ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ

Έχουμε μια τάση να καταστρέφουμε τα πάντα. Δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Σαν να μην χαιρόμαστε με τίποτα... Από την μια στιγμή στην άλλη αλλάζουμε σκέψεις και αποφάσεις πολλές φορές. Μπαίνουμε στη θέση των άλλων; Σπάνιο πράγμα! Όλα τα βλέπουμε με τον δικό μας τρόπο, τουλάχιστον να ήταν όμορφος αυτός ο τρόπος! Δεν θα υπήρχε τόσο σκοτάδι γύρω μας. Ο κόσμος θα ήταν για όλους ένας "Παράδεισος" και εμείς θα ζούσαμε με Ευγνωμοσύνη για ότι μας προσφέρεται, όχι μόνο να μην γκρινιάζουμε και τρωγόμαστε με όλα, αλλά να σκεφτόμασταν πόσο Ευλογημένοι είμαστε και αυτό να γινόταν για όλους μας τρόπος ζωής, αιτία να χαμογελάμε και να αγκαλιάζουμε τη ζωή που την "βασανίσαμε" με όποιο τρόπο μπορέσαμε, όπως και τον εαυτό μας. Αυτό φυσικά επεκτάθηκε σε όλους τους χώρους της ύπαρξής μας, στους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας, στους φίλους, στους "εχθρούς" αλλά και στα ζωάκια...

Στη Μητέρα Φύση, αυτήν μάλλον την "εκδικηθήκαμε" θα έλεγε κανείς. Κάναμε τα πάντα για να ζήσουμε άνετα και πολιτισμένα και φυσικά την αγνοήσαμε και συνεχίζουμε "σφυρίζοντας" αδιάφορα τις περισσότερες στιγμές κλεισμένοι στον εγωκεντρισμό μας...Σίγουρα ο βαθμός της αχαριστίας μας μεγαλώνει όσο κι αν το ψάξουμε το θέμα...Για μια μόνο στιγμή, ας αισθανθούμε Ευγνωμοσύνη, Γαλήνη, για να πάψουν και οι ενοχλήσεις των γύρω μας, αν γαληνέψουμε και τα βρούμε με τον εαυτό μας, θα αλλάξουν όλα με έναν περίεργο τρόπο. Δεν θα μας ενοχλεί τίποτα και θα αλλάξει η διάθεσή μας, λίγο χώρο μας "ζητά" η Ψυχή μας, λίγο χώρο μέσα στον χώρο της καρδιάς μας, να ενωθεί με την μεγάλη Καρδιά που αγκαλιάζει τα Πάντα, ποια είναι; Η Θεϊκή Καρδιά, η Αδαμάντινη, η τόσο Πολύτιμη Καρδιά που θα ενωθεί με την Ψυχή του Κόσμου Ειρηνικά και τότε θα κατοικίσει μέσα στην ψυχή μας, οδηγώντας μας στα ήρεμα νερά της Γαλήνης μας.

Μια στιγμή αρκεί, μια στιγμούλα μόνο... 

Εικόνα: 𝓠𝓾𝔂𝓷𝓱