~ΜΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ~

Γλυκό φθινόπωρο!  Πως μου αρέσει! Αυτή η αίσθηση της απαλής, της μεταξένιας ενέργειας παντού! Νομίζω πως ξεχύνεται στη φύση, στους δρόμους, στις πλατείες, στα πάρκα, απλώνεται και μπαίνει στα σπίτια, συναντά τους ανθρώπους και τους αγκαλιάζει τρυφερά...Σαν να απλώνει η Μητέρα Φύση, ένα μαλακό κάλυμμα, να θέλει με αυτό να μας προετοιμάσει από μια αναμονή, αυτή της επόμενης εποχής, της πιο απαιτητικής, αυτής που μας διαπερνά με τις ψυχρές της εκφράσεις, μας κάνει να αναζητήσουμε ζεστασιά, κάπου να ακουμπήσουμε, να κουρνιάσουμε, σαν πουλάκια που τα πιάνει ο χιονιάς στα στιβαρά του χέρια και τα κάνει να ριγούν από την αίσθηση της κυριαρχίας του! 

Ο κυρίαρχος αυτός επισκέπτης που μας δείχνει κάποιες φορές το εσωτερικό της ψυχής μας. Μια παγωνιά που δεν μας αρέσει να αισθανόμαστε, ίσως και το χιόνι που μερικές στιγμές σκεπάζει τα πάντα, το κρύο, που θέλει να μας βρει δυνατούς!  Να αντέξουμε, αλήθεια, τι απ όλα πρέπει να αντέξουμε; Την παγωνιά της εποχής; Την παγωνιά τη δική μας;

Φθινόπωρο. Στέλνει την διάχυτη αυτή ενέργεια που διαπερνά τα πάντα, στέλνοντας τα γλυκά της μηνύματα, ψιθυρίζοντας σαγηνευτικά, περνώντας ανάμεσα από τα φύλλα των δένδρων, τους δρόμους, τους περαστικούς διαβάτες, απαλά, με το μετάξι της προετοιμασίας αλλά και της διαδρομής που ανοίγεται μπροστά στα μάτια της εποχής αυτής. Μητέρα Φύση, πάντα στοργική, πάντα συμπονετική, δίνεις ευκαιρίες άπειρες στα πλάσματά σου. Το ξέρω, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Τόσο πολύ! Αλήθεια, το μάθαμε αυτό το μάθημα; 

Ναι, σίγουρα πρέπει ο Χειμώνας να μας βρει ανθεκτικούς!

Έτσι, αυτό το τόσο όμορφο φθινόπωρο, τώρα μας χαϊδεύει, τόσο γλυκά.