ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Ίσως δεν κατάλαβες ποτέ την λέξη προδοσία,
μην λυπάσαι, μην πονάς, μόνο να ακούσεις θέλω:
Έρχεται στιγμή, εκεί που αγάπησες πολύ,
εκεί που έδειξες αφοσίωση μεγάλη την ώρα που η καρδιά σου ρίγησε
και ξέφυγε από της ζωής τη ζάλη, της λήθης που έμαθε να ζει
και να πιστεύει πως είναι αυτή αληθινή και τα πάντα διαφεντεύει…
Δεν άντεξε όμως την διαφορά, δεν είχε ψυχική προετοιμασία,
μιας άλλη ζωή πως θα γνώριζε και είχε ανυπέρβλητη αξία.
Ήρθε τότε μια στιγμή που λύγισε και κοίταξε στο χώμα
Αυτό γνώριζε βλέπεις μοναχά, δεν γνώριζε τα Ουράνια
Το βλέμμα είχε ενωμένο με τη Γη όλα της ζωής του τα χρόνια!
Έτσι πλανήθηκε σκληρά, εκεί που το "σκοτεινό υλικό" ήθελε να αποδείξει
πως η δύναμη βρίσκεται σε αυτό και την ψυχή να την κλονίσει.
Βρίσκεται πάντα στην "σωστή" στιγμή αυτό που είχε προετοιμάσει,
αυτό που έπρεπε να συμβεί και από ότι δεν έφτανε, να την απαλλάξει.
Έτσι σαν λεπίδα σκληρή και αλύγιστη για ότι προκαλούσε,
πλήγωσε και άνοιξε τεράστια πληγή εκεί που κάποτε αγαπούσε.
Μα γίνεται η Αγάπη σκιά; Μπορεί η Αγάπη να ξεχάσει;
Μπορεί να πληγώσει αυτό που αγαπά και την ψυχή να την ξεχάσει;
Σκέψου μόνο αυτό που θα σου πω,
Κανένας δεν γεννήθηκε για να εγκαταλείψει τον ίδιο του τον εαυτό
και την αγάπη να αγνοήσει
Έρχεται όμως η στιγμή που πρέπει να αφήσει τον παλαιό του εαυτό
και την Αλήθεια να ακολουθήσει
Όμως, αυτό δεν το μπορεί,
όταν τις σκιές της ψυχής ο ίδιος δεν έχει αφαιρέσει ακόμα
ακολουθεί την μαύρη σκιά και από αυτήν ο ίδιος θα πονέσει…
Ο ίδιος στη γη θα κυλιστεί, στα χαμηλά του πάθη
γιατί δεν μπόρεσε βλέπεις ποτέ την δική του ψυχή να απαλλάξει...
Γίνεται η Αγάπη πικρός σταθμός;
Γίνεται η Αγάπη μίσος;
Γίνεται μαύρος συρφετός που άπονα παρασύρει
ανθρώπους και λαούς, το όνομα που αγάπησε να φθείρει;
Να μην υπάρχει μέσα του, πικρά να του θυμίζει
πως τον δικό του Ουρανό, δεν ένοιωσε, δεν είδε...
Μα κι αυτό δεν τ¨ άντεξε πολύ,
όταν είδε πως το αίμα που έτρεξε στη γη, έγινε ποτάμι,
τον ίδιο του τον εαυτό να παρασύρει,
τον ίδιο που πρόδωσε έπνιξε ο πόνος
και η συνείδηση έγινε βαριά, όση του είχε απομείνει...
Μα η Αγάπη δεν ξεχνά, ριζώνει και δεν φεύγει,
πως να ζήσει τώρα πια και ο ίδιος να υποφέρει;
δεν ήθελε άλλο τη ζωή, δεν ήθελε άλλο να ζήσει
και οδηγήθηκε σκληρά με τον θάνατο να σμίξει.
Αδύναμος ο προδότης τελικά, βλέπεις ο ίδιος δεν άντεχε να ζήσει
με ότι προκάλεσε αυτός και την σκιά να ακολουθήσει.
Προτίμησε να φύγει από τη ζωή, με την απόφασή του
άραγε ένα συγγνώμη είπε σιωπηλά στην ίδια την ψυχή του;
Πρόλαβε μήπως να σκεφτεί έστω για μια στιγμή τη θεία διδασκαλία;
Ότι η προδοσία τελικά πλήγωσε μόνο την δική του την καρδία.
Η πράξη του όσο κι αν ήταν σκληρή, δεν ήταν όμως αρκετή για να ξεχάσει,
να σταματήσει να αγαπά τον ίδιο τον Διδάσκαλο που την ζωή του είχε αλλάξει;
Άραγε; Πρόλαβε;