Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΟΥ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ

Δεν είναι ο κόσμος μου αυτός, δεν είναι η ψυχή μου από εδώ.

Έμαθα να κρύβω τα φτερά μου.

Ανεβαίνω στα σύννεφα όταν σου μιλώ Αγγίζω στο όνειρό κάθε δικό σου μυστικό

Όμως συνήθιζα να κρύβω την ψυχή μου.

Δεν είναι άνθρωποι αυτοί,  αλλά αδίστακτοι σκοτεινοί οδηγοί, 

τυφλών και αμύητων στο Φως και στην Αγάπη.

Έμαθα να προσεύχομαι βαθιά,  να σε αγγίζω απαλά, 

να κάνω την πίκρα σου χαρά, την Αλήθεια μου σημάδι.

Απλώνω τα χέρια μου ικετευτικά, απόψε αναζητώ ελαφρυντικά,

Να στείλουν νεφέλες οι θεοί, να κρύψουν τους εχθρούς της ψυχής.

Να έρθει στο ξημέρωμα η Ειρήνη.

Δεν είναι ο κόσμος μου αυτός, αλλά της σκιάς ο εμπαιγμός.

Ανεβαίνω στα σύννεφα, από εκεί σου στέλνω Φως, 

τότε απομακρύνεται ο συρφετός, από κάθε σκιερό κανάλι.

Στη Χάρη του θεϊκού κόσμου, των αστέρων του ουρανού,

αναπολώ τις περασμένες μνήμες που πέρασαν στο Φως.

Στου Φεγγαριού το ασήμι ξεπλένω 

τις δύσκολες στιγμές που η Ανθρωπότητα υπομένει.

Ας έρθει η Ειρήνη στη Γη,

Ας έρθει αποκατάσταση εκεί που ρημάζει τις ζωές, κάθε πικρό ποτήρι, 

ενός άδικου Αιώνων στων ανθρώπων τις ψυχές.

Ας απλωθεί η Ευχή σε όλη τη Γη, 

η Ανθρωπότητα που αναγεννάτε αυτή την εποχή, 

ας αισθανθεί μόνο Γαλήνη, Ισορροπία, 

Αγάπη και Αρμονία.