ΠΙΚΡΑ Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ;

"Για ένα τίποτα"
Καταλήγουν όλα σε αυτό το τίποτα, που δεν το περίμενες, αλλά το ζεις. Τι σημασία έχει αν ήρθε διαφορετικά στη ζωή σου; Αν σε γέμισε υποσχέσεις με όμορφα λόγια και συναισθήματα;
Αν οι στιγμές ήταν μοναδικές, για να είναι "Αληθινές" όπως πραγματικά αισθάνθηκες και είπες;
Και μέσα σε όλο αυτό το "ροζ σύννεφο" που νόμιζες πως ζούσες, ξαφνικά σε προσγείωσε με τέτοιο τρόπο, που αισθάνθηκες σαν να σε χαστουκίζουν με όλη τους τη δύναμη. Όμως, κάπου μέσα σου το περίμενες να έρθει, έμοιαζε σαν να αναβοσβήνει σε μια γωνίτσα της ψυχής σου, ένα μικρό φωτάκι στέλνοντας με τη λάμψη του ένα σήμα κινδύνου, ένα προειδοποιητικό σήμα πως "κάτι" δεν πάει τόσο καλά, κάτι δεν είναι ίσως τόσο αληθινό όπως φαίνεται, μερικές στιγμές που όλα έμοιαζαν τέλεια.
Τώρα λοιπόν ίσως ζεις αυτή την αίσθηση που αναβλύζει από τον εαυτό σου με πίκρα...γιατί άραγε; μήπως γιατί αποδείχτηκε "λάθος' η επιλογή σου, η εμπιστοσύνη σου; μήπως γιατί αισθάνθηκες πως εξαπατήθηκες; Μήπως γιατί όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν αυτό που νόμιζες; Ξέρεις κάτι;
Όλα καταλήγουν σε αυτό που λέγεται "Αγάπη" και εσύ τώρα θα λες, τι θέλεις να πεις; Μα η Αγάπη σε οδήγησε σε ένα μάθημα που το είχες ανάγκη, η Αγάπη σε σκέπασε προστατευτικά ίσως από κάτι που δεν θα είχε νόημα πια, αφήνοντάς σε να βιώσεις αυτό που βιώνεις.
Η Αγάπη σε πλησίασε, σε άγγιξε μέσα από έναν άνθρωπο, σου χάρισε όμορφες στιγμές, "τραγούδησε" μέσα σου τους δικούς της στίχους, για να σε αφήσει μετά και να αισθανθείς ίσως και να καταλάβεις μέσα από τα ερωτηματικά που σου άφησε, τη δική σου δύναμη.
Όχι, μην κατηγορείς τον άνθρωπο, καλύτερα να τον ευχαριστήσεις με όλη σου την καρδιά και με ένα χαμόγελο συγκατάβασης στο θεϊκό πρόγραμμα, που σου χάρισε όχι πόνο, όπως λες, όχι αδικία, αλλά ένα μεγάλο μάθημα αγάπης και εμπιστοσύνης κυρίως στον εαυτό σου που το επέλεξε για να το ζήσει και να οδηγηθεί στη δική του κρυμμένη δύναμη εσωτερικά..

Σκέψου λίγο και πες μου, συμφωνείς;