Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Είναι η ζωή ένας ποταμός που παρασύρει τη ψυχή,
την διώχνει από την όχθη.
Την ταξιδεύει εκεί που δεν μπορεί να φανταστεί,
πως μια μέρα θα υπάρχει.
Σαν φυλλαράκι που γλιστρά απαλά, 

από ένα δέντρο που "χαμογελά" απλώνεται πάνω στο χώμα.

Γίνομαι τότε κι εγώ ανθός,
Ανοίγομαι στο φως, φάρμακο δίνω στη ζωή, τη θεραπεύω.
Με ένα χάδι στη ψυχή, στα όνειρά μου αγναντεύω,
έναν ορίζοντα καθαρό να ανοίγεται όταν της μιλώ.
Σαν δίνω φως, μοιάζει να σκύβει ένας θεός
από τον ιερό του θρόνο.

Είναι η ζωή ένας ποταμός κι εγώ σαν βράχος
σταθερός, τα όνειρά μου απογειώνω.
Σαν ανεβαίνω στον ουρανό,
γίνομαι άγγελος σωστός και στην Αγάπη
αυτή σκηνώνω.