Σαν το παραμύθι

Μήνυμα Αναγέννησης

Μαζί και πάλι 
Είναι Χριστούγεννα, μπορείς να μην ονειρευτείς;

Εγώ προτιμώ το όνειρο ξέρετε, αν θα με ρωτήσετε γιατί, θα σας απαντήσω πολύ απλά, όπως έχω ξαναγράψει στα κείμενα και στα ποιήματά μου: "Στα όνειρα υπάρχει η Αλήθεια"
Μόνο που είναι ξεχασμένη, κλεισμένη στις πολύ παλιές σελίδες του βιβλίου της ζωής μας. Στέκεται εκεί "παράμερα" γιατί αισθάνεται πως μας είναι εμπόδιο στα σχέδια μας, στα όποια προγράμματά μας, σε ό,τι τέλος πάντων ζούμε και πιστέψαμε σε αυτό, πως είναι Αληθινό.

Έτσι κι εγώ ονειρεύομαι και ό,τι ονειρεύομαι το μοιράζομαι μαζί σας. Με εσάς τους αγαπημένους μου, ναι βέβαια, γιατί με γνωρίζεται χωρίς να με "ξέρετε" ή να με έχετε δει ή έστω ακούσει σε κάποια "εφαρμογή" από εκείνες που άφθονες υπάρχουν στο διαδίκτυο αυτή την εποχή.

Σας ευχαριστώ και πάλι για αυτό, για ό,τι μοιραστήκαμε και εύχομαι να μοιραστούμε πολλά - πολλά ακόμα.
Έτσι λοιπόν όπως σας είπα, ονειρεύομαι, αγαπώ τα παραμύθια και με τη φαντασία μου πολλές φορές μπαίνω στο δικό τους κόσμο τον Αληθινό. Ο κόσμος αυτός που ζούμε βλέπετε κάνει ό,τι μπορεί να μας στερήσει αυτή τη χαρά, μας γειώνει με απίστευτη ταχύτητα σε μια άλλη εκδοχή της ζωής, της δικής του προτίμησης
Μας κρατά εκεί, δεσμευμένους μαζί του, μακριά από τα "όνειρα" με όποιο τρόπο μπορεί. Μόνο που αυτό δεν περνά πια σε όλους.

Γιατί όπως στο παραμύθι της "Κοιμισμένης Βασιλοπούλας" η βασιλοπούλα ξύπνησε μετά από εκατό χρόνια που κοιμόταν, όταν ένα βασιλόπουλο αποφάσισε να την ξυπνήσει όταν έμαθε για εκείνη...

Αλλά ας ευχηθούμε λοιπόν πέρα από τις καθιερωμένες ευχές της γιορτής αυτής που φέρνει ένα μήνυμα μέσα στο Φως της ελπίδας, της Γέννησης σε μια καινούργια ζωή, που αν τη δεχτούμε μέσα μας, μεταμορφώνει την ύπαρξή μας, μας απαλλάσσει από το "ψέμα" μιας καλά στημένης και τοποθετημένης ζωής, που μας άλλαξε τα δεδομένα μας από τη δική μας γέννηση ακόμα σε αυτό τον κόσμο. Ας Αναγεννηθούμε λοιπόν, ας λουστούμε στο Φως αυτό που πρόθυμα μας χαρίζεται και μας γεμίζει δώρα Αληθινά αν το δεχτούμε "όπως είναι" στην πραγματική του όψη, αυτή που θα κάνει την ψυχή μας να "ξυπνήσει" όταν την πλησιάσει . Όσα χρόνια κι αν πέρασαν όπως το παραμύθι, αν ήταν εκατό ή περισσότερα, τι σημασία έχει; Η βασιλοπούλα στο παραμύθι όταν ξύπνησε, ένοιωσε πως δεν είχε περάσει στιγμή από την ώρα που "κοιμήθηκε"
Αλλά ήταν αυτή η ίδια κοπέλα που όπως λέει το παραμύθι είχε αγγίξει το "μαγεμένο" αδράχτι από τις Μοίρες που την κοίμισαν.

Χρόνια Φωτεινά με το Φως της Ιερής Γέννησης στη ζωή μας