Ψυχή μου / Αιώνια αγαπημένη

Σε ξέχασα. Μέσα στην καθημερινότητα των συνεχών προκλήσεων και εντυπώσεων, σε ξέχασα. Και εσύ στέκεσαι εκεί σε μια γωνίτσα, αμίλητη και παρακολουθείς τα πάντα. Κάποιες στιγμές μιλάς, αλλά δεν προλαβαίνω να σε ακούσω. 

Βλέπεις οι φωνές του κόσμου σκεπάζουν τη δική σου φωνή. Κλείνεις τα χείλη τότε και μελαγχολείς. Φεύγεις και πηγαίνεις να κρυφτείς, πιο πέρα από την αντίληψή μου. Τρυπώνεις μέσα στο μυαλό μου, ίσως για να ακουστείς εκεί, μήπως λες τώρα με καταλάβεις;

Την άλλη όμως στιγμή, δεν στο κρύβω, μου λείπεις.

Μου λείπεις αφόρητα κάποιες στιγμές, ενώ βρίσκομαι με τόσους ανθρώπους γύρω μου. Είμαι μόνη τότε και η μοναξιά με κάνει να αισθανθώ πως αν δεν είμαι μαζί σου, είμαι μόνη. Χωρίς χαρά, χωρίς αληθινή συντροφιά. Χωρίς εσένα είμαι μόνη, άδεια.

Σε αγαπώ τόσο πολύ, αλλά και σε ευγνωμονώ ξέρεις, περισσότερο ίσως γιατί μου δείχνεις την παρουσία σου όταν όλα γύρω μου σωπαίνουν.

Ψυχή μου, Αιώνια αγαπημένη