ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2022

ΗΡΘΑ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑ

"Ξαναγύρισα και θέλω να επιστρέψω"

Εκεί όπου ξεκίνησα το τεράστιο ταξίδι

Λιμάνι ξεχωριστό και ήρεμο ζητώ για να σταθμεύσω.

Να ξεκουρασθώ από το φορτίο που έλαβα, από την Δικαιοσύνη

Τη δίκαιη σιωπή του χρόνου ,αφήνω να κυλήσει

Ζήτησα να επιλέξω σταθμό Ουράνιο διαλεχτό ,

που ξύπνησε μέσα μου η "Μνήμη"

Στην ομορφιά της φύσης η" Πνοή "με προσπερνούσε

Διάλεξα ταξίδι μακρινό με επιστροφή ανοικτή μέσα στο χρόνο

Είναι μόνο μια στιγμή ή αιώνια η διαδρομή του;

Ζητώ μόνο μια αναπνοή, 

μια ανάσα αναστεναγμού που νοστάλγησε η καρδιά

μια πατρίδα για να τη ξεκουράσει

Αναπολώντας στιγμές περασμένες - χρόνια η αιώνες-

ζητούσε να σταθμεύσει κάπου, το γνώριζε

΄Ηταν γνώριμο αυτό από το παρελθόν;

ή μήπως η ανάγκη να ξεκουρασθεί μέσα της το ποθούσε;

Το κύμα έσκαγε στην ακροθαλασσιά και τραγουδούσε.

Στην ομορφιά της φύσης η" Πνοή "με προσπερνούσε

Ζήσε για την όμορφη στιγμή και όλα θα έρθουν

'Οπως το διάλεξε η δίκαιη σιωπή μέσα στη ροή του χρόνου που κυλούσε

Εκείνη που δεν ξέχασε, ήταν εκείνη που δεν μιλούσε

ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;

Ταξιδιώτες σε ένα ταξίδι που ίσως δεν το διαλέξαμε

αλλά πρέπει να το ολοκληρώσουμε

Χαμένοι διαβάτες μιας διαδρομής 

που δεν τη ζητήσαμε 

αλλά πρέπει να προχωρήσουμε.

Μια ανάλαφρη πατημασιά τα ίχνη που θα αφήσουμε.

μακρύς ο δρόμος, μα θα βαδίσουμε.

Μέρα η νύχτα, τι μας μέλλει;

Εμείς ακούραστοι θα συνεχίσουμε 

και στα όποια σημεία διαβούμε

προσωρινά εκεί θα κατοικήσουμε

Λανθασμένες εντυπώσεις της ζωής, 

πρέπει να καταργήσουμε .

Στα άγραφα φύλλα ενός τετραδίου, 

τα καινούργια στοιχεία θα καταγράψουμε.

Χαμένες ελπίδες θα αναθεωρήσουμε, 

τους δανεικούς "σταθμούς "που περάσαμε θα αφήσουμε

Καινούργια σπίτια πάλι από την αρχή θα χτίσουμε!

Σε καινούρια "Γη" θα κατοικήσουμε 

χαρούμενοι ξεκούραστοι, Ευλογημένοι.

Σαν το κρασί από του γάμου το "νερό" που μεταβλήθηκε..

Κρασί ολόγλυκο! 

Θα μας γεμίσει από τις αναμνήσεις ενός κόσμου που ξεχάσαμε

Τί είμαστε;

Αέρινα πλάσματα που τα φυλακίσανε 

σε "δανεικά "σώματα που τα χρεωθήκαμε..

Αλήθεια γιατί;

Μήπως όταν τινάξουμε τη σκόνη από του χρόνου 

τη φθορά θα ανακαλύψουμε

μια πολυτέλεια που ίσως κάποτε την ονειρευτήκαμε;

ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ

Με κυνηγούν σαν τις σκιές 

μέσα στο φως ενός λυχναριού που καίει

σκορπώντας τις λάμψεις του παντού 

και πέρα από το χώρο.

Σαν μικρές φωνές που έρχονται 

από το βάθος του κρυμμένου εαυτού, 

και ξεχασμένου χρόνου!

