~ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΝΟΙΞΗ~

Ήρθες Άνοιξη και δεν σε τιμήσαμε, δεν σε καλωσορίσαμε.

Ήρθες πανέμορφη με τα αγαπημένα σου χρώματα και περπατάς απαλά με τα ολόλευκα πόδια σου, τα κρινένια και τρυφερά, τα όμορφα στολισμένα σου μαλλιά να ανεμίζουν. Ήρθες και εμείς δεν σε αισθανθήκαμε μέσα στο θόρυβο και τη φασαρία των ημερών μας. Τώρα στέκεσαι και περιμένεις, δεν μπορεί λες, θα με υποδεχτούν! Θα μου στρώσουν το λευκό τραπεζομάντηλο που θα μοσχοβολά από αγάπη και φρεσκάδα. Θα μου τραγουδήσουν όμορφα τραγούδια και θα χορεύουν ανέμελα γύρω μου φωνάζοντας το όνομά μου! Ήρθες Άνοιξη, η παρουσία σου δεν έγινε ακόμα αισθητή, περιμένεις όμως σιωπηλά, σε μια ακρούλα της ψυχής μας. Να σταματήσει ο θόρυβος, να σταματήσουν οι φωνές, οι εκρήξεις της κυριαρχίας των ανθρώπων σε όλα, σε ότι υπάρχει γύρω τους και δεν το χαίρονται, δεν το τραγουδούν, δεν χτυπά δυνατά η καρδιά τους για να χαμογελάσει και στο μικρότερο λουλουδάκι που ξεπροβάλει με ζωντάνια! Πως να το προσέξουν άλλωστε; 

Δεν σε είδαμε που ήρθες από την πύλη ονείρων των αγγέλων, άνοιξη. Δεν καταλάβαμε ακόμα, πως σιωπηλά περιμένεις να ξυπνήσουμε από το όνειρο της ζωής, να δούμε με τα δικά σου μάτια, να φτιάξουμε καινούργια όνειρα, να ζήσουμε Αληθινές στιγμές. Κοιμόμαστε ακόμα Άνοιξη, περίμενέ μας, μην μας κακιώνεις, θα μάθουμε, θα καταλάβουμε. Θα γράψουμε καινούργια τραγούδια, με όμορφους στίχους και θα τραγουδήσουμε πάλι, όπως παλιά, όλοι μαζί, ενωμένοι.

Μια Αγκαλιά, για σένα θα γίνουμε πάλι, περίμενέ μας,

Δώσε μας χρόνο, Άνοιξη.