ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;

Πόσο ακόμα; 

Περιπλανώμενη την δύσκολη στιγμή

μέσα στα συντρίμμια μιας άγονης εποχής, 

σήμανε η ώρα άραγε για απαλλαγή;

Τι αναζητάς ψυχή;

Λίγες σταγόνες ανθρωπιάς στο παντέρημο αυτό τοπίο. 

Λίγη ευαισθησία, λίγο Φως, 

μόνο που πνίγει το σκοτάδι την ψυχή και εκείνη φωνάζει με απελπισία...

Αναζητάς λίγα κομμάτια του Ουρανού στη Γη;

Κάποτε βλέπεις έπεσαν και έσπασαν χίλια κομμάτια.

Μα πως θα ανιχνεύσεις τα στοιχεία;

Γύρω αναταραχή, 

μια ερημιά που έπνιξε τις φωνές αυτών, 

που τους ανατρέπουν τις ζωές και τα πιστεύω τους τα ίδια τα σκοτάδια, 

με ποιο δικαίωμα αλήθεια; 

Πονούν να ξέρεις οι "φύλακες των ψυχών" και στρέφουν 

αλλού τα μάτια να μην δουν, 

να μην ακούσουν, να μην αντικρίσουν τις πληγές τους.

Κάνε κουράγιο και σκέψου όχι με την λογική της γης, 

αλλά με την λογική των θεών, που έκρυψαν τις φωνές τους οι άνθρωποι αυτοί, 

πίσω από τα οφέλη της ψυχρής τους όψης.

Όλα σε αναβρασμό και αναταραχή, είναι όμως η Ώρα που θα μιλήσουν, 

η Ώρα να αποφασίσουν, 

αυτοί που πέρασαν μέσα από τα σκοτάδια αυτά και βγήκαν στη Ζωή. 

Είναι η Ώρα που καταργείται η λογική, 

αυτή που νόμιζαν σωστή και μια Άλλη ανατέλλει, 

Λαμπερή και Αληθινή.

Σήμανε η Ώρα; 

Μια ανάσα μόνο, σκέψου πως ήδη είναι εκεί.