~ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙ~

Σώπασε ο Ουρανός

Παντού σιγή εκείνη την άδεια ώρα

Είναι η στιγμή που το δάκρυ του κυλώντας

έπεσε στη γη και φίλησε το χώμα

Περίεργη η ώρα σιωπηλή, έμοιαζε κάτι να κρύβει

Στον γαλάζιο ορίζοντά του έφτασε αέρας δυνατός

σκόρπισε στην ώρα εκείνη ρίγη.

Ολόλευκα πουλιά φάνηκαν σαν άγγελοι συνοδοί

μιας παράξενης κουστωδίας

Με ένα σύννεφο μαζί συνόδευαν κι αυτά

τον δυνατό άνεμο και το στροβίλισμά του

Μοιάζει με εκείνες τις στιγμές

όταν ξεσηκώνει τα φύλλα που έριξε στη γη,

μοιάζει να τα καλεί, να παίρνει την ευθύνη

Απόφαση μεγάλη.

Αμείλικτος ο αέρας, πίσω δεν κοιτά

μοιάζει να θέλει να τα πάρει

Που είναι η ανάσα σου καρδιά;

Που είναι ο δικός σου χτύπος;

είναι σε αυτό το πέταγμα των συνοδών

δεν έχει χρόνο εκεί, δεν έχει μήκος.

Απόφαση μεγάλη πήρες Ουρανέ

Για αυτό έχεις σωπάσει.

Και εγώ σιωπώ

Να μην τρομάξω τα πουλιά

Που για άλλη γη έχουν πετάξει

Αχ, Ουρανέ ας μην φοβηθούν!

Είναι παιδιά δικά σου.

Βλέπεις, μικρή η γη για τους ανθούς

Που βλάστησαν στο πέρασμά σου

Εκείνα τα συμβόλαια τα έταξε μου είπες

η καρδιά τους.

Ο Ουρανός λοιπόν έχει αποφασίσει...

Αχ, Ουρανέ ας μην φοβηθούν!

Είναι παιδιά δικά σου...

Μη φοβηθούν τον δυνατό άνεμο

που τα ξεσήκωσε με αφάνταστη μανία

θέλει κι αυτός μερίδιο σε αυτή την κουστωδία.

Ας μη φοβηθούν..

Τα δύσκολα περάσματα, τα άφησαν πια πίσω

Ας κάνει η καρδιά υποδοχή στην μεγάλη εξουσία

Απόφαση μεγάλη πήρες Ουρανέ.

Ας είναι σπλαχνική μαζί τους  η σιωπή

Την ώρα που θα κλείσει τα βιβλία...

Εις μνήμην