~ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ~

Σάββατο βράδυ, ένα γλυκό βραδάκι, οι δρόμοι γεμάτοι από κόσμο, από παρέες που μοιάζουν σαν να ξεχύθηκαν απόψε για να γιορτάσουν την όμορφη γλυκιά βραδιά. Παρατηρείς τον κόσμο που "τρέχει" να χαρεί, να διασκεδάσει, όπως τουλάχιστον νομίζεις εσύ ότι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, στέκεσαι στο παράθυρό σου κοιτάζοντάς τους και με ένα αγκαθάκι ζήλιας στο εσωτερικό σου να σου θυμίζει τις μοναχικές σου στιγμές.

Παλεύεις με τις σκέψεις σου, με την μοναξιά που αισθάνεσαι πως σε κυνηγά σαν τη σκιά σου, κάποιες στιγμές, λες : Είμαι εντάξει και κάποιες άλλες κυλάει ένα δάκρυ από τις άκρες των ματιών σου, συμβιβάστηκες κάποτε με τις καταστάσεις και μετά αφού ταλαιπωρήθηκες κατάλαβες πως δεν μπορείς άλλο! Δεν γίνεται άλλος συμβιβασμός, κάτι καλύτερο θα υπάρχει σκέφτηκες και παρέδωσες τα "όπλα" αφήνοντας τη ζωή να σε πάει όπου εκείνη νόμιζε η νομίζει πως είναι καλύτερα για σένα.

Όμως η ζωή δεν περιμένει και πολύ! Αυτή η "κυρία" που έχει απαιτήσεις, όπως έχεις σκεφτεί πολλές στιγμές, περιμένει εσένα! μάλιστα, εσένα και τις αποφάσεις που θα πάρεις για να αποφασίσεις να αλλάξεις τις σκοτεινές σκέψεις της παραίτησης που αισθάνεσαι, με φωτεινές σκέψεις, να λάμψει το μυαλό αλλά και η ψυχή σου! Περιμένει να αποφασίσεις και με τον τρόπο της σε κρατά μόνη και σκεπτική, να αποφασίσεις να πάρεις τη ζωή στα "χέρια" σου αλλάζοντας τον ίδιο τον εαυτό σου, από ότι δεν βοηθά "εσένα" που τώρα παρατηρείς τους ανθρώπους και αισθάνεσαι μοναξιά, ενώ θα έπρεπε να χαίρεσαι που έχεις χρόνο να σκεφτείς, να διορθώσεις, να αλλάξεις πολλά από αυτά που οι άλλοι, αυτοί που τριγυρίζουν αμέριμνοι αυτή τη βραδιά, δεν "τολμούν" να κάνουν, ίσως γιατί προτιμούν να ξοδεύουν το χρόνο τους με όποια συντροφιά υπάρχει κοντά τους, για να μην σκέφτονται αυτά που θα έπρεπε να σκεφτούν, αυτά που εσύ μέσα σου προσπαθείς να ξεκαθαρίσεις, για εκείνους είναι άλυτα θέματα, που ίσως τα προτιμούν άλυτα από το να τα λύσουν αντιμετωπίζοντάς τα.

Έτσι όμως είναι η ζωή, έτσι είμαστε οι άνθρωποι, μέχρι να καταλάβουμε τα "γιατί' φτάνουμε στα "διότι" και κάπου εκεί καταλαβαίνουμε, κάπου εκεί συνειδητοποιούμε, πως η Ζωή είναι Εντός μας τελικά.