέπεις οι άνθρωποι, άλλα λένε, άλλα πιστεύουν, άλλα κάνουν, όπως και άλλα αποδεικνύουν πως εννοούσαν τελικά.

Από την αρχή το ένοιωσες: Μόνο που δεν το παραδεχόσουν με τίποτα. Έκλεισες τον εαυτό σου μέσα σε ένα περιοριστικό συναίσθημα δήθεν αγάπης, που τότε το υπερεκτίμησες, το νόμιζες μοναδικό, ίσως δεν ήθελες να ακούσεις κανέναν, ξέρεις, επέμενες να κάνεις αυτό το λάθος και προχώρησες, μείωνες τον εαυτό σου κάθε στιγμή για να στηρίξεις αυτό που έγινε αργότερα εφιάλτης σου. Όλα για έναν άνθρωπο που σου έδειξε τα στοιχεία του από την αρχή, άνοιξε τα χαρτιά του μπροστά στα μάτια σου, όμως εσύ τα "έκλεινες" στην αλήθεια που σου φανερωνόταν ολοκάθαρα. Ενώ άξιζες τόσα πολλά, συμβιβάστηκες με τα ελάχιστα, αντί να υπολογίσεις αυτό που πραγματικά άξιζες, εσύ έμοιαζες να στοιχημάτισες με το "λίγο" που σου προσφέρθηκε και σε δοκίμασε, ίσως σκληρά. Δεν έφταιγε αυτός ο άνθρωπος, εσύ δεν ήθελες να καταλάβεις και να αγαπήσεις τον ίδιο τον εαυτό σου, να του δώσεις τη θέση που του άξιζε, αντί να τον αδικείς με τις επιλογές σου. Τώρα; Γύρισε στην "αρχή", ζήσε από την αρχή, μείνε λίγο με τον εαυτό σου, το χρειάζεσαι για να διορθώσεις την εικόνα που είχες για σένα, για τη ζωή, για όλα. Μη διστάζεις.