Γύρω μου έρχονται φιγούρες τρομαχτικές

σαν να ζητούν να αναμετρηθούν στο τώρα, στο μετά...

Ψάχνω διέξοδο, να φύγω από αυτό!

Τη λησμονιά να αγκαλιάσω 

Το όνειρο μιας γλυκιάς βραδιάς να ξαναβρώ 

χαμένο σε κάποιο παιχνίδι παιδικό.

Όνειρα ξεκούραστα, 

που ζήλεψαν τα αστέρια που μετρούσα

Γλυκιές στιγμές ανέμελης ζωής, όμως

Άλλαξε ο χρόνος τις καρδιές εκείνων που αγαπούσα

Ζήλεψε και αυτός σαν το σκοτάδι

Ένα παιχνίδι παιδικό που κράτησε πολύ

Κούρασε το σώμα την καρδιά, 

που έγειρε γλυκά να ξαποστάσει

να κλείσει τα μάτια απαλά, 

να ονειρευτεί, ότι στο ξημέρωμα θα παίξει ξανά.

Το παιχνίδι περιμένει, περιμένει την αυγή

Εκείνη θα διώξει τις σκιές. 

Το Φως θα τις νικήσει

Απάλλαξέ με ψυχή! Ένα παιδί είμαι

Ίσως χαμένο κάπου στη διαδρομή της ζωής 

ΝΥΧΤΑ ΑΣΗΜΕΝΙΑ

Φτάνει να το ζητήσεις με την καρδιά σου.

Φτάνει να θέλεις να ζωντανέψεις το παιδικό σου όνειρο.

Ψηλά βρίσκεται η Αλήθεια!

Πρέπει να προσπαθήσει πολύ κανείς για να την ανταμώσει.

Πρέπει να ξαναγεννηθεί, να γίνει παιδί για να την αντικρύσει.

Νύχτα ασημένια   

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΩ ΦΩΣ

Θέλω να μοιράσω Φως

στα όνειρα των ανθρώπων 

τις νύχτες που παγώνουν οι ελπίδες τους 

μέσα στις σκιερές διαβάσεις της ψυχής

Σε εκείνους που το ζητούν 

χωρίς ακόμα να έχουν "ξυπνήσει" από τον ύπνο της ζωής

τις στιγμές που αισθάνονται 

πως "κάτι" άλλο υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα της ζωής

πίσω από τον κόσμο των ειδώλων, 

που ξεγελά κάθε υποταγμένη στα θέλγητρά του καρδιά.

Ναι, σε εκείνους που ενώ αισθάνονται 

μια άλλη διάσταση πως είναι υπαρκτή,

ακόμα στον ύπνο της ζωής εφησυχάζουν, 

πως τάχα είναι μοναδική η ζωή αυτή

και η άλλη πλευρά μόνο στη φαντασία τους υπάρχει!

Μέσα σε πλάνη προτιμούν να ζουν, 

από το να αντικρύσουν την αλήθεια 

χωρίς να καταλαβαίνουν ότι απλά έτσι,

 Δεν ζουν, απλά υπάρχουν

Μέσα σε μια ομίχλη προσπαθούν να πορευθούν, 

χωρίς το φως που απομακρύνει κάθε σκοτάδι. 

Τι κρίμα να εθελοτυφλεί η ψυχή, 

να αντιμετωπίζει τη ζωή αδύναμη και φοβισμένη

να προτιμά τη "σίγουρη σκιά" 

πως δήθεν για να μην ξεγελασθεί από αυτή μένει στο σκοτάδι!

Ίσως φοβάται να χαρεί, φοβάται να αφεθεί, 

του είπαν πως είναι αδύναμη ψυχή και έτσι παραμένει

Ίσως μια αναλαμπή να τους κάνει να αντιληφθούν, 

πως πέρα μακριά, ένας άλλος ορίζοντας υπάρχει

Θέλω να μοιράσω Φως, εκεί που η ανάγκη το καλεί...

*

Από την συμμετοχή μου 

στην: ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2022

Μαριάνθη- Μαρία Χαρίτου 

ΕΤΗΣΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

Διεύθυνση-Έκδοση Αντώνης Θαλασσέλης