~ΠΑΥΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ~

Είναι κάποιες μέρες που φαίνονται λίγο άχρωμες, προσπαθώ να ανακαλύψω το χρώμα τους, αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι. Ίσως γιατί κυλούν σιωπηλά από τη ζωή μου, τη ζωή μας και απλά περιμένουν κάτι από μάς, σαν φιγούρες που δεν διακρίνονται εύκολα στην ομίχλη και κάποιες στιγμές δεν βλέπεις τίποτα, έχουν όλα καλυφτεί στο δικό της πέπλο. Η ομίχλη καλύπτει σαν να ακινητοποιεί με το φίλτρο της τα πάντα. Ξαφνικά ξεθώριασαν οι δρόμοι, τα σπίτια, η θάλασσα, τα βουνά, άλλαξαν εικόνα, έγιναν σαν κάποιους παλιούς πίνακες αξίας, με όμορφα θολά τοπία που όταν τα βλέπεις σου δημιουργείται μια διάθεση "μεταφοράς" σε κάποιο άλλο μέρος, σαν να ξυπνά "κάτι" που έχει κοιμηθεί από πολύ παλιά. Σαν να μιλά η φύση και επιμένει γιατί δεν ακούγεται η φωνή της. Τότε φωνάζει και σου λέει: Παύση!  Ξέρεις, η ζωή χρειάζεται τις παύσεις...Όπως η μουσική...Παύση-αναπνοή-συνεχίζουμε.

Όλο αυτό που απλώνεται γύρω μας φωνάζει αυτή την μικρή λεξούλα όπως στις στιγμές της ομίχλης: Παύση λοιπόν, ψυχή μου που διαβάζεις αυτά που γράφω, που προσπαθείς να ανακαλύψεις τρόπους για να ομορφύνεις την ζωή σου περισσότερο, να αγαπήσεις ή να συμβιβαστείς με την μοναξιά, να αποκτήσεις περισσότερα αγαθά, να θεραπευτείς από κάποιο θέμα της υγείας σου, από κάποιο ψυχικό πόνο, κάποιο χωρισμό, ή τι άλλο; Εσύ γνωρίζεις. Κάνε μια παύση, τώρα που αντιλαμβάνεσαι πως το οπτικό σου πεδίο χρειάζεται καλύτερο φίλτρο. Θυμήσου την ομίχλη, θυμήσου πως χρειάζεται ειδικό φακό, ειδικό φως για να βοηθήσει την όρασή σου και αν δεν το διαθέτεις, απλά κάνε μια παύση.

Θα δεις πόσο θα ωφεληθείς!