~ΜΙΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ~

Μερικές στιγμές, αισθάνομαι πως υπάρχει ένας Παράδεισος, ίσως πολύ κοντά μας, μέσα στη ψυχή μας σαν να υπάρχει μια όαση που μας οδηγεί σε μέρη "άγνωστα",  ίσως και αζήτητα από τον περισσότερο χρόνο της ζωής μας. Αυτός ο Παράδεισος "πνίγεται' μέσα σε τόσα θέματα, τόσες "σκιές" που πετάγονται μπροστά μας, στη καθημερινότητά μας.

Σαν να πετάγεται ένας εχθρός της ομορφιάς, εχθρός της ψυχής μας και δεν μας αφήνει να τον χαρούμε, σαν να προσπαθεί να απομυζήσει κάθε σταγόνα ψυχής, κάθε σημείο της καρδιάς μας και να μας αποδυναμώσει σιγά-σιγά χάνοντας τον ίδιο τον εαυτό μας, Αν δεν μπορεί να μας πλησιάσει σωματικά, επιχειρεί μέσα από τις πληροφορίες που δεχόμαστε, μέσα από τόσα φοβερά και σκιώδη μηνύματα, που δέχεται σαν βολές του επικίνδυνου αυτού εχθρού, η ψυχή μας και όμως αντέχει! Αντέχει σαν αυτός ο μικρός παράδεισος μέσα μας να ενεργεί θεραπευτικά, να ενεργεί σαν μια μικρή αποταμίευση που έχουμε κάνει, σαν την κατάθεση που κάναμε κάποιο καιρό που μας περίσσευε η χαρά της ζωής, η ελπίδα, η άνεση να απλώσουμε αυτό που έχουμε μέσα μας παντού και να το χαρούμε. Παράξενη εποχή!

Όμως παράλληλα, τόσο σημαντική για τις ευκαιρίες που μας δίνει! Τόσο "σκληρά" απαιτητική για να μας κάνει να σκεφτούμε, να στοχαστούμε ίσως αυτό που κάνουμε, που ζούμε, αν το θέλουμε πραγματικά, αν ο εαυτός μας είναι όπως Εμείς το επιλέξαμε και δεν παίζουμε ένα παιχνίδι που δεν το θέλουμε, εις βάρος του εαυτού μας, της ψυχής μας, αλλά μας επηρέασαν οι καταστάσεις. Εποχή για σκέψη, για ανασυγκρότηση κι όμως ακόμα και τώρα, αυτή την αίσθηση την χάνουμε ακόμα και μέσα στις διακοπές που πήγαμε ή θα πάμε, αυτές τις διακοπές που τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε γιατί τις θέλουμε!

Δεν ξέρουμε ακριβώς, τι χρειαζόμαστε πραγματικά! Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν, σε κάποια διαδρομή, σε κάποιο στιγμιότυπο "ψυχής" στεκόμαστε σε ένα εκκλησάκι ίσως για να θαυμάσουμε όχι μόνο αυτό, αλλά μια στιγμή ηρεμίας της ψυχής μας. Αν μπορούσε αυτό το εκκλησάκι, το όποιο μικρό σαν κι αυτό ιερό σημείο να μιλήσει, πόσα θα μας έλεγε!

Πόσες ελπίδες έκρυψε μέσα του, πόσα μυστικά που δύσκολα τα εμπιστευόμαστε στους ανθρώπους άκουσε, σε πολλές και ιδιαίτερες στιγμές που έφεραν τα βήματα των ανθρώπων εκεί. Μια μικρή αποταμίευση ψυχής.

Αυτή μπορεί να κάνει τον "κόσμο" αυτό να σταθεί, να σκεφτεί, να αλλάξει.

Μια μικρή κατάθεση του Εαυτού μας, εκεί.

Εικόνα από το διαδίκτυο:

Εκκλησάκι Παναγία Πλατανιώτισσα Καλάβρυτα.