ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΠΛΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

Σε αναζήτησα παντού, σε άλλους τόπους ήθελα να τρέξω,

να σε γνωρίσω μέσα σε δύσκολους  και αέναους σταθμούς 

που έπρεπε την ψυχή μου να εναποθέσω.

Που είσαι Αγάπη ταιριαστή;

Που είσαι πολύτιμο Μαργαριτάρι;

Πως να σε συναντήσω από την Αρχή; πανάκριβης αγάπης μου πετράδι;

Μιας άλλης ομορφιάς, αγνής, αέρινης, θεϊκής, ονείρου απαράμιλλης σε Χάρη

Να τρέξω στα Ουράνια δεν μπορώ, έχω ακόμα δρόμο να διανύσω...

Που είσαι άραγε γλυκό μου Μυστικό; Μακριά σου τη ζωή μου πως θα ορίσω;

Φωνάζω συνέχεια σ¨ αγαπώ, από το γλυκό ξημέρωμα μέχρι το γιόμα

Ύστερα το απόβραδο που ο ήλιος έχει κουραστεί

στέλνω ευχές στον Ουρανό, μετρώντας τα Αστέρια

Να συναντήσω την γλυκιά σου την μορφή και να φιλώ τα δυο σου χέρια

Γλυκιά είναι η ζάλη της ψυχής τρυφερέ μου Αγαπημένε

Γλυκιά και η προσμονή του Εαυτού δίχως εσένα είμαι λησμονημένη,

στο λήθαργο της ζωής αυτής παραδέρνω εδώ κι εκεί, αποπροσανατολισμένη.

Μόνο η Αγάπη σου γίνεται σταθμός, καθρέπτης της ψυχής μου

και τότε μέσα στην δική σου την μορφή, αναγνωρίζω την δική μου.

🙏🙏 

(Μυστικός κήπος της καρδιάς μου)