~ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ~

Αυτή η Νύχτα θα είναι λίγο απαιτητική. Τα πλάσματα του δάσους έχουν πυρετώδεις προετοιμασίες. Η τελευταία μέρα του Αυγούστου βλέπετε ξημερώνει, έ, όπως και να πεις έχουνε να κάνουνε πολλά τα πλάσματα που κατοικούν στο Δάσος. Όπως καταλαβαίνεται όλοι, είπε με δυνατή φωνή η Νεράιδα Διώνη-η πρώτη σε όλες τις εκδηλώσεις αυτού του είδους- έχουμε πολύ δουλειά. Οι καταστροφές που έγιναν από τις φωτιές δυσκολεύουν το έργο μας, κάποιοι φίλοι, αδέλφια μας αναγκάστηκαν να αλλάξουν τόπο, να μεταναστεύσουν. Κάποιοι άλλοι όμως έχασαν τη ζωή τους στις καταστροφές αυτές. Έπεσαν στο "καθήκον" να προσέχουν τα δέντρα, είπε πάλι η Νεράιδα. Ξεψύχησαν στην αγκαλιά τους, προστατεύοντας τους ανθρώπους από το κακό, δακρυσμένη η Νιόβη χαμογέλασε πικρά, όμως εμείς θα προσπαθήσουμε για το Καλό όλων να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ας γιορτάσουμε λοιπόν τη Ζωή, την Αγάπη, την Συνεργασία και σε κοινή συμμετοχή για την προστασία μας, όλα τα πλάσματα ας απαγγείλουμε τους Ιερούς Στίχους της Ευγνωμοσύνης στο Σύμπαν, αλλά και στη Γη.Το Φεγγάρι ευχαριστημένο για όλη την εκδήλωση που ετοιμαζόταν, έλαμπε από χαρά. Το πιο ακριβό ασήμι απόψε στέλνει στη Γη, είπε η γνωστή σε όλους μας Σελίνα, η αγαπημένη του Φεγγαριού! 

Α, ο Αύγουστος πρέπει να φύγει καμαρωτός-καμαρωτός όπως ήρθε, συμφώνησαν και τα μικρά ξωτικά σε αυτό. Το τεράστιο μανιτάρι που παρατηρούσε τις ετοιμασίες τους, στη ρίζα του είχε απλωμένες τις πρώτες σταγόνες δροσιάς, από την υγρασία της Νύχτας. Η Γη μας τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει ξηρασία, είπε με μελαγχολία η Διώνη. Θα τραγουδήσουμε το τραγούδι της βροχής! Ναι, είπε χαρούμενη ξαφνικά με την ιδέα αυτή, εσείς θα συμμετέχετε; Μα, δεν είναι τραγούδι αυτό, είναι ευχές από το Ιερό μας βιβλίο, αυτό το πολύ παλιό βιβλίο της προγιαγιάς Νεράιδας, όταν έμενε στο σπιτάκι του δάσους, η μικρούλα Νιόβη αφιέρωνε πάντα χρόνο για μελέτη, της άρεσε πολύ η ανάγνωση από το βιβλίο των Ευχών. Ωραία λοιπόν, όσο περνά η ώρα και το ασημένιο χρώμα του Φεγγαριού αστράφτει πάνω στα δέντρα, στα λουλούδια, στη βλάστηση που διψά για τη δροσιά της νύχτας, εμείς θα ενώσουμε τις φωνές μας μέχρι να έρθει η Ανατολή. Τότε ο Αύγουστος στην τελευταία του ημέρα θα φύγει ευχαριστημένος και σίγουρα αυτό θα κάνει καλό και στην υποδοχή του Σεπτέμβρη, κάτι καλό θα βρει να πει για μας και για τις ανάγκες μας. Μα βέβαια! Διπλό το όφελος, πάμε λοιπόν ας μη καθυστερούμε, οι ώρες περνούν. Ας πούμε τους στίχους της βροχής λοιπόν:

Να έρθει βροχούλα απαλή, 

να βρέξει στη μικρούλα αυλή, 

Λίγο νεράκι για να πιει η γη .

Τα δέντρα να ποτίσει

τις λίμνες να γεμίσει

Να γυρίσει ο άνεμος να φέρει 

τη δροσιά στη Γη που υποφέρει

Αντίο Αύγουστε, 

η τελευταία μέρα ξημερώνει,

Μη μας κακοκαρδίζεις

το Καλοκαίρι τελειώνει

Μας έκαψες λιγάκι, 

στείλε μας λίγο νεράκι, 

δρόσισέ μας πες και στον Σεπτέμβρη, 

λησμονιά στη ξηρασία να φέρει. 

Να μας δροσίσει αλλά να μη μας "πνίξει"

Για ό,τι έχει απομείνει, 

ας ζήσουμε με Ευγνωμοσύνη

Αντίο Αύγουστε!