~ΣΙΩΠΗΛΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ~

~Η Σιωπηλή ευγνωμοσύνη~

Δέχεται την ζωή με απλότητα, με φυσικότητα σαν να είναι ο αέρας που αναπνέει, με εμπιστοσύνη Βλέπει μόνο το καλό μπροστά της και παρατηρώντας γύρω της, αφήνει το κάθε τι, που ως μίασμα μπορεί να προσπαθεί να ενεργεί στην προσωπικότητά της, περιφρουρώντας το με εμπιστοσύνη, με την βεβαιότητα ότι θα αλλάξει. Θα μεταβληθεί. Όλο αυτό την οδηγεί σιωπηλά στην επαφή με το Θεϊκό στοιχείο που της αποκαλύπτεται σιγά-σιγά. Δεν βιάζεται να κρίνει.

Δεν εκθέτει απόψεις που δεν είναι δικές της και φυσικά απομακρύνει από τον λογισμό της, την απουσία του καλού, την απουσία του Θεού, αντίθετα τον φέρνει διαρκώς μπροστά της, ζώντας μέσα σε ένα φίλτρο Θεϊκής αντίληψης, που ολοένα και δυναμώνει παρέχοντάς της ένα πέπλο προστασίας και γαλήνης εσωτερικά. 

Αισθάνεται την ειρηνοποιό δύναμη της Θεϊκής συχνότητας να αγγίζει κάθε κομμάτι δικό της και να επιβραβεύει σταδιακά με κάθε αναπνοή της αυτή την προσπάθεια, ευγνωμονώντας διαρκώς την επαφή με το Αληθινό της στοιχείο, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, πιστεύοντας και με την βεβαιότητα πως η ζωή δίκαια μοιράζει στον άνθρωπο τα δικά της χαρτιά. Όλα είναι εντός της και τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από ότι την τρέφει με την σιωπή και την οδηγεί εκεί. Γίνεται η Ευγνωμοσύνη τότε Άφθαρτη συμμετοχή και ξεκούραση ψυχής στην διαδρομή της ζωής .