~ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΜΜΗ~

Ας επιτρέψουμε λίγο στον εαυτό μας να αναπνεύσει.

Ας αφήσουμε λίγο το βάρος της καθημερινότητας που μας βομβαρδίζει με χίλιους τρόπους.

Ας πούμε πως θα έρθει ένα σύννεφο και θα μας καλύψει από όλους κι από όλα, αφήνοντας μόνο την ψυχή μας ελεύθερη, ένα δώρο για εκείνη, την τόσο κουρασμένη μας ψυχή, πολλές στιγμές το αποζητά, αλλά βλέπεις εμείς, δεν καταλαβαίνουμε, φωνάζει αλλά δεν την ακούμε.

Στριφογυρίζει ανήσυχη τις νύχτες μέχρι την αυγή, μετά κουλουριάζεται στον Ήλιο που τον θαυμάζει.

Μια φωνή μόνο ακούει και αυτή την πνίγουμε, την φωνή της καρδιάς μας.

Ας χαμογελάσουμε επιτέλους!

Γνήσια ειλικρινά, ξεκούραστα,

Η ζωή αρχίζει με ένα χαμόγελο και τελειώνει πάλι με τον ίδιο τρόπο...Την χάνουμε όμως τη ζωή,

φεύγει περνώντας από δίπλα μας και απομακρύνεται γιατί απαξιώνουμε την παρουσία της πολλές φορές.

Εκείνη τότε πληγώνεται και απομακρύνεται θλιμμένη...Έρχονται τότε οι σκιές της ζωής, αυτοί οι μικροί θεατρίνοι που αμείβονται από τον ψυχικό μας πόνο, η χαρά τους είναι ο φόβος, ο ανθρώπινος καημός, η ψυχική οδύνη, η θλίψη, το πένθος.

Η ζωή περνά και εμείς τι κάνουμε;Την αφήνουμε να φύγει έτσι άπονα που ζούμε, όπως φερόμαστε στον εαυτό μας, χωρίς αναγνώριση, χωρίς αγάπη αληθινή, χωρίς συμπόνια, χωρίς έλεος για ότι περνά από το διάβα μας.

Κατηγορούμε την ζωή, αλλά μόνο αυτή δεν φταίει, ίσως φταίνε τα όνειρα που κάναμε, ίσως ήταν σε λάθος στόχους, όχι τους δικούς μας, αλλά των άλλων. Παίξαμε το παιχνίδι τους και παίζουμε ακόμα, μας εμπαίζουν ξέρετε!Μας εμπαίζουν σκληρά και εμείς παγιδευόμαστε πίσω από ανέσεις και ευκολίες, πίσω από δηλητηριώδεις συνήθειες και συμπεριφορές που μας οδήγησαν σε λάθος μονοπάτια. Βρεθήκαμε πίσω από πρότυπα φτηνά που μας καλλιέργησαν φτηνές αξίες, όχι πάντως τις δικές μας Έκρυψαν τα δικά μας πρότυπα, τα έχτισαν μέσα σε περιορισμένους τοίχους, μέσα σε οθόνες τραγικές, τώρα οι ίδιες οι οθόνες αυτές μας απειλούν!

Απειλούν τα αρχέγονα πρότυπα της ψυχής μας.

Ας χαμογελάσουμε, έστω και πικρά, όμως δεν θα πικραθούμε άλλο!

-Πριν "ο Αλέκτωρ λαλήσει τρις" σε απαρνούμαι σκιά!
Βγαίνω στο Φως, Είμαι Φως, κατάλαβα, γνώρισα τον εαυτό μου τώρα ξυπνώ από έναν ύπνο αιώνων, αλλά μαζί με εμένα θα ξυπνήσουν κι άλλοι...

Όλοι μαζί θα αγκαλιαστούμε και θα φωνάξουμε "Είμαστε Φως" και αυτό δεν αλλάζει ό,τι κι αν κάνετε, γιατί ξέρετε,

Το Φως αναγνωρίζεται και οι σκιές το τρέμουν, ανίκανες να τρομάξουν πια οποιονδήποτε πέφτουν νικημένες στο χώμα από την Αγάπη που εκπέμπει το Φως