~ΠΛΑΣΜΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ~

Κάθε άνθρωπος, κάθε πλάσμα του Δημιουργού, μέσα στον χαώδη κόσμο που βρίσκεται, ανάμεσα σε τόσες άλλες υπάρξεις, σε τόσες άλλες ψυχές που συνοδεύουν κάποιες από αυτές  την πορεία του στη γη,  μπορεί να αισθάνεται μοναξιά Είναι μια αίσθηση που τον ακολουθεί, σαν μια σκιά που έρχεται ξοπίσω του και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον φτάσει, να τον ξεπεράσει ίσως, κάποιες στιγμές ΄που η μοναξιά αυτή γίνεται έντονη. Κάθε πλάσμα που έρχεται στον κόσμο αυτό, είναι απομακρυσμένο από τον εαυτό του τον Αληθινό, τον Ουράνιο.

Τον εαυτό αυτόν, που κάποτε διαχωρίστηκε από εκείνον αφού διαχωρίστηκαν όλοι οι άνθρωποι από το "άλλο τους μισό"  Αυτή η αίσθηση της μοναξιάς είναι που τον ωθεί να αναζητήσει αυτόν τον Άλλο Εαυτό. Το άλλο του "μισό" όπως αποκαλείται συνήθως από τους ανθρώπους με την έννοια του συντρόφου, του ζευγαριού. Είναι μια εσωτερική ανάγκη μεγάλη, ένας σκοπός ζωής η ανακάλυψη και η Ένωση μαζί του.

Γίνεται τόσο αναγκαία, τόσο επιθυμητή αυτή η ανάγκη, που κάποιες στιγμές αισθάνεται μεγάλη μοναξιά και μελαγχολία ο άνθρωπος που θλίβεται από την έλλειψη αυτή, αναζητώντας απεγνωσμένα ακόμα, τον σύντροφο αυτόν που θα του καλύψει αυτό το κενό της ψυχής, αλλά και του εαυτού του γενικά σαν ολοκληρωμένο πλάσμα της δημιουργίας που είναι 

Όταν συνειδητοποιήσει μέσα στις επαναλήψεις αυτού του "χρόνου" της επίγειας ζωής του κάποτε, αρχίζει η ανάγκη της αναζήτησης αυτού του άλλου του "κομματιού" του άλλου του μισού. Τότε η αφύπνιση που σταδιακά συντελείται μέσα του, τον οδηγεί σε αυτή την Ένωση, με το βήμα που η ψυχή μπορεί να ακολουθήσει, με τον τρόπο που είναι ο καταλληλότερος για αυτόν.

Οι εμπειρίες που ζει είναι θαυμαστές, καθώς του ανοίγουν μια ¨άλλη πλευρά της ζωής που δεν θυμόταν ότι υπήρχε πριν, στη "προηγούμενη ζωή του" Όλα στα μάτια του πια παίρνουν άλλο χρώμα, άλλη μορφή, άλλη σημασία για τον άνθρωπο έχει πια ο τρόπος που ζει, οι ανάγκες του, οι προτεραιότητές του αλλάζουν σημαντικά!

Καθώς μεταβάλλεται σιγά-σιγά από έναν απλό ΄άνθρωπο που ήθελε να ζει περισσότερο, για να απολαμβάνει τη ζωή, τώρα τον ενδιαφέρει η πνευματικότητά του, πέρα από οτιδήποτε άλλο και η οπτική που βλέπει τον κόσμο έχει αλλάξει, όπως και η σκέψη του σε σημείο που γίνεται αισθητή και από ανθρώπους που τον γνώριζαν καλά πριν.. Είναι περισσότερο πλήρης και χαρούμενος, περισσότερο πνευματικός και αγαπά να ενώνεται με την πηγή της Δημιουργίας του θεού... Κάθε βήμα του, είναι και μια εμπειρία ένωσης και δύναμης, συνειδητοποίησης και χαράς, που ζει για να απολαμβάνει την ένωση με το άλλο του "μισό" τον Ουράνιο φίλο αλλά και παντοτινό σύντροφο της Ζωής του, φυσικά δεν αισθάνεται πια την αίσθηση της "μοναξιάς" αφού έχει Αντιληφθεί αλλά και Αφυπνιστεί.

Τώρα πια Ζει Αληθινά .