~ΨΥΧΕΣ ΑΠΟ ΑΣΗΜΙ~

~Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ~

Σαν να ετοίμαζε γιορτή ο Ουρανός, εκείνη την ημέρα...

Έμοιαζε ο ήλιος να αλλάζει το χρώμα του, να στέλνει άλλες αποχρώσεις... 

Εκεί, σε μια σχολική εκδρομή, σε μια όμορφη περιοχή των Τεμπών, έμοιαζε να

σταμάτησε ο χρόνος της ζωής, σταμάτησε να ακούγεται των μαθητών το τρυφερό τραγούδι...

Χαρά και νιάτα ήταν αγκαλιά, ήταν στιγμές που γιόρταζαν την όμορφη τους εκδρομή,

στιγμές που άγγιζε τον ήλιο η ίδια η ζωή!

Στις μυστικές πτυχές όμως του πενταγράμμου, συνέθεσαν οι άγγελοι από την αρχή

καινούργιες νότες ομορφιάς, αθάνατης μεταξωτής χροιάς! 

Ήταν μια ευλογημένη Θεϊκή στιγμή που ζήλεψε ο Ουρανός τη Γη και έστειλε μια κλήση Θεϊκή

να ανέβει η συντροφιά ψηλά,  στα σύννεφα να τραγουδά!

-Στα σύννεφα φωνάζει-έχουν γιορτή! 

-Μη μείνετε άλλο στη Γη! 

Φωνάζουν οι Άγγελοι από εκεί, τους άρεσε τόσο το τραγούδι!

-Ανεβείτε στη χαρά-συμμετέχει η συντροφιά, συνεχίζει το τραγούδι από ψηλά...

Αλλάξανε οι άγγελοι ξαφνικά, τους φθόγγους από την αρχή, απλώσανε τα χέρια τους στη Γη

να αγκαλιάσουν απαλά κάθε νεανική ψυχή, να μην πονέσει, να μην ταλαιπωρηθεί 

και σταματήσει το τραγούδι..

Τα σύννεφα μονολογούσαν πως ήθελαν κι εκείνα συντροφιά

να συμμετέχουν στο τραγούδι της ανεμελιάς, της ώρας της "διαφορετικής"..

 Όχι, για τα σύννεφα δεν ήταν η ώρα κακή, ήταν θεία και ευλογημένη η στιγμή!

Οι μικροί αυτοί "άγγελοι" θα έφευγαν από τη Γη, αφού τελείωνε η επίγεια διαδρομή.. 

-Ο Ουρανός έχει γιορτή! Φωνάζουν από ψηλά τα σύννεφα:

" μη σταματάτε, συνεχίστε το τραγούδι"!

Και τότε τα παιδιά, Όμορφα χαρούμενα απλώνανε τα χέρια! 

Έμοιαζαν, σαν να ήθελαν να πλέξουνε στεφάνι της χαράς, στεφάνι της γιορτής που τους περίμενε ψηλά! 

Γιόρταζαν την όμορφη ηλιόλουστη στιγμή! 

Οι ήλιοι των ψυχών τους ανέβαιναν ψηλά, τόσο πολύ, που δεν ήθελαν να επιστρέψουν στη ζωή..

Κλαίει όμως τώρα η Γη, ματώνει η ανεμελιά... Ποιος την ευθύνη και τη θλίψη θα υπομείνει;

Αλλά έχει χαρά η συντροφιά, απλώνει τα χέρια της ψηλά...

Όμορφα, κρινένια νεανικά...

-Είμαστε όμορφα μαζί με τους αγγέλους συντροφιά!

Μην κλαίτε για την αιώνια χαρά!....

Μη σταματάτε, συνεχίστε το τραγούδι...

Κείμενο: Μαριάνθη

Φωτογραφία του μνημείου: Μιχάλης Καρατεγος

Τέμπη: Κυριακή 13-4-2003 (Δυστύχημα σε σχολική εκδρομή

21 μαθητές σκοτώθηκαν με τραγικό τρόπο  Μακροχώρι Ημαθίας)

~ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ~

Ουρανέ μου

Τα μικρά μαργαριτάρια της Αγάπης που μας έστειλες

βιάζεσαι να τα πάρεις..

Μικρά καντηλάκια ολόγυρα τρεμοσβήνουν με πόνο..

Βιαστικές καρδιές νεανικές, λαχτάρησαν να ανταμώσουν την ομορφιά σου, 

να αισθανθούν κοντά σου σαν μικροί θεοί που απολαμβάνουν στα σύννεφα 

τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου.

Από την πρώτη ηλιαχτίδα στο ξημέρωμα

μέχρι το απόβραδο που ο ήλιος της ζωής τους έσβησε απαλά

ζωγραφίζοντας έναν πίνακα πανέμορφο στον θεϊκό καμβά σου

με τους Αγγέλους να το κεντούν με αστραφτερές πινελιές.

Το όμορφο ομοίωμα, εικόνα του θεού, γέρνει τότε απαλά

 να ξεκουράσει πρώιμα την τρυφερή ψυχή του.

Κρυστάλλινη βροχή πέφτει απαλά στη Γη

κλαίει τα άγουρα ακόμα κορμιά, που παραδόθηκαν

 στον άχρονο θρόνο της Θεϊκότητας σου.

Κυλάει κι αυτή με πόνο σε ρυάκια σκιερά, 

αναζητώντας τα μονοπάτια που οδηγούν σε Εσένα με δάκρυα καυτά.

Να συνοδεύσουν θέλουν τις ματωμένες καρδιές αυτών των τραγικών μητέρων

που τα έφεραν στη ζωή, παρηγοριάς τραγούδι να τραγουδήσουν οι άγγελοι ζητώ..

Ουρανέ μου, γλυκό τραγούδι να ακουστεί, να απαλύνει τις καρδιές 

αυτές που αναριγούν με πόνο...

Συνοδεία πάνλευκη και λαμπερή, οι μικρές λαμπάδες αναμμένες

σε μια εκκλησιά να στέκονται σαν τάματα ιερά, να γαληνέψει η νεανική καρδιά, 

να μην πονά για ότι αφήνει, αλλά να γίνεται Άγγελος "ξανά" 

και να προσέχει από ψηλά

κάθε παιδί που βιάζεται να φύγει...

Κάθε παιδί που θέλει να πάει να "ζήσει" σε άλλη Γη

σε άλλη πατρίδα θέλει να κατοικίσει.

Μην φύγει βιαστικά, να το σκεφτεί καλά, πριν η καρδιά του αποφασίσει

Ύμνοι, με την γλυκιά τους την φωνή οι Άγγελοι να απαγγείλουν

στίχους ουράνιους τρυφερούς, για να παρηγορήσουν όλους αυτούς

που ξαφνικά αφήνουν...

Άλλη πατρίδα πανέμορφη ζήλεψαν και έφυγαν "βιαστικά"

Παρηγοριά ας στείλουν στη Γη, παρηγοριά να απαλύνει

κάθε σταλαγματιά του πόνου της καρδιάς

Φάρμακο κάθε πληγής να γίνει...

1-2-2022

⭐Ψυχές, ανεβαίνουν ψηλά στον ουρανό...

Ψυχές, γίνονται αστέρια λαμπερά 

κοσμήματα που αντανακλούν τις νυχτερινές Αγγελικές διαβάσεις

από τις Ουράνιες διαδρομές, από τα όνειρα των ανθρώπων που αναζητούν τις Θείες ενοράσεις..

Ψυχές που μοιάζουν να αδικούνται από τη ζωή αυτή φεύγουν αιφνίδια

δυσάρεστα για τις γήινες "χωμάτινες" απόψεις...

⭐Όμως, ανοίγονται σε ομορφιές των διαστάσεων των αστεριών

κοσμήματα Θεϊκά τις στολίζουν, ακριβά τις ντύνουν με Αθάνατες στολές 

καμωμένες με ασήμι, από το υλικό που υφαίνουν οι νεράιδες στα όνειρα του Φεγγαριού. 

Μια αιώνια παρακαταθήκη που χαρίζουν στη ζωή, κάθε πανσέληνο που την τραγουδούν

στα όμορφα παρθένα δάση.

⭐Ψυχές μου, ας είναι οι πόνοι αυτών που αφήνετε πίσω στη ζωή αυτή

απαλοί, μεταξένια κρινοδάχτυλα των αιθέριων πλασμάτων του Ουρανού

να χαϊδεύουν και να γλυκαίνουν τις καρδιές που πονούν βαθιά, να τις παρηγορούν.

⭐Ότι έμεινε πίσω στη ζωή αυτή, ας γίνει χρυσάφι

διαμαντένια βέρα σε κάθε πληγωμένη ψυχή

να κοσμεί με Αφθαρσία τα τραύματα που θα επουλωθούν

 όταν το Ουράνιο τόξο θα ξεπροβάλει...

⭐Νέος ορίζοντας, άλλη χώρα θα τους υποδεχτεί!

Μην κλαις, άνθρωπε που μένεις πίσω, στη γη αυτή, όπως λες και πονάς...

Σιωπούν οι Άγγελοι στα λίγα Θεϊκά λεπτά, έως ότου και αυτοί οι ίδιοι αφουγκραστούν 

και αισθανθούν, το ανυπέρβλητο κάλλος, που θα χαρίσει στην ψυχή τους τόση Ομορφιά.

Μην κλαις άνθρωπε... μόνο Δόξαζε την Θεϊκή χροιά...

(Αφιερωμένο στις νεαρές ψυχές που αναχωρούν από κοντά μας ξαφνικά